Μια ανεξίτηλα χαρακτηριστική και υπέροχη φωνή, γεννήθηκε όταν ο Lanegan, αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως δεν ήταν και πολύ καλός drummer (Screaming Trees). Έτσι, μια χαρά προφανώς τα κατάφερνε και με την κιθάρα, όπως άλλωστε αργότερα, όταν καταπιάστηκε και με τα πλήκτρα. Μία πολύχρονη αξιόλογη καριέρα που περιλαμβάνει την σπουδαιότητα μίας φιλίας, υπέροχες συνεργασίες, side projects και υπεύθυνα πειστικές solo δουλειές. Μπορεί να μην έχεις πάθει την πλάκα σου με κάποιο συγκεκριμένο album του, αλλά σίγουρα έχεις αγαπήσει αρκετά κομμάτια από κάθε του δουλειά, με την οποία ασχολήθηκες.
Ωμή και όχι ειρωνική η αρχή, “To Take A Piece You Got To Get Inside Of It”, όπως πολύ σωστά αναφέρει κατά το “Disbelief Suspension”. Διεγερτικά μεθυστικός, “Letter Never Sent” και “Night Fight To Kabul” (“Is there gold?”), ακολουθούν, δημιουργώντας εικόνες και ερωτήματα. Ο ρυθμός συντηρεί το groove , οι rock αναφορές στέκουν απανταχού ως υπομνήματα. Όπως συνήθως, όμορφα goth μελαγχολικός, “Dark Disco Jag”, μπορεί να σκοτεινιάζει την ατμόσφαιρα καθώς ανακατεύει την 80’s pop-wave αισθητική και δανείζεται τα ηλεκτρονικά της στοιχεία. Αδίστακτα θα εκφραστεί για να ζητήσει την ανθρώπινη/ανθρωπιστική μικρή βοήθεια ώστε να μην μείνει μόνος του, χωρίς φως, παρέα και υποστήριξη, “Gazing From The Shore”. Από τα πιο θορυβώδη και έντονα κομμάτια του δίσκου, το “Stitch It Up” μπορεί να σε χορέψει, ενώ απογοήτευση εκφράζει το “Playing Nero”. Η καρδιά του album είναι το “Penthouse High”, ένα κομμάτι γραμμένο για το dance floor, όπου ακόμα και τα φαντάσματά του μοιάζουν πιο φιλικά από ποτέ. Αποδέχεται τις στιγμές που «πιάνει πάτο» ως φαινόμενα της ίδιας της ζωής, σε ένα ταξιδιάρικο “Paper Hat” που εύκολα απολαμβάνεις, με τα έξυπνα τοποθετημένα backing vocals, αφού η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος ευχαριστεί. “Name And Number” όταν τα ονόματά μας έχουν γίνει αριθμοί, το συναίσθημα περιλαμβάνει θλίψη και οργή. “War Horse”, αξιομνημόνευτο μουσικά και στιχουργικά, προειδοποιεί. Ωραία η μελωδία, όπως και τα ιδιαίτερα, δυναμικά, σχεδόν ανάποδα παιξίματα από τα τύμπανα του “Radio Silence”. Αρμονικά χαλαρή η ροή μιας ατελείωτης αγάπης στο “She Loved You” λίγο πριν το τέλος. “Two Bells Ringing At Once”, αφού αφηγηματικά κινηματογραφεί τα σκηνικά του, με απόλυτη και πλήρη επιτυχία.
Λίγο πριν την προγραμματισμένη εμφάνισή του στο Gagarin (30/11/19), μας καταθέτει το ολοκαίνουριο album του. Είναι πράγματι, λες και μας χτυπάει την πόρτα. Αυτοπροσώπως.
Υ.Γ. Η αυτοβιογραφία του “Sing Backwards and Weep”, πρόκειται να εκδοθεί στις 28/04/2020.