Δεύτερη εμφάνιση για την αγαπημένη του κοινού (όπως φάνηκε από το γεμάτο venue) Marina Diamandis στο Academy της Πειραιώς, που με αισθήτη την απουσία full band στο πλευρό της, αλλά χωρίς αλλαγές κουστουμιών και… διαμάντια, έδωσε ένα Εurovision-ιακό pop show, ενθουσιάζοντας για ακόμη μια φορά τους πάντες.
Ανταπόκριση / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Τυχερό θα χαρακτήριζε κανείς τον Leon of Athens, αφού μπορεί να ήταν το opening act της βραδιάς, όμως μιας και οι πόρτες άργησαν να ανοίξουν, εμφανίστηκε μπροστά σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του κοινού, το οποίο ναι μεν βρισκόταν εκεί για την Ελληνο-Ουαλή τραγουδίστρια, προσέφερε ωστόσο θερμή υποδοχή στον Τιμολέων Βερέμη και το σχήμα του. Τώρα, η αλήθεια είναι πως η indie-pop που υπηρετεί απέχει από τα ακούσματά μου, όμως δεν μπορώ να μη παραδεχτώ πως το performance του δικαιολογεί όλα τα θετικά σχόλια που έχουν γραφτεί για εκείνον.
Μετά το σύντομο set του Leon of Athens που έκλεισε με το κομμάτι “Xenos”, σειρά είχε η Allie X. Σας έχει συμβεί να ανακαλύπτετε κάποιον καλλιτέχνη που να σας ενθουσιάζει και να ανυπομονείτε να τον δείτε ζωντανά, αλλά τελικά να σας απογοητεύει πλήρως; Ε αυτό ακριβώς συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση. Τα προηχογραφήμένα φωνητικά της -κατά τα άλλα πολύ συμπαθητικής- Allie X “γείωσαν” τελείως το perfomance της, αφού ναι μεν υπήρχε μπάντα στo stage, αλλά το όλο σκηνικό θύμισε το λιγότερο MAD VMA.
Όμως η ώρα που περίμεναν όλοι είχε επιτέλους φτάσει. Από τα ηχεία ακούστηκε το “Δυνατά Δυνατά” της Ελευθερίας Αρβανιτάκη και η οικογένεια της Μαρίνας, αποτελούμενη από 57(!) άτομα παρακαλώ, έλαβε τις υπερυψωμένες θέσεις της, αριστερά και δεξιά του venue, για να θαυμάσει το πανέμορφο κορίτσι με καταγωγή από τη Λευκάδα που κάνει παγκόσμια καριέρα. “Handmade Heaven” και στη σκηνή εμφανίστηκε η πρωταγωνίστρια της βραδιάς, συνοδευόμενη από δύο χορευτές, οι οποίοι, μάζι με τις backing vocalists, θα αποτελούσαν μέρος σχεδόν ολόκληρου του set, που χωριζόταν σε δύο κομμάτια: το “Love” και το “Fear”.
Όπως αναφέρω και παραπάνω, σε αντίθεση με την παρθενική της εμφάνιση στην Αθήνα, η μουσική δεν ήταν ζωντανή, όμως σε πολλά από τα τραγούδια, τη Marina συνοδεύσε ο drummer της, ενώ η ίδια βρέθηκε πίσω από τα πλήκτρα για το υπέρτατο “Teen Idle” και για μια (λίγο άβολη) διασκευή στο “Έτσι Είν’ Η Ζωή” της Βίκυς Μοσχολιού. Eπιπλέον, αυτή τη φορά, έχοντας επιλέξει πιο λιτό outfit (σ.σ. να πω κάπου εδώ ότι αγάπησα τον κορσέ με τα γατάκια και τα white/light blue fury Air Max 1) όλη μου η προσοχή στράφηκε στο πόσο εξαιρετική φωνητική απόδοση είχε, πράγμα που δυστυχώς πολλές φορές, παρασυρόμενοι από την εντυπωσιακή εικόνα, δε λαμβάνουμε υπόψιν.
Για να μην τα πολυλογώ, αυτό που κρατάω από το live show του περασμένου Σαββάτου είναι πως όσοι βρεθήκαμε στο Academy απολαύσαμε μια πραγματική pop star που πλέον γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει να πετύχει τόσο με τη μουσική όσο και με τους στίχους της. Χορέψαμε, τραγουδήσαμε, μάθαμε πως να περνάμε καλά στη ζωή και να ραγίζουμε καρδιές, βγήκαμε χαρούμενοι. Στην τελική αυτό δεν έχει σημασία;
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΕΔΩ