Στα τέλη του 2015, ο Αντρέας, ο Θάνης, ο Βαγγέλης και ο Κώστας, αποφασίζουν να «στεγάσουν» τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες, κάτω από το όνομα Desert Monks, ως απόρροια της επιθυμίας τους να συγχωνεύσουν μία σειρά μουσικών και αισθητικών καταβολών, διαφορετικών για τον καθένα, υπό το πρίσμα ενός οικείου, αλλά παράλληλα μοναδικού, alternative rock ήχου. Ως απόρροια της μοναχικής περιήγησής τους στην «έρημο», οι Desert Monks μας προσφέρουν γεροδεμένα grooves, διανθισμένα με ήρεμες, αρμονικές γραμμές, heavy κιθαριστικές εκρήξεις και κορυφώσεις. Με το ντεμπούτο τους “Dark Groves” (2018), να έχει διευρύνει το fan base τους, οι Αντρέας Ντρούλιας (Κιθάρα/Φωνή) και Θάνης Παρασκευόπουλος (Μπάσο/Φωνητικά), μίλησαν στη Λουίζα Σολομών-Πάντα, λίγο πριν το double bill τους με τους Honeybadger στη σκηνή του Temple, την Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου, για την επιθυμία τους να επεκταθούν εκτός συνόρων (αφού πρώτα «εξορίσουν» τον Trump από τη Γη, μέσα σε ένα διαστημόπλοιο, με οδηγό τον ίδιο και το πόδι του κολλημένο στο γκάζι).
Πώς προέκυψε η επιθυμία να μοιραστείτε τη σκηνή του Temple με τους Honeybadger;
Τους Honeybadger τους έχουμε ξεχωρίσει από το EP που κυκλοφόρησαν προ διετίας. Θέλουμε πάντα να συνεργαζόμαστε με μπάντες που είναι συνεπείς στον ήχο τους και στην τέχνη τους εν γένει. Το συζητήσαμε, γνωριστήκαμε και προχωρήσαμε σε αυτό το double bill.
Πώς
δουλεύετε μεταξύ σας προκειμένου να
συνθέσετε ένα νέο κομμάτι;
Η
δημιουργία ενός κομματιού ξεκινά πάντα
με μια προσωπική διαδικασία, και τις 9
από τις 10 φορές που μπαίνουμε στο στούντιο
για να γράψουμε, έχουμε στα χέρια μας
μια ολοκληρωμένη αλλά ακατέργαστη ιδέα.
Εκείνο είναι και το σημείο που αρχίζει
η κουβέντα –είτε είναι συζήτηση είτε
‘μουσική συνομιλία’- και το jam.
Όσο συμβιώνουμε, παρατηρούμε ότι η
ολοκληρωμένη ιδέα που έρχεται (ως επί
το πλείστον από τον Αντρέα) κουμπώνει
με την μπάντα και με μουσικά θέματα/ιδέες
των υπολοίπων. Στη φάση εκείνη αρχίζει
και το πιο δημιουργικό κομμάτι, της
ενορχήστρωσης που μας κάνει να
καταλαβαίνουμε πόσο κοντά έχουμε έρθει
σαν σχήμα. Αποδεχόμαστε ή απορρίπτουμε
πράγματα αβίαστα από κοινού, και αυτή
είναι η ουσία.
Ποια η γνώμη σας για την ένταξη ενός συγκροτήματος σε μία δισκογραφική εταιρία; Θα σας ωφελούσε ένα τέτοιο βήμα;
Αν μια τέτοια κίνηση δεν υποπίπτει σε σκοπιμότητες και δεν εγκλωβίζει καλλιτεχνικά μια μπάντα, προφανώς και είναι απαραίτητη. Η ένταξη σε μια δισκογραφική εταιρία ιδανικά θα αφαιρούσε από τους ώμους του συγκροτήματος τα βάρη της διαδικασίας παραγωγής και του distribution, της προβολής και ενδεχομένως της καθιέρωσης στη σκηνή του. Η προοπτική της συνεργασίας με μια δισκογραφική που δεν θα μας περιόριζε εκφραστικά με ότι αυτό συνεπάγεται, θα ήταν παραπάνω από καλοδεχούμενη.
Το άνοιγμα στο εξωτερικό μέσω ενός tour, είναι κάτι που σας ενδιαφέρει; Ποιες δυσκολίες