Όταν ακούς το όνομα τους, σκέφτεσαι βούτυρα, λάδια και βρακιά. Όταν ακούς την μουσική τους, σκέφτεσαι πάλι τα ίδια σε έναν πιο πρόστυχο και χορευτικό συνδυασμό. Οι Μινέρβα μπορεί να είναι μικροί σε ηλικία μπάντας αλλά είναι μεγάλοι πάνω στην σκηνή και μπορούν να γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι. Αποτελούνται από τον Γιώργη Κουκλάκη στην φωνή και στην κιθάρα, τον Ντένις Κουταβά στην κιθάρα, τον Σπήλιο Κάκκα στο μπάσο και τον Δημήτρη Κουτσούλη στα drums. Έχοντας κι ελληνικό κι αγγλικό στίχο στα τραγούδια τους, παρασέρνουν το κοινό τους σε έναν αεικίνητο χορό με όπλο και τις psychedelic-garage μελωδίες τους, καθώς και την εκρηκτική τους σκηνική παρουσία. Αυτή τη χρονική στιγμή είναι ένα βήμα πριν κυκλοφορήσουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά κι ετοιμάζονται για ένα live, που θα αναβλύζει από ενέργεια μαζί με τους υπέροχους Noise Figures. Με αυτά τα δύο δεδομένα, μια συζήτηση μαζί τους αποτελεί αντικείμενο τεράστιου ενδιαφέροντος για την πορεία τους στο πριν, στο τώρα και στο μετά, αλλά και για την ραγδαία απήχηση του ψυχεδελικού ήχου τα τελευταία χρόνια.
***
Καλησπέρα στις Μινέρβες. Έχετε στα σκαριά τον πρώτο σας δίσκο κι ο κόσμος που σας έχει δει live, περίμενε πώς και πώς αυτήν την κυκλοφορία. Τι θα ακούσουμε σε αυτή την δουλειά και τι νοήματα θέλει να περάσει ο δίσκος, σε σοβαρό ή μη επίπεδο;
Αρχικά, ο δίσκος αποτελείται από καινούρια και κυρίως παλιά τραγούδια, δηλαδή τα πρώτα που γράψαμε σαν μπάντα. Όσον αφορά το concept του album, δε θέλουμε να το δώσουμε ακόμα στη δημοσιότητα, αλλά γενικά αφορά το πόσο δύσκολη ήταν η διαδικασία μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να βγάλουμε αυτόν τον δίσκο. Έχει και σοβαρά, πιο βαθιά νοήματα σε κάποια κομμάτια, αλλά έχει κι ορισμένα inside jokes της μπάντας σε κάποια άλλα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει να κάνει με την καθημερινότητα της μπάντας και την αλλοπρόσαλλη φάση, που επικρατεί στην πόλη μας και στους ανθρώπους της κι αυτό νομίζουμε ότι ακούγεται στον δίσκο.
Επίκειται ένα live με μια μπάντα που έβγαλε, κατά τη γνώμη μου, έναν από τους καλύτερους δίσκους της ελληνικής rock σκηνής για το 2018, τους Noise Figures. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία επί σκηνής και ποια είναι τα συναισθήματα κι οι προσδοκίες σας για αυτήν;
Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, τυχαίνει να γράφουμε τον πρώτο μας δίσκο σε παραγωγή του Άλεξ Μπόλπαση, ο οποίος έχει κάνει παραγωγή και στο «Telepath» των Noise Figures, ενώ παίζει μαζί με τον Γιώργο Νίκα στους Holy Monitor. Έτσι, μέσω του Άλεξ, έγινε μια πρώτη επαφή με τα παιδιά, μας άκουσαν, τους αρέσαμε, οι Noise Figures έψαχναν ένα καλό support για το live τους κι είχαμε βύσμα! (γέλια) Απλά τα παιδιά μας πρότειναν, το venue είναι καλό, οι Noise Figures είναι σχετικά κοντά σε αυτό που παίζουμε κι εμείς οπότε γουστάρουμε. Γενικά, θεωρούμε ότι θα έχει πολλά ενέργεια το live, οπότε δεν μας ήταν δύσκολο να πούμε το ναι.
Στις ζωντανές εμφανίσεις σας επικρατεί μια παράνοια, τόσο on stage όσο και στο κοινό, ενώ έχετε παίξει σε πάμπολλα μέρη της Ελλάδας. Ποια είναι η καλύτερη εμπειρία σας από τα μουσικά ταξίδια σας και ποια η χειρότερη ή έστω αμήχανη;
Σίγουρα, η επαρχία μας έχει προσφέρει τις μεγαλύτερες «συγκινήσεις». Αλλά ας απαντήσουμε ο καθένας ξεχωριστά.
