Αν μπορούσα να φτιάξω μια εικόνα στο μυαλό μου για τους 1968 θα ήταν αυτή: Τέσερεις τύποι που μεγάλωσαν κλειδωμένοι σε ένα δωμάτιο με βινύλια Black Sabbath, Thin Lizzy, Blue Cheer και λοιπών συγγενών, και πού πιστεύουν οτι η μουσική σταμάτησε όταν ο Ozzy άφησε τους Black Sabbath.
Και δε νομίζω να απέχει και πολύ απο την πραγματικότητα. Το “Fortuna Havana” είναι το δεύτερο EP της μπάντας απο το Chesire της Αγγλίας, ενώ αναμένεται σύντομα ο πρώτος τους full length δίσκος. Παρά τ’ όνομα τους, οι 1968 δείχνουν να είναι χαμένοι κάπου στα 70’s με έντονη την επορροή απο τους προαναφερθέντες, αλλά και πιο σύγχρονους αναβιωτές του ήχου (Wolfmother, The Answer). Heavy riffs βουτηγμένα στο groove, με jam διαθέσεις και ενέσεις ψυχεδέλειας. Απο τα 4 τραγούδια του album ξεχωρίζει με διαφορά το “Duchess” με τη κολλητική του μελωδία και το ξεσηκωτικό του φινάλε, καθώς και το ομώνυμο του EP που κινείται σε πιο γκαζωμένους ρυθμούς και ένα ξεσηκωτικό φινάλε όπου οι ρυθμοί πέφτουν και τον πρώτο λόγο έχουν οι κιθάρες και το cowbell που είναι μία ακόμη old school πινελιά. Τα υπόλοιπα δύο τραγούδια κινούνται σε απλά καλά επίπεδα.
Σίγουρα οι 1968 δεν είναι το το next big thing της μουσικής βιομηχανίας (και δεν νομίζω να θέλουν κάτι τέτοιο), ωστόσο η μουσική τους θα ενδιαφέρει τους οπαδούς του παλιομοδίτικου hard rock των 70’s καθώς και όσους απογοητεύτηκαν απο την δισκογραφική κατρακύλα των Wolfmother.