Την περασμένη Παρασκεύη, το πρόγραμμα, είχε Υπόγεια Ρεύματα και ομολογώ ότι στα τόσα χρόνια που τους ακούω δεν περίμενα ποτέ ότι θα ερχόταν μια στιγμή που θα κάλυπτα ένα live τους. Tα Υπόγεια Ρεύματα, είναι ένα απο τα σημαντικότερα σχήματα στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, δημιοργώντας μια ολόκληρη σχολή ελληνικου rock ιδιώματος το οποίo πλέον, δυστυχώς, δεν γεννά νέα συγκροτήματα.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Ντυλγέρης / Φωτογραφίες: Αθηνά-Μαρία Καρπαθιωτάκη (περισσότερες εδώ)
Η βραδιά στο Ιλιον plus άρχισε λίγο μετα τις 22:00 και στη σκηνή μας υποδέχθηκαν οι Sempreviva, οι οποίοι κυριολεκτικά γέμισαν τη σκηνη – ηταν έξι ατομα! Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση, πριν καν ακουστεί η πρώτη νότα, ήταν το πλήθος τον διαφορετικών οργάνων που έβλεπα στη σκηνή – πραγματικά σκεφτείτε ένα σπάνιο όργανο, κατα πάσα πιθανότητα το είχαν. Η εμφάνιση τους ήταν αρκετά προσεγμένη με λίγα τεχνικά προβλήματα στην αρχή, τα οποία μετά λύθηκαν και μου θύμιζαν κατα κάποιο τρόπο τον Θηβαίο απο άποψη φωνητικών αλλά με μία πιο θεατρική-παιχνιδιάρικη μουσική. Ομολογώ οτι δεν το βρήκα καθόλου πρωτότυπο, παρ’ όλα αυτά ηταν αρκετά διασκεδαστικοί παίζοντας δικά τους κομμάτια, όπως το “Πυροτέχνημα” και τους “Σκισμένους χάρτες” από τον επερχόμενο δίσκο τους, αλλά και μια διασκευή του “Clandestino”.
<iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Frockinathens%2Fphotos%2Fa.995579677165795%2F995579913832438%2F%3Ftype%3D3&width=500″ width=”500″ height=”338″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allow=”encrypted-media”></iframe>
Στις δώδεκα παρα δέκα, ανέλαβαν δράση τα Υπόγεια Ρεύματα, οι οποίοι πλέον αριθμούν τρία μέλη: τον Γρηγόρη Κλιούμη στη φωνή και κιθάρα, τον Νίκο Γιούσεφ στο μπάσο και το μουσικό πριόνι και τέλος, τον Τάσο Πέππα στα τύμπανα. Αυτό το τριμελές σχήμα δίνει μια πιο rock απόδωση των κομματιών τους με αρκετά διαφοροποιημένη προσέγγιση ακόμα και σε πολύ γνωστά κομμάτια τους, όπως το «Μ`αρέσει να μην λέω πολλά», το οποίο ήταν και το πρώτο κομμάτι της βραδιάς ενθουσιάζοντας το κοινό. Ο τρόπος που παίζουν πλέον τα κομμάτια τους είναι αρκετά πιο ατμοσφαιρικός και σημαντικό θεωρώ το γεγονός οτι παρουσίασαν και κομμάτια απο τη κυκλοφορία τους “20.14” και δεν βασίστηκαν μόνο σε παλαιότερα “hit”.
<iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Frockinathens%2Fphotos%2Fa.995579677165795%2F995580940499002%2F%3Ftype%3D3&width=500″ width=”500″ height=”338″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allow=”encrypted-media”></iframe>
Οι εναλλαγές στη διάθεση ήταν αρκετές όπως και εκπλήξεις με διασκευές τόσο σε Radiohead αλλά και το “Derniere Danse” με ελληνικό στίχο. Δεν υπάρχουν πολλά λόγια να πεί κανείς για την ικανότητα τους να κάνουν ότι θέλουν με τα κομμάτια τους σε ό,τι αφορά το τεχνικό επίπεδο, ειδικά του Τάσου Πέππα. Οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εκεί, εξάλλου δύο ώρες κράτησε η εμφάνιση τους χώρος για πολλές εκπλήξεις, παίζοντας ακουστικά κάποια κομμάτια τους με τη συνοδεία του πριονιού, αλλά και η επιλογή να παίξουν Socrates προς το τέλος της βραδιάς η οποία έκλεισε με την υπέροχη εκτέλεση της ασημένιας σφήκας. Έφυγα απο τη συναυλία μετά απο δύο ώρες ταξιδεύοντας σε μνήμες συνδιασμένες με κομμάτια τους και ταυτοχρονα με ένα συναίσθημα λύπης για το γεγονός ότι η συγκεκριμένη σκηνή ουσιαστικά δεν έχει νέο αίμα να την ακολουθήσει.