Σάββατο και περί τη 10η εσπερινή στο gig space του six d.o.g.s εν όψει της παρουσίασης του τρίτου δισκογραφικού πονήματος των 4Bitten, “Rewind & Erase”, με τους Cemetery Dance ως συμπαραστάτες να ανοίγουν την βραδιά…
Ανταπόκριση: Σπύρος Ζουλεμίδης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Φώτα, λίγα διακριτικά ουρλιαχτά απ’ τους ενισχυτές, μπύρα κι ο αναστημένος Layne Staley να μας υποδέχεται φορώντας ένα κόκκινο δερμάτινο κι ένα ζεύγος Ray Ban μαζί μ’ ένα jockey που δεν συνηθίζει… Τι συμβαίνει εδώ; Δεν έχει ακουστεί κάτι για κάποιο incognito live των Alice In Chains και ο προαναφερθείς μας έχει αποχαιρετήσει χρόνια τώρα… Να κι ο χαμένος αδερφός του Steven Wilson με μια Gibson Flying V (Άρη του φέρνεις αρκετά είναι η αλήθεια…!) κι άλλοι 3 ζοχαδιασμένοι rockers που ετοιμάζονται στις θέσεις τους. “Αυτό θα έχει ενδιαφέρον” σκέφτομαι, καθώς στρίβω ένα τσιγάρο κι αναμένοντας ό,τι επρόκειτο ν’ ακολουθήσει. Είναι γεγονός πως η πεντάδα των Cemetery Dance αποτελείται από ένα αλλόκοτο σύμφυρμα προσωπικοτήτων-μορφών κι αυτό ακούγεται χωρίς βέβαια κάτι τέτοιο να σημαίνει, καλλιτεχνικά τουλάχιστον, στην περίπτωσή τους, δυσλειτουργία. Το αντίθετο μάλιστα, δεν διστάζουν να εισβάλουν σε “ξένα χωράφια” (“Part Of My Legacy” και “Brainwashed”) και ν’ αποδώσουν εύστοχα κι εύηχα αυτή τους την “απόκλιση”. Διότι, σχετικά με την πλειοψηφία του είδους των τίτλων όπου διανέμουν (“Last Night”, “Outspoken”, “Trail Of Life” και “Marching Dead” μεταξύ άλλων), δηλαδή καθαρό κι αξιόλογο metal, περί αποκλίσεως πρόκειται που επαναλαμβάνω μπορεί να ακούγεται κατά πολύ ξένη αλλά διόλου “άσχημη”.
Αναφορικά ως προς την γενικότερη τους εμφάνιση και ειδικότερα την τεχνική απόδοση κατά την διάρκεια των 40 και κάτι ψιλά λεπτών παρουσίας τους επί σκηνής, τα παιδιά μας αν και λίγο “άκεφα”, όπως μου φάνηκαν, απέδωσαν όλους τους τίτλους με ακρίβεια, ευθύτητα και συνεκτικά δεμένοι. Η ερμηνεία του Lazy ήταν δυναμική καθ’ όλη την διάρκεια χωρίς να “χάνει”, το rhythm section έκανε την δουλειά του σωστά, αγέρωχα και θαρραλέα και οι κιθάρες πέραν από ορισμένα σημεία όπου δεν μπορούσες να τις ξεχωρίσεις (η βραδιά είχε γενικώς κάποια θέματα στον ήχο) και τα σχεδόν πάντοτε ίδια σολιστικά θέματα ήταν armed and ready. Τελειώνοντας την εμφάνισή τους, οι Cemetery Dance μας έχουν κερδίσει το ενδιαφέρον ένεκα όμως της “αμφιθυμίας” τους. Hard Rock όπως παραθέτουν και στην επίσημη σελίδα τους δεν παίζουν σε καμία περίπτωση. Heavy metal σίγουρα, αξιόλογο και με ευθύτατη συνθετική αντίληψη και φυσικά, η grunge-o-φιλίζουσα τάση τους που, “yeah dude you f@#$%n’ nailed it!” αλλά εδώ είναι που χρειάζεται πιστεύω ν’ αποφασίσουν που θέλουν πραγματικά να πάνε τον ήχο και τις συνθέσεις τους. Το έχουν σίγουρα και στα δύο, τόσο συνθετικά όσο κι εκτελεστικά αρκεί να αποφασίσουν, πάντα με κάθε σεβασμό η όποια γνώμη, να “υπηρετήσουν” πιστά κι έντιμα ένα είδος ή συνδυάζοντας έξυπνα και τα δύο, δημιουργώντας έναν μοναδικό ήχο κι ένα ύφος που κανείς άλλος ίσως δεν έχει ακόμη σκεφτεί ή “συλλάβει”.
