Λίγο πρίν κλείσει το 2018 ο Στέλιος Σαλβαδόρ και η παρέα του επιστρέφουν στην Αθήνα για μια ακόμη συναυλία, αυτή τη φορά έχοντας έναν νέο δίσκο στις αποσκευές τους.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Σπύρος Φατούρος (περισσότερες εδώ)
“Απόψε, εδω μέσα ξεχνάμε ολα μας τα προβλήματα και κοιτάμε να περάσουμε καλά” είπε ο Στέλιος σε κάποιο σημείο κι αυτό ακριβώς έγινε. Το κοινό ήταν αρκετό και εκδηλωτικό και η μπάντα ευδιάθετη και καλοπροβαρισμένη για τις επόμενες δύο και κάτι ώρες έγινε ένα με αυτό. Το set ξεκίνησε με το “Στο Δρόμο” και μοιράστηκε ανάμεσα σε παλιότερα και αγαπημένα τραγούδια της μπάντας και στο πρόσφατο “Χρυσό Κλειδί”, όπου η αναφορά του σχήματος σε αυτό ξεκίνησε με τον “Παπαγάλο” στον οποίο ανέβηκε επί σκηνής εκείνο το συμπαθητικό πτηνό που όπως είπε ο Στέλιος χρειάστηκε να αποκτήσει μόνο του την σοφία και την απαιτούμενη αυτοκριτική χωρίς καθοδήγηση. Στην πορεία ακούστηκαν τα αγαπημένα τραγούδια που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, όπως τα “Σαλονίκη (Μόνος σου Ξανά)”, “Παυσίπονο” (όπου άναψαν οι πρώτες φωτοβολίδες), “Ο Χαμαιλέων” ,”Εμβατήριο Πένθιμο και Κατακόρυφο”, “Μανιφέστο” και “Κάτω στη Πόλη” που έφερε τον αναμενόμενο χαμό.
Ενα απο τα highlights της βραδιάς ήταν η εμφάνιση επι σκηνής των Fer De Lance όπου ερμήνευσαν μαζί με το υπόλοιπο group μια νέα εκδοχή στη “Βαβυλωνία” με rap φωνητικά που είχε πολύ ενδιαφέρον. Το ίδιο ενδιαφέρον είχε και η νέα εκδοχή στο “Παιχνίδι” με guest τον Tiny Jackal καθώς και το νέο τραγούδι που έγραψε με τον Σαλβαδόρ. Το φινάλε ήρθε με “Third Uncle” (ο αιώνιος φόρος τιμής στον “νονό” τους Brian Eno) καθώς και την “Αδρεναλίνη” σε μια πιο ενισχυμένη σε στίχους και διάρκεια εκτέλεση.
Το encore βρήκε τη μπάντα να ξαναπαίζει τη “Βαβυλωνία” στη νέα της εκδοχή αυτή τη φορά με όλους τους guests επι σκηνής και τον Στέλιο να παίζει λίγες νότες στο μπάσο και να τραγουδάει ορισμένους στίχους απο τον “Χαμαιλέων” υπενθιμίζοντας τη σημασία του Οδυσσέα Ελύτη στη μουσική τους τότε αλλά και τώρα.
Με λίγα λόγια τα Μωρά στη Φωτιά είναι το group που εδώ και 35 χρόνια όποτε λέει “θέλω ένταση και τη θέλω τώρα” το εννοεί, εισπράττοντας την απο το αφοσιωμένο της κοινό και επιστρέφοντας την με το παραπάνω. Κάθε live τους παραμένει ένα ραντεβού με την ιστορία του ελληνικού rock και ένα αντίδοτο στον κυνισμό του σήμερα. Και η ιστορία αυτή ξέρει οχι μόνο να παραμένει ζωντανή αλλά και να εξελίσσεται.
Καλή χρονιά σε όλους!