Οι οπαδοί των 90’s σίγουρα τρίβουν τα χέρια τους τη τελευταία πενταετία με τις δισκογραφικές επιστροφές πολλών αγαπημένων συγκροτημάτων της εποχής εκείνης που παρέμειναν ανενεργά εδώ και αρκετά χρόνια (και δυστυχώς πολλά ήταν αυτά που διέλυσαν, ιδιαίτερα στα μέσα με τέλη της δεκαετίας) έστω κι αν ορισμένες δεν είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Στον κατάλογο αυτό ήρθαν να προστεθούν και οι Afghan Whigs, το συγκρότημα του πολυαγαπημένου εδώ στην Ελλάδα Greg Dulli (έχει και Ελληνικές ρίζες σύμφωνα με πληροφορίες). Στην δεκαετία του ’90 έβγαλαν μια σειρά από αριστουργήματα όπως “Gentlemen” και “Black Love” αλλά και το “1965” (με τo οποίο μας αποχαιρέτησαν για αρκετά χρόνια). Ορισμένοι βιάστηκαν να τους ταυτίσουν λόγω συγκυρίας (αλλά και λόγω Sub Pop) με το Grunge, ενώ στη πραγματικότητα δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με αυτό, τόσο λόγω της καταγωγής (προερχόμενοι από το Cincinnati του Ohio) , όσο και λόγω μουσικών καταβολών αφού οι Afghan κοιτούσαν περισσότερο πρoς την soul σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους από το Seattle που ακολουθούσαν τους Pixies, Sonic Youth ή τους Black Sabbath…
Το “Do The Beast” είναι ο καινούργιος δίσκος της μπάντας μετά από 16 ολόκληρα χρόνια και το ξεκίνημα του γίνεται με τις καλύτερες προϋποθέσεις. 4 υπέροχα κομμάτια που θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα στα μεγαλεία του παρελθόντος, όπως το αλήτικο “Parked Outside” που ανοίγει το δίσκο,το “Metamoros”, το όμορφο ατμοσφαιρικό “It Kills” καθώς και το “Aligers” με το americana ύφος του. Στη πορεία ο δίσκος γίνεται πιο σκοτεινός και ατμοσφαιρικός θυμίζοντας έντονα τους Twilight Singers και Gutter Twins όπου επίσης συμμετέχει ο Dulli, πράγμα που άλλες φορές λειτουργεί θετικά (όπως στο closing track “These Sticks”) και άλλες όχι. Πράγματι ένα μεγάλο μέρος του δίσκου θα μπορούσε να βρει μία καλή θέση στις μπάντες αυτές αλλά εδώ κάνουν το αποτέλεσμα μονότονο από ένα σημείο και έπειτα.
Σίγουρα το “Do The Beast” δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες για το μεγάλο διάστημα αποχής των Afghan Whigs αλλά έχει στιγμές που πραγματικά αξίζουν και που κάνουν την επιστροφή τους καλοδεχούμενη. Απλά σε αφήνει μ’εκείνο το “γαμώτο” γι’αυτό που θα μπορούσε να γίνει τέλειο αλλά τελικά δεν έγινε.
[stextbox id=”black”]Συνοψίζοντας…!
The Good: “Aligers”, “Lottary”, “Parked Outside”
The Bad: Μπορούσε να γίνει καλύτερο. Πραγματικά καλύτερο όμως…
Βαθμολογία: 3 /5[/stextbox]