Η σκηνή τώρα ετοιμάζεται για την εμφάνιση των 4bitten. Πολλά έχουν σίγουρα ειπωθεί και γραφτεί σχετικά με την εν λόγω τετράδα από το 2009 που ξεκίνησε την πορεία της στον χώρο. Δεν πρόκειται λοιπόν να παραθέσω κάτι καινούριο, παρά μόνον ότι τους άκουσα πρώτη φορά και τους λάτρεψα. Από την πρώτη νότα κι από το πρώτο beat! Κατά τη διάρκεια μιας άψογης εμφάνισης τόσο τεχνικά όσο και διαδραστικά, παρά την ήπια έως μικρή προσέλευση του ακροατηρίου για ένα σχήμα του βεληνεκούς τους, διένειμαν ολόκληρο το “Rewind & Erase” ακόμη πιο τσαμπουκαλεμένα από ό,τι στο LP και με την προσθήκη ορισμένων τίτλων από “τα παλιά” όπως το “Burning The Candle”, σαν να έπαιζαν σε στάδιο. Η Φώφη όργωνε την σκηνή και μας παρότρυνε συνεχώς να κάνουμε πανικό, ο George έκανε έρωτα στις Gibson του κι αυτό ακουγόταν σε κάθε τίτλο και κάθε νότα, ο Rooster μας συνέπαιρνε με το ρυθμικό του groove εξετάζοντάς μας πίσω από το πέπλο μυστηρίου των μαύρων γυαλιών του κι ο Angelo συναγωνιζόταν σε βλητική και διατρητική ισχύ ένα browning .50cal όπου και υπερίσχυσε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Η εκρηκτική χημεία, η ακρίβεια, η μουσικότητα, το attitude (όποιο κι αν είναι αυτό στην περίπτωσή τους) και η διαδραστικότητα ήταν (από την αρχή της πορείας τους) αυτά που χαρακτήριζαν και αυτή τη φορά τους Αθηναίους… Can’t define…!
Φυσικά και δεν γίνεται να οριστεί… Απλά σκέφτεται κανείς τι μπορεί να συμβεί όταν μια φωνή με σπάνια blues χροιά συναντάει έναν shredder και το μείγμα συμπληρώνουν ένας “τι φάση με την πάρτη του;” τύπος για την θέση του μπασίστα κι ένας “10/10” beat master όπου το κάνει να φαίνεται τόσο εύκολο κι όλοι αυτοί να λένε: “Ωραία, ακούμε Pantera, Alice In Chains, Pearl Jam, Metallica, Audioslave κι όλα αυτά μαζί με τις όσες ακόμη 90’s επιρροές μας, θέλουμε να τα συνδυάσουμε με την αισθητική των 70’s.” Έ, το αποτέλεσμα είναι προφανές εδώ κι έξι χρόνια! Όπως κι αν έχει, αν εξετάσει κανείς επιστημονικά τους 4bitten καταλαβαίνει ότι είναι ένα κόσμημα που ίσως δεν έχει λάβει την αναγνώριση που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ του αξίζει. Έντιμοι σε κάθε περίπτωση, επαγγελματίες με αρκετά χιλιόμετρα στις πλάτες τους, μετρημένοι κι άριστοι μουσικοί που αγαπούν σε κάθε νότα ότι κάνουν, ανθρώπινοι, προσιτοί κι ευπροσήγοροι, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό κι ανυπομονούμε να τους ξανακούσουμε.
Σε μια σύντομη συζήτηση με τον George M. κατόπιν της εμφάνισης τους μας ανέφερε την κατάσταση που βρίσκεται τώρα το σχήμα και ορισμένα προσεχή σχέδια.
“Μόλις επιστρέψαμε από την ευρωπαϊκή μας περιοδεία και προωθούμε το νέο μας album που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο,” είπε. “Μέχρι στιγμής δεχόμαστε καλές κριτικές και χαίρομαι ιδιαίτερα που λαμβάνουμε ένα καλό feedback για ότι προσφέρουμε. Σχετικά με τη σύνθεση νέου υλικού σίγουρα υπάρχει κάτι στο οποίο δουλεύουμε αλλά ακόμη αργεί διότι αυτή τη στιγμή προτεραιότητα έχει η προώθηση του νέου μας LP. Πρόκειται να εμφανιστούμε στο Κύτταρο στα πλαίσια μιας εκδήλωσης προς τιμήν της σειράς Sons of Anarchy, όπως και σε μερικές ακόμη συναυλίες που θα γίνουν τις αρχές του 2016 κι από την άνοιξη θ’ ανακοινώσουμε τα διεθνή μας σχέδια. Πιστεύω έχουμε δουλέψει σκληρά κι ο κόσμος παρ’ όλη τη γενικότερη δυσχέρεια, μας υποστηρίζει δίνοντας μας έμπρακτα την αγάπη του. Οι 4Bitten θα συνεχίσουν να κάνουν ότι κάνουν και θα θέλαμε το εγχώριο ακροατήριο να υποστηρίζει όσο μπορεί τα Ελληνικά σχήματα διότι αξίζουν. Τέλος θα θέλαμε αλλά και προσωπικά θα ήθελα να δώσουμε τις ολόθερμες ευχαριστίες μας στο Rockin’ Athens που μας κάλυπτε όλο αυτό το διάστημα και τα συγχαρητήριά μας για το έργο που επιτελεί στον χώρο.”