Οι 1000mods δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Με αρκετά χρόνια πλέον στο προσκήνιο και με πολύ δουλειά κατάφεραν να γίνουν ένα από τα μεγαλύτερα εγχώρια ονόματα στον ευρύτερο rock/metal χώρο με τεράστιο following και ασφυκτικά γεμάτα venues εντός και εκτός των συνόρων.
Προσωπικά, πάντα πίστευα πως η θέση κάθε μπάντας είναι στη σκηνή. Ούτε στα social media, ούτε στις δημόσιες σχέσεις. Και αυτό ήταν που έκαναν οι 1000mods από την πρώτη στιγμή. Μπήκαν σε ένα van και δε έχουν κατέβει από τότε. Και αυτό είναι που τους έφερε εδώ που έχουν φτάσει.
Το να είσαι συνέχεια στο δρόμο δεν είναι κάτι εύκολο. Φτάνεις, στήνεις, παίζεις, ξεστήνεις, οδηγάς, κοιμάσαι στο van και πάλι από την αρχή. Όλο αυτό σε φέρνει συνεχώς αντιμέτωπο με καταστάσεις και απρόοπτα και ευχάριστα και δυσάρεστα.
Λίγες στιγμές πριν από το μεγαλύτερο open air headline show τους στο Θέατρο Βράχων στο Βύρωνα, οι 1000mods και πιο συγκεκριμένα ο Δάνης, φωνή και μπάσο του συγκροτήματος, είχε την καλοσύνη να μοιραστεί μαζί μας και μαζί σας πέντε στιγμές που θυμάται έντονα από τις περιοδείες και τις live εμφανίσεις που έχει πραγματοποιήσει το συγκρότημα.
Οn the road δε σημαίνει μόνο δυσκολίες αλλά και ευχάριστες στιγμές:
“Από τις πρώτες ιστορίες που έχω να θυμηθώ είναι όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε την πρώτη μας περιοδεία στην Ελλάδα. Οπού δεν υπήρχε ούτε βαν ούτε τίποτα. Μόνο ένα αυτοκίνητο Peugeot που στο πόρτ μπαγκάζ είχαμε τους ενισχυτές και μία κιθάρα.Άλλη μία κιθάρα είχε ο Λάμπρος μπροστά στο συνοδηγό στα πόδια του και το μπάσο επειδή ήταν σε μεγάλη θήκη το είχαμε εγκάρσια στα πόδια μας στο πίσω κάθισμα. Και κάθε λίγο και λιγάκι το κοπανάγαμε ρυθμικά επειδή ενθουσιαζόμασταν με κάτι που βλέπαμε ή που λέγαμε.”
Τα απρόοπτα την ώρα του live είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο:
“Υπάρχουν πολλές ιστορίες με μόνιτορ που είτε διαλύονται πάνω στο stage είτε πέφτουνε από κάτω αλλά 5 μέρες πριν σε μία συναυλία στην Πάτρα ένα μόνιτορ πήρε φωτιά και άρχιζε να βγάζει καπνούς πάνω στο stage. Και ο Γιώργος με περίσσεια ψυχραιμία πάτησε πάνω του και το έσβησε.”
Τα tour στο εξωτερικό μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από συνεχόμενα live και ταξίδια:
“Ένα προσωπικό βίωμα και μια ωραία ανάμνηση είναι η στιγμή που μπαίναμε στην πόλη του Seattle και δη μάλλον όταν παίξαμε στο ίδιο venue που έπαιξαν τις πρώτες τους συναυλίες οι Nirvana , οι Soundgarden , οι Alice in Chains και οι Pearl Jam. Πραγματικά το συναίσθημα και η αύρα που “έβγαζε” ο χώρος ήταν κάτι το μοναδικό.”
Τα απρόοπτα στη σκηνή δεν είναι μόνο τεχνικής φύσης:
“Σε μια από τις τελευταίες μας περιοδείες στην Ευρώπη παίζουμε στην Πολώνια. Η συναυλία είναι sold out και από κάτω ο κόσμος έχει απίστευτη ενέργεια. Μας έχει συνεπάρει και μας τόσο πολύ που νομίζουμε ότι παίζουμε στην Ελλάδα και με το που τελειώσαμε κάποιο τραγούδι- δεν θυμάμαι ποιο- λέμε στο μικρόφωνο “ευχαριστούμε πολύ να ‘στε καλά” σε άπταιστα ελληνικά. Με αποτέλεσμα κανείς να μην καταλάβει τίποτα…”
Και από τις δυσάρεστες στιγμές που μπορούν να συμβούν ταξιδεύοντας από τη μία χώρα στην άλλη:
“Είμαστε στο δρόμο και πάμε προς το Innsbruck της Αυστρίας. Η συναυλία έχει γίνει δύο μέρες πριν sold out και οδηγάμε με το μυαλό ότι πάμε να παίξουμε μια φοβερή συναυλία. Η τύχη μας όμως το έφερε έτσι και στα σύνορα της Βαυαρίας ο έλεγχος της αστυνομίας κράτησε τριες ώρες με έναν σκύλο να ψάχνει τα πάντα μέσα στο van και εμάς να περιμένουμε σ’ένα ανακριτικό μέχρι να μας αφήσουν να φύγουμε. Φτάσαμε στο μαγαζί 5 λεπτά πριν από την ώρα που έπρεπε να παίξουμε και παίξαμε ένα από τα καλύτερα live που έχουμε κάνει ποτέ.”