Γ.Κ.: Λοιπόν, στην Σάμο που παίξαμε πριν κάποιες μέρες, με το που τελειώνουμε το live, έρχεται ένας τοπικός θρύλος ονόματι «ΤΕΡΜΙΝΕΗΤΟΡ» και μου δίνει ένα μετάλλιο με δύο ρακέτες του πινγκ πονγκ και μου λέει «Συγχαρητήρια!! Είσαι ο καλύτερος τραγουδιστής στους Μινέρβα» (Ψάξτε το κομμάτι «Το δικό μου το crew» και δε θα χάσετε). Το πιο αμήχανο σκηνικό ήταν στο Αίγιο, που παίξαμε σε ένα rock πανηγύρι ενός χωριού κι έσκασε ο παππάς, ο οποίος έμενε στο χωριό, αλλά ήταν από το διπλανό χωριό, μας κέρασε μπύρες και μας ευλόγησε για να παίξουμε καλό live.
Σ.Κ.: Σίγουρα θα συμφωνήσω για την πιο αμήχανη στιγμή σε live μας, που ήταν αυτή η φάση στο Αίγιο. Όχι, όμως, μόνο γιατί ήταν σίγουρα cult ο παπάς, αλλά μας είχαν ταΐσει και μια πιατέλα με σουβλάκια και πατάτες και μας είχαν δώσει και μπύρες, οπότε είχαμε κάνει μια τεράστια κοιλιά και μετά βίας ανεβήκαμε στο stage. Γενικά, μετά βίας live ήταν αυτό. Ως καλύτερο θα πω κι εγώ την Σάμο, γιατί ήταν ένα live στην επαρχία γεμάτο κόσμο και το κοινό ήταν από το πρώτο κομμάτι σε φάση «ξύλο» δηλαδή εδώ τώρα, θα γίνει χαμός. Η Σάμος διψούσε!
Ν.Κ.: Για το πιο αμήχανο, θα συμφωνήσω κι εγώ για το Αίγιο, αλλά σαν καλύτερο, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Έχουμε κάνει πολλά ταξίδια στην επαρχία κι έχουμε ζήσει πολλά cult σκηνικά. Για μένα, το highlight είναι η φιλοξενία των παιδιών στις επαρχιακές πόλεις είτε αυτή λέγεται Καλαμάτα, είτε Κρήτη, είτε Σάμο.
Δ.Κ.: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια στιγμή ως καλύτερη ή χειρότερη, γιατί όλες ήταν ωραίες κι είχαν την αίγλη τους. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι ότι το stage στο Αίγιο ήταν ακριβώς κάτω από ένα μπαλκονάκι σπιτιού και το τσιμέντο ήταν ένα εκατοστό πάνω από το κεφάλι μου. Κάθε φορά που έπαιζα στα drums, μια τρίχα μου χάιδευε τον τοίχο από πάνω μου.
Τα τελευταία χρόνια, η psychedelic garage rock σκηνή αναπτύσσεται ραγδαία, σε τέτοιο βαθμό, που κάθε μήνα ακούς και μια καινούργια μπάντα. Πού οφείλεται αυτό και πως έχει επηρεάσει την ποιότητα της συγκεκριμένης σκηνής;
Κάθε βδομάδα, υπάρχουν δύο έως τρία καλά live σε αυτή τη μουσική σκηνή. Υπάρχουν πολλές μπάντες κι αυτό είναι και καλό και κακό. Καλό, γιατί αναπτύσσεται συνεχώς η σκηνή, οπότε τα καλά projects προβάλλονται πιο εύκολα και περισσότερο, αλλά κακό, γιατί αυτά τα καλά είναι λίγα συνήθως και μπορεί να χαθούν ανάμεσα στο πλήθος των μπαντών. Σε γενικές γραμμές, όμως, είναι καλό, διότι όλα τα ονόματα κι όλες οι μπάντες είναι εξίσου σημαντικές, για να υπάρχει σκηνή. Όσο περισσότερες μπάντες έχουμε, τόσο μεγαλύτερη ποικιλία έχει η σκηνή, τόσο μεγαλύτερη απήχηση έχει στο κοινό, τόσο περισσότερος κόσμος στα live κι άρα τόσο περισσότερα live.
