Η αγαπημένη μου συναυλιακή μέρα, η Κυριακή, επιστρέφει στις 13/1 στο Κύτταρο. Συναυλία που κατά την γνώμη μου δεν χάνεται και ορίστε έξι λόγοι να πάτε να κλείσετε τα εισιτήρια σας, όσοι δεν το έχετε κάνει ακόμα.
- Τον πρίγκηπα του σκότους, Ozzy Osbourne, μπορεί να τον λατρεύεις, μπορεί να τον μισείς, ίσως να σε αφήνει και αδιάφορο, υπάρχουν όμως δύο πράγματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Το πρώτο είναι το εκτόπισμα του στην παγκόσμια heavy metal σκηνή, το δεύτερο είναι οι κιθαρίστες που τον έχουν συνοδέψει καθ’όλη τη διάρκεια της πλούσιας καριέρας του. Πρώτος χρονικά, ο ιθύνων νους των Black Sabbath, δεύτερος το αδικοχαμένο φαινόμενο, που άκουγε στο όνομα Randy Rhoads, τρίτος ο μαέστρος Zakk Wylde και για το τέλος έμεινε ο δικός μας, ο Κώστας Καραμητρούδης ή απλώς ο Gus G. Αφού πήρατε μία «οσμή» της σημασίας του και του ταλέντο του, νομίζω ότι θα ήταν κρίμα να μην τον δείτε και ζωντανά, έναν από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες της γενιάς του (και όχι μόνο…).
- Γιατί καλά (βασικά παραπάνω από καλά) είναι το διαμάντι “Fearless” (στο κομμάτι αναφέρομαι), αλλά να το δεις ζωντανά παιγμένο πρέπει να είναι μία μοναδική εμπειρία.
- Επιτέλους θα μπορέσουμε να ακούσουμε/δούμε shredding skills, όχι γιατί απέναντι μας στην σκηνή θα βρίσκεται κάποιος επιδειξιομανής, αλλά γιατί θα βρίσκεται ένας εντυπωσιακά ταλαντούχος μουσικός, που απλά το shredding παίζει το δικό του διακριτό ρόλο στις συνθέσεις του.
- Έχετε ακούσει το “Apocalypse”, την τελευταία δουλειά των Primal Fear; Αν η απάντηση είναι όχι, τότε έχετε πράξει πολύ κακώς. Ο εν λόγω δίσκος είναι από τους πραγματικά λίγους Power Metal δίσκους που έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να ξεχωρίσουν.
- Δεκαεφτά χρόνια είναι πολλά και μιλάμε για μία μπάντα με πολύ σταθερή πορεία στην σκηνή. Μιλάμε για ένα σχήμα που στην τριετία 98-01 μας χάρισε τρεις δισκάρες, τη μία πίσω από την άλλη. Αλλά ok, ας μην ήμαστε σπαστικοί πρωτοδισκάκιδες. Από το ’12 και μετά, ό,τι κυκλοφορία έχει έρθει από την αφεντιά τους, θα τη χαρακτήριζα, τουλάχιστον υψηλού επιπέδου. Τώρα που το σκέφτομαι δηλαδή, 7 στα 12 εντυπωσιακά albums και κανένα κάτω του μετρίου, not bad at all.
- Έξι λέξεις, Fighting the Darkness (ναι ναι το ξέρω είναι μπαλάντα) και Black Rain.