O “Στρατηγός” Udo Dirkschneider επιστρέφει στην Αθήνα για μια ατόφια
βραδιά Heavy Metal με το προσωπικό του σχήμα στις 31/3 στο Piraeus 117
Academy και, όπως είναι φυσικό, το Rockin’Athens θα βρίσκεται εκεί.
Με αφορμή, λοιπόν, τη συναυλία, ανέτρεξα ξανά σε όλη τη δισκογραφία των
U.D.O. για ένα καλό ζέσταμα, πριν την “ώρα της αλήθειας” και όπως ήταν
φυσικό, μου ήρθε η ιδέα να γράψω για τα 10 προσωπικά αγαπημένα album της μπάντας.
1) Mastercutor
Αυτό το album, όταν κυκλοφόρησε, ήρθε για εμένα από το πουθενά, καθώς
δεν περίμενα κάτι και όταν έπεσε στα χέρια μου και το άκουσα απλά
ξανακόλλησα με το σχήμα του “Στρατηγού”. Δυνατές συνθέσεις, παραγωγή
μπόμπα και ίσως το πιο δυνατό album του στα 00’s. Αυτή τη στιγμή,
είναι αυτό που στο πρόσφατο άκουσμα μου τα “έσκασε” περισσότερο…
2) Mean Machine
Mean Heavy Metal Machine, θα έλεγα εγώ. Ταχύτητες, γρέζια και όλα τα
καλούδια. Don’t Look Back και όλα ισοπεδώνονται. Αυτός ο δίσκος είναι
γεμάτος δύναμη και περιέχει και μια εκπληκτική “Udo style” μπαλάντα
“Sweet Little Child”.
3) Faceless World
Καιρός πειραματισμού για το σχήμα, κάτι που τους βγήκε, κατά την άποψη
μου. Όταν το πρωτοάκουσα μου πήρε λίγο καιρό παραπάνω να το συνηθίσω,
καθώς ήταν εντελώς σε άλλο πεδίο σε σχέση με τον προκάτοχο του, “Mean
Machine”, αλλά με κέρδισε και με το παραπάνω. Και πως να μην το κάνει
όταν έχει κομμάτια σαν το “Blitz Of Lightning”, “Trip To Nowhere”, “Future
Land” κ.τ.λ;
4) Steelfactory
Η τελευταία ως τώρα κυκλοφορία του σχήματος, για την οποία μάλιστα
γίνεται και η περιοδεία. To “Steelfactory” είναι μία ακόμα straight in
your face teutonic metal κυκλοφορία, η οποία μάλιστα, μπορώ να πω, πως
είναι και καλύτερη από τους πρόσφατους προκατόχους του (“Decadent” και
“Rev-Raptor”, για παράδειγμα). Όλα τα κουτάκια της ηχητικής ταυτότητας
της μπάντας, έχουν τικαριστεί επιτυχώς και βρίσκονται σε απόλυτη
ισορροπία κατά την διάρκεια του album.
5) Solid
Εδώ ο Udo ενεργοποιεί ξανά το προσωπικό του σχήμα, μετά την εκ νέου
αποχώρηση από τους Accept και την τότε κυκλοφορία τους το “Predator”.
Απολαυστικό, δυνατό και όπως λέει και ο τίτλος του, Solid. “The
Healer”, “Punisher” και δεν είμαι καλά…
6) Holy
Το πρώτο album του σχήματος, που άκουσα και ίσως το πιο Accept-ικό
μετά το “Animal House” (το οποίο είχε γραφτεί από τους Accept για τον
Udo). “Recall The Sin”, “Holy”, “Shout It Out”… διάολε πώς να μη
σκαλώσω; Σε μία φράση απλά, το ολικό αποτέλεσμα ήταν cool enough να
αρχίσω να ψάχνω όλες τις κυκλοφορίες του.
7) Animal House
Γραμμένο από τους Wolf Hoffman και Peter Baltes, ώστε να βοηθήσουν τον
Udo στο solo ξεκίνημα του, αυτός ο δίσκος μυρίζει Accept-ιλα από την
αρχή ως το τέλος. Εξαιρετικός δίσκος και απλά τα υπερκλασσικά “They
Want War”, “Go Back To Hell”, “In The Darkness”, “Lay Down The Law”
και δεν συμμαζεύεται…
8) Man And Machine
Tο τέλειο πάντρεμα μηχανής και ανθρώπου, που λέει και ο τίτλος.
Τραγούδια όπως το “Animal Instict”, “Private Eye”, “Like A Lion” ξεχωρίζουν
με άνεση και είναι πραγματικά διαμάντια ειδικά όταν παίζονται live.
Ενώ εδώ περιέχεται και μια πανέμορφη μπαλάντα το “Dancing With An Angel” σε ντουέτο με τη Doro. Στιβαρός δίσκος, που χορταίνει και με το
παραπάνω!
9) Timebomb
Ταχύτητα, δύναμη και in your face. Το ιδανικό Udo album… to blow out
some steam. “Gutter… Metal Eater”, “Back In Pain” και άλλα καλούδια. Μια
ωρολογιακή βόμβα, που στο τελείωμα της σε αφήνει με πονεμένο σβέρκο
απλά…
10) Thunderball
Επιχείρηση “Κεραυνός” (όπως είχε ονομαστεί η James Bond ταινία
“Thunderball” στην Ελλάδα) και ο δίσκος εδώ έχει αρκετά δυνατά κομμάτια,
όπως τα “Blind Eyes”, “Thunderball”, “The Land Of The Midnight Sun”, “The
Bullet And The Bomb”.