Έχοντας στο νου μου ότι οι Breath After Coma έβγαιναν στις 21:30, έφτασα στον χώρο στις 21:32, ανακαλύπτοντας ότι το πρόγραμμα είχε ληφθεί σοβαρά υπόψη. Οι Αθηναίοι βρίσκονταν ήδη στη σκηνή, ο κόσμος ήταν αρκετός και μερικοί εκνευρισμένοι καθώς τους έσπρωξα για να προλάβω να φωτογραφίσω.
Ανταπόκριση / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Ευτυχώς ήταν ακόμα στο πρώτο κομμάτι και δεν έχασα κάτι σημαντικό. Αν και οι Breath After Coma είναι πολύ ενεργοί συναυλιακά δεν είχε τύχει να τους δω κάπου μέχρι τώρα (ούτε να τους ακούσω γενικότερα) και δεν ήξερα τι να περιμένω. Αυτό που είδα και άκουσα ωστόσο με εξέπληξε θετικά. Εκτός του ότι η μουσική τους “μου έκανε”, είχαν πολλή καλή σκηνική παρουσία, πολλή διάθεση και αφοσιωμένο κοινό. Με ένα EP και ένα LP -που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ονόματι “Leaders”- στο ενεργητικό τους, παρουσίασαν ένα πολύ σφιχτό setlist με πανέμορφα δομημένα τραγούδια που δεν άφησαν κάποιον ανικανοποίητο. Ειδική μνεία θα ήθελα να κάνω στις πανέξυπνες φωνητικές μελωδίες που με κέρδισαν από την αρχή. Η γενικότερη αισθητική της μουσικής τους μου έφερε στο νου τους Void Droid -που κάνουν εξίσου απολαυστικές ζωντανές εμφανίσεις- και φαντάζομαι πως ένα live με αυτές τις δύο μπάντες θα ήταν σκέτος δυναμίτης.
Μετά από 45 λεπτά και κάτι η σκηνή άρχισε να αδειάζει για να υποδεχτεί τους βόρειους Θραξ Πανκc. Ούτε αυτούς είχα ξαναδεί ζωντανά, έχοντας όμως ακούσει τη μουσική τους και έχοντας δει κάποια live video περίμενα κάτι εκρηκτικό. Αν μη τι άλλο δεν χρειάζονται δύο κιθάρες, drums και μπάσο για κάτι τέτοιο. Παίζοντας ένα setlist από 20 περίπου κομμάτια, συμπεριλαμβανομένου και ενός -τουλάχιστον;- δικού τους που θα προορίζεται για soundtrack σε κάτι που μας κράτησαν κρυφό μέχρι στιγμής, οι τελικές εντυπώσεις μου είναι λίγο ανάμεικτες. Όχι όσον αφορά τη σκηνική παρουσία, την ενέργεια ή την μουσική αυτή καθαυτή που ήταν άψογη αλλά την δόμηση του setlist.
Συγκεκριμένα, πιστεύω ότι οι μεγάλες δόσεις low tempo κομματιών και ψυχεδέλειας υπονόμευσαν μια αλληλουχία τραγουδιών που θα μπορούσε να έχει πιο άρτια τοποθετημένα crescendo. Αν και αυτό είναι μια προσωπική παρατήρηση, έχω την αίσθηση ότι και ο -πολύς- κόσμος που βρισκόταν εκεί περίμενε/χρειαζόταν το ίδιο. Μια γραμμική ροή κομματιών δηλαδή, με τα low και up tempo κομμάτια πιο ισόποσα κατανεμημένα. Άλλωστε όπως φάνηκε και προς το τέλος της συναυλίας, το κοινό ήταν έτοιμο και διατεθειμένο να χορέψει και να ξεδώσει. Απλώς νομίζω πως θα μπορούσαν να έχουν δοθεί και άλλες αφορμές στον κόσμο να χορέψει όπως στο τέλος.
Αν αυτή μου η ένσταση βέβαια είναι μόνο μέσα στο δικό μου κεφάλι τότε δεν έχω λόγο να επιμείνω. Άλλωστε μόνο χαμόγελα είδα όταν φεύγαμε. Η μπάντα είχε πολύ κέφι, πολλή ενέργεια, έδωσε το 100% της και τα περισσότερα κομμάτια τα βρήκα πολύ όμορφα διασκευασμένα. Εννοείται θα τους έβλεπα ξανά με νέο υλικό στα μπαγκάζια τους!