O Ihsahn, κατά κόσμον Vegard Sverre Tveitan, έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας στις 14 Σεπτέμβρη, με τους Order Of The Ebon Hand να συμπληρώνουν, και αναμένεται μία live βραδιά γεμάτη avant-garde, progressive black metal ατμόσφαιρες που θα μας ταξιδέψουν στο σκοτεινό χειμώνα της Νορβηγίας, δηλαδή στο τεράστιο μυαλό ενός από τους πιο σημαντικούς συντελεστές αυτής της αρκετά παρεξηγημένης σκηνής.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Vegard Sverre Tveitan γεννιέται στη μικρή πόλη του Notodden το 1975 και μεγαλώνει στην μεγάλη φάρμα της οικογένειας του, μπαίνοντας από πολύ μικρός στον κόσμο της μουσικής. Ξεκινάει πιάνο μόλις στα 7 του χρόνια, μαθαίνοντας παράλληλα και κιθάρα από τα 10. Το 1990 λοιπόν, γνωρίζει έναν από τους πιο παλιούς του partners in crime, τον Samoth, aka Thomas Thormodsæter Haugen, και ξεκινούν ένα σχήμα με το όνομα Xerasia. Μετά από πολλές αλλαγές στο lineup και στα ονόματα, δημιουργούνται για αρκετά λίγο καιρό οι Thou Shalt Suffer, που αργότερα έγινε το πρώτο solo project του Ihsahn που αναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα σε σύνθεση και παίξιμο.
Η σύντομη πορεία των Thou Shalt Suffer όμως ήταν το έναυσμα να δημιουργηθεί κάτι πιο σύνθετο, με πιο έντονη προσωπικότητα, πάντα στα ακούσματα του Ihsahn και του Samoth. Mε την προσθήκη του Mortiis (ναι αυτού του Mortiis) στο μπάσο, δημιουργούνται οι Emperor. Όσο και σύντομη δυστυχώς η πορεία τους, βάζουν πραγματικά την σφραγίδα τους στη σκηνή του Νορβηγικού black metal με τα πρώτα τους demos, κλείνοντας συμβόλαιο με την Candlelight και προσθέτοντας τον Bård Guldvik “Faust” Eithun στα τύμπανα. Μετά από “περίεργα” μπλεξίματα το διαβόητο καλοκαίρι του 1992, καίγοντας εκκλησίες και πράττοντας πολλά και διάφορα αποτρόπαια εγκλήματα, οι Emperor καταφέρνουν να ξεκινήσουν να γράφουν τον πρώτο full length δίσκο τους “In The Nightside Eclipse”, που θα βγει το 1994, μέσα σε χάος δικών και φυλάκισης του Faust, του Samoth και του Terje “Tchort” Schei που είχε αναλάβει τη θέση του μπασίστα, αφήνοντας το group στον αέρα. Ο Samoth βγαίνει με αναστολή 2 χρόνια αργότερα, γράφοντας αμέσως το album-ορόσημο για πολλούς, “Anthems to the Welkin at Dusk”, κάτι που τους βάζει και στον υπόλοιπο χάρτη, αφού ξεκινούν τα tours σε Ευρώπη και Αμερική.
Η επόμενη τους δουλειά, “IX Equilibrium”, τους καθιστά πλέον trio, με τον Ihsahn να αναλαμβάνει χρέη φωνητικών, πλήκτρων, κιθαρών και μπάσου στο studio, κάτι που οδηγεί στην τελευταία τους δουλειά, το “Prometheus : The Discipline Of Fear And Demise”, ένα album που οδήγησε στην διάλυση τους, λόγω τελείως διαφορετικών μουσικών επιρροών.
Ο Ihsahn όμως μόλις είχε ξεκινήσει. Ξεκινάει διάφορα projects, ένα με την γυναίκα του Heidi Solberg Tveitan, ονόματι Peccatum σε πιο experimental, synth based μουσικά μονοπάτια, το black metal supergroup Zyklon-B, με μέλη των Satyricon και Dodheimsgard και φυσικά τον Samoth, αναλαμβάνοντας επίσης χρέη παραγωγού και guest/session μουσικού σε πολλούς και διάφορους καλλιτέχνες, όπως οι Arcturus, οι Ulver, o Jeff Loomis, o Devin Townsend, οι Trivium, οι Leprous και το solo project της γυναίκας του, Starofash.
Η πρώτη του δουλειά λοιπόν ως solo project, βγαίνει το 2006 και ονομάζεται “The Adversary”. Γράφοντας σχεδόν τα πάντα, με τη βοήθεια του Asgeir Mickelson στα τύμπανα, δημιουργεί αμέσως μία πολύ δυνατή και ιδιαίτερη ταυτότητα, συνδυάζοντας σκοτεινές black metal αρμονίες με ακόμα πιο σκοτεινά στοιχεία κλασικής μουσικής και πινελιές progressive metal, κάτι πολύ καινούριο εκείνη την εποχή, κρατώντας μέχρι σήμερα. Αξιοσημείωτη η guest ερμηνεία του Garm, aka Kristoffer Rygg, των Ulver.
Βαθιά επηρεασμένος από τα βιβλία φιλοσοφίας του Friedrich Nietzsche, συγκεκριμένα το “Thus Spoke Zarathustra”, δημιουργεί μία τριλογία μουσικού και στιχουργικού concept, συνεχίζοντας με το “angL” το 2008. Με την προσθήκη του Lars K. Norberg στο μπάσο, συνεχίζει σε γνώριμα σκοτεινά metal μονοπάτια, aggressive και majestic, ίσως λίγο πιο “ενιαία” μουσικά, με την αξιοσημείωτη guest συμμετοχή του Mikael Akerfeldt στα φωνητικά.
