Το album που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο progressive death metal των 00’s. Εδώ η έμπνευση του μεγάλου συνθέτη και ερμηνευτή Mikael Akerfeldt βαράει κόκκινο, ενώ το κολλητάρι του, Steven Wilson, κάνει παπάδες πίσω από την κονσόλα. Ανατριχιαστικές μελωδίες, πανέξυπνα riffs, αποπνικτικές ατμόσφαιρες, καθηλωτικά φωνητικά και απρόβλεπτες εναλλαγές ρυθμών, δημιουργούν ένα αριστούργημα που σε ταξιδεύει σε ένα στοιχειωμένο μέρος, όπως αυτό που απεικονίζει το εξώφυλλο.
Κυκλοφόρησε το 2001 και ήταν το πέμπτο στούντιο άλμπουμ των Opeth.
Σηματοδότησε ένα σημείο καμπής για τον ήχο του συγκροτήματος, εν μέρει χάρη στον παραγωγό Steven Wilson των Porcupine Tree.
Η επιρροή του Wilson πιστώνεται με την ενσωμάτωση καθαρότερων φωνητικών και μιας πιο προοδευτικής ροκ αίσθησης παράλληλα με τις καθιερωμένες death metal ρίζες του συγκροτήματος.
Το άλμπουμ είναι γνωστό για τις πολύπλοκες δομές των τραγουδιών του, που συχνά αναφέρονται ως “movements” από το συγκρότημα, τα οποία συνδυάζουν άψογα βαριά riffs, ακουστικά περάσματα και απογειωτικές μελωδίες.
Τα φωνητικά του Mikael Åkerfeldt είναι κορυφαία και κυμαίνονται από τα χαρακτηριστικά death growls του μέχρι και καθαρότερα φωνητικά που πρόσθεσαν μια νέα διάσταση στον ήχο των Opeth.
Το Blackwater Park δεν είχε αρχικά τεράστια εμπορική επιτυχία, αλλά απέκτησε πιστούς οπαδούς και θεωρείται άλμπουμ-ορόσημο στο progressive metal.
Το άλμπουμ γέννησε δύο singles: “The Drapery Falls” και ένα αγαπημένο των οπαδών, το “Still Day Beneath the Sun”, το οποίο δεν περιλαμβανόταν στην αρχική κυκλοφορία αλλά εμφανίστηκε σε μια μεταγενέστερη ειδική έκδοση.