Δεν είναι και συνηθισμένο να γράφονται αφιερώματα για συγκροτήματα, εάν αυτά δεν έχουν ξεπεράσει τα 10 χρόνια ζωής ή έναν σεβαστό αριθμό κυκλοφοριών στη δισκογραφία τους. Οι Enforcer όμως θεωρώ ότι αξίζουν μία πιο ιδιαίτερη αναφορά από το να κάνεις απλά μία κριτική στο νέο τους album, που θα κυκλοφορήσει το επερχόμενο χρονικό διάστημα.
Στο άκουσμα των τραγουδιών τους, κάποιος θα τους κατηγορήσει για δεινοσαυρισμό. Σίγουρα, γιατί ο ήχος τους δεν μπορείς να πεις ότι είναι καινοτομικός. Δεν μπορείς όμως να μην παραδεχτείς τον τρόπο με τον οποίο, έναν ήχο που εν έτει 2013 θα ακουγόταν απαρχαιωμένος από μία μπάντα που έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της, κατάφεραν στην μέχρι τώρα πορεία τους να τον κάνουν να ακουστεί φρέσκος και καλοπαιγμένος.
Και ενώ άλλα συγκροτήματα όπως οι White Wizzard και άλλοι φερόμενοι ως ηγέτες της επανόδου του “true” δεν κατάφεραν να κρατήσουν ό,τι έκαναν στο ντεμπούτο τους, οι Enforcer κρατάνε ψηλά τη σημαία, συμπληρώνοντας φέτος 9 χρόνια ύπαρξης και δημιουργίας ενός ήχου, δύσκολου πλέον να γεννήσει καινούρια διαμάντια. Το “Diamonds” έχει τον πιο ταιριαστό τίτλο που θα μπορούσε να έχει ως album όμως! Ωστόσο, θα συμπληρώσω εδώ με μία προσωπική γνώμη. Δεν θεωρώ ότι το κλασικό metal είναι ένα απαρχαιωμένο είδος που χάνεται με τα χρόνια στην αλυσίδα της εξέλιξης. Είναι τα blues ή το κλασικό rock απαρχαιωμένα; Και αυτά, ως μουσικά είδος, κάποτε ακούστηκε ως καινοτόμο, ως καινούριο, έκανε το εμπορικό και δημιουργικό του boom και πλέον κατατάσσεται ως είδος στα κλασικά. Για αυτό το λόγο και δύσκολα θα ακούσεις κάτι νέο να αποτελεί και μία εξαιρετική δημιουργία. Αν ο Joe Bonamassa είναι ο πιο αναγνωρίσιμος blues hero, οι Enforcer, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι από τους σημερινούς true metal heroes.
Η πρώτη τους προσπάθεια “Into The Night” κυκλοφόρησε το 2008 ενώ η δεύτερη, “Diamonds”, κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2010. Οι δημιουργικές τους αυτές απόπειρες δεν αποτελούν την Οκτωβριανή Επανάσταση του ήχου ωστόσο αποτελούν ένα προσωπικό επιχείρημα για τον παραπάνω συλλογισμό. Και μάλιστα, η φυγή του Martin Zaars, lead κιθαρίστα τους πέρυσι θα μπορούσε να τους κοστίσει αλλά μόνο καθυστέρησε αυτό που περιμένουμε να ακούσουμε, ευτυχώς!
Ναι, το κλασικό metal πέρασε στην ιστορία. Ναι, ένας true metal δίσκος δεν ακούγεται πλέον ως κάτι καινούριο. Ναι, ένα συγκρότημα πρέπει να δουλέψει πάρα πολύ σκληρά για να καταφέρει να βγάλει έναν, πόσο μάλλον τρεις καλούς δίσκους σε αυτόν τον ήχο. Συνδύασαν δε, εξαιρετικά, το speed metal με τις NWOBHM επιρροές τους. Θεωρώ ότι οι Enforcer ένα από αυτά τα συγκροτήματα που δουλέψαν πολύ. Τεκμήριο αυτής της πορείας τους αποτελεί και η μεταπήδηση από τη μία δισκογραφική εταιρεία στην άλλη. Ξεκινώντας από την Artillery, μεταβαίνοντας στην Earache, πλέον βρίσκονται στην οικογένεια της Nuclear Blast. Όταν οι ίδιοι ρωτήθηκαν αναφορικά με το αν ο ήχος τους είναι “oldschool”, οι ίδιοι απάντησαν ότι δεν είναι “oldschool” αλλά “timeless” και θεωρώ ότι έχουν απόλυτο δίκιο.
Στις 24 Φεβρουαρίου επισκέπτονται τη χώρα μας και θα δώσουν μία και μόνο συναυλία στο Κύτταρο. Για μένα είναι μία “must” συναυλία για τον classic metalά. Προσωπικά, προτιμώ να δω καινούριες φάτσες να παίζουν τον ήχο με όρεξη και όχι περιφερόμενους θίασους που δικαιολογούν με κάθε τρόπο την ύπαρξή τους.