Η θεματική τριλογία κλείνει με την “ησυχία” του τρίτου album “After”. Όπως περιγράφει και ο ίδιος, ο δίσκος, μουσικά και στιχουργικά, δείχνει την στιγμή μετά τα καθημερινά ψυχολογικά και ηθικά conflicts του κάθε ατόμου, την άγονη και “κενή” ηρεμία μετά την καταιγίδα. Πολύ πιο laid back και abstract, με μία διακριτική σύνδεση με το δεύτερο album των Emperor, με τον Jorgen Munkeby των SHINING να παίζει σαξόφωνο σε διάφορα parts.
Η επόμενη δουλειά έρχεται με το όνομα “Eremita”, που μεταφράζεται ερημίτης στα Λατινικά, και εδώ πραγματικά το επίπεδο ανεβαίνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Με εμφανές και επιτηδευμένο contrast με τον προκάτοχο του, η μουσική κινείται σε πολύ παρανοϊκά μονοπάτια, αντικατοπτρίζοντας το concept των τελευταίων χρόνων της ζωής του Friedrich Nietzsche, που έφτασε στην σχιζοφρένεια, κάτι που εξηγεί το εξώφυλλο με την ανάποδη φωτογραφία του.
Το 2013 όμως, ο Ihsahn έχει άλλα σχέδια. Κυκλοφορεί το “Das Seelenbrechen”, που μεταφράζεται <<breaking souls>> στα Γερμανικά, μία ακόμα αναφορά στον Nietzsche και το Aphorism 152 του βιβλίου του “Human, all too human”, που μιλάει για την “τέχνη της άσχημης ψυχής”. Μουσικά κινείται σε τελείως διαφορετικές μουσικές και ηχητικές πτυχές, συγκρινόμενο με όλες τις δουλειές του, καθώς πειραματίζεται με τις πιο ηλεκτρονικές, synth-based επιρροές του, που πηγάζουν από την Diamanda Galas και τον Scott Walker. Το όλο εγχείρημα είχε να κάνει με την απόδραση από συγκεκριμένο pattern του songwriting που
χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα, βασίζοντας τις συνθέσεις στον αυτοσχεδιασμό και τον αυθορμητισμό του ως μουσικό, κάτι που δημιούργησε αρκετό controversy. Guests σε αυτό το δίσκο ο Devin Townsend, ο Einar Solberg των Leprous, και η αδερφή του και σύζυγος του Ihsahn, Heidi Solberg Tveitan.
2016 πλέον και η έμπνευση ανεβαίνει κ άλλο επίπεδο, με τον ερχομό του
“Arktis”, το προσωπικά αγαπημένο του γράφοντος. Καινούριο κεφάλαιο
μουσικά, πολύ aggressive και, με την συμβολή του Matt Heafy των Trivium να το απογειώνει. Ολοκληρωμένο και “γεμάτο” μουσικά, αποδομένο live με τους Leprous ως μπάντα του, το “Arktis” βάζει τον Ihsahn σε ένα άτυπο hall of fame, γνωρίζοντας πολύ μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία. Guests για άλλη μια φορά είναι ο Einar Solberg, o Jorgen Munkeby και ο προαναφερόμενος Matt Heafy.
Η τελευταία χρονικά δουλειά του “Prince Of Darkness” μας έρχεται το 2018 με το όνομα “Amr”, μεταφραζόμενο ως black/loathsome στα Old Norse. Πολύ βαρύτερο αλλά εξίσου “σκληρό “ με τον προκάτοχο του, κάνει ένα rewind ηχητικά, χρησιμοποιώντας περισσότερα analog synths και, όπως περιγράφει και ο ίδιος, “in your face sounds”, επηρεασμένο ταυτόχρονα από synth-based soundtracks. Αυτή η σύνδεση ήχων και ηχοτοπίων, κάνει τον δίσκο πολύ πιο πολύπλευρο, περιλαμβάνοντας hook-based hit-oriented κομμάτια, πιο brutal black metal συνθέσεις, ακόμα και ηλεκτρονικά synth breakdowns. Περιγράφεται ως πιο conventional από τους προκατόχους του, έχοντας ακόμα avant garde,
progressive στοιχεία, που είναι το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό στη μουσική του Ihsahn.
Ο Vegard Sverre Tveitan, ο Ihsahn, ο Νορβηγός Prince of Darkness, είναι ένας απο τους πιο διαχρονικούς, πιο χαρακτηριστικούς και αεικίνητους πρεσβευτές του Σκανδιναβικού σκληρού ήχου, με αστείρευτη και ασταμάτητη μουσική έμπνευση. Multi-instrumentalist, συνθέτης, παραγωγός, τραγουδιστής, session μουσικός, ιδιοκτήτης και ιδρυτής δισκογραφικών εταιρειών μόλις στα 43 του, έχει πολύ μέλλον μπροστά του. Οι live αποδόσεις του υλικού του, περιγράφονται μόνο οπτικοακουστικά και στις 14 Σεπτέμβρη θα είναι κοντά μας, με τους πολύ
ταιριαστούς “δικούς μας” Order Of The Ebon Hand. How can you make time pass faster?