Πέρυσι το καλοκαίρι, πραγματοποιήσατε εμφανίσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, ενώ κι εσείς είστε, ως επί το πλείστον, από την Κόρινθο που αποδεικνύεται «μάνα» πολύ καλών μπαντών. Τι πιστεύετε για το κοινό εκτός Αθηνών και πόσο κοντά είναι το ενδεχόμενο της αποκέντρωσης των συγκροτημάτων στην ιδέα ότι αποκτούν μεγαλύτερη δυναμική κι έμπνευση στην επαρχία;
Είναι λίγο αλληλένδετο. Μια μπάντα από την επαρχεία θα ήταν δύσκολο να εκτίθεται μόνο στον τόπο της και μια μπάντα από την Αθήνα θα ήταν δύσκολο να σταθεί μόνο στην Αθήνα, αφού μπορείς να παίξεις σε πολλά venues και να κάνεις πολλά live, αλλά το όνομα σου θα μείνει μέχρι εκεί. Δεν θα μπορέσεις να κάνεις level up στον κόσμο που μπορεί να σε ακούσει κι εκτός Αθηνών κι έτσι να μεγαλώσεις το κοινό σου. Το ίδιο ισχύει και για τα venues στην επαρχία, αφού όσο περισσότερες και γνωστότερες μπάντες πηγαίνουν σε μια πόλη, τόσο περισσότεροι συναυλιακοί χώροι ανοίγουν ή βελτιώνονται και το αντίστροφο. Επίσης, σαν παιδιά από την επαρχεία, στηρίζουμε επαρχεία, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι λίγα τα live οπότε κι όταν γίνονται, ο κόσμος δίνει όλο του το είναι και την ενέργεια. Παίρνουν merch, κάνουν χαμό στα social media και το πιο σημαντικό είναι ότι, την στιγμή που σε μια εμφάνιση στην Αθήνα οι 200 από τους 300 θα κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια, στην επαρχεία θα δεις 150 στα 200 άτομα να χτυπιούνται από κάτω, να χορεύουν, να τρελαίνονται και γενικά να ζούνε όλο το live στην πραγματική διάσταση του. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, η δημιουργία χώρων για πρόβες κι ηχογραφήσεις στην επαρχία είναι πολύ καλό πράγμα, διότι οι μπάντες της επαρχίας έχουν έναν χώρο υψηλών προδιαγραφών για να πραγματοποιούν ό,τι χρειάζονται, αλλά είναι απαραίτητη κι η υποστήριξη από συγκροτήματα από άλλες πόλεις, για να ενισχυθεί ο εκάστοτε χώρος σε όλους τους τομείς. Το ίδιο ισχύει και για τα φεστιβάλ που γίνονται σε πόλεις εκτός Αθηνών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα studio, που είναι στην επαρχία κι έχει standards επαγγελματικών studio, είναι ο χώρος που δημιούργησαν οι 1000mods στη γενέτειρα μας, στην Κόρινθο, όπου πλέον πάνε κι ηχογραφούν εκεί μπάντες από όλη την Ελλάδα. Ένας χώρος τέτοιου μεγέθους δεν υπήρχε στην Κόρινθο σίγουρα.
Για το τέλος, θέλω ένα μήνυμα σε αυτούς που θα έρθουν στο live σας κι έχουν εμπεδώσει πλέον ότι πρέπει να πίνουν νερό.
Γ.Κ.: Εφόσον έχουν εμπεδώσει ότι πρέπει να πίνουν νερό, σίγουρα να έχουν νερό μαζί τους στο live. Επίσης, θα παίξουμε πολύ καινούριο υλικό κι αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Ν.Κ.: Μόνο punk !!
Δ.Κ.: Γενικά, να περνάνε καλά οι άνθρωποι. Να περπατάνε, να τους χτυπάει ο ήλιος και να μην μιζεριάζουνε με αυτό που ζούνε στην Αθήνα γενικότερα.
***
Στη συνέχεια, οι Μινέρβα ξεκίνησαν την πρόβα τους για ένα live που περιμένουν και περιμένουμε όσοι είμαστε εξαρτημένοι με το psychedelic garage. Τρελή ενέργεια, ωραίες μουσικές, πανέμορφα μουστάκια και γαμάτα παιδιά. Αυτοί είναι οι Μινέρβα και προτείνω να ανοίξετε τα αυτιά σας και να ακούσετε τι θέλουν να σας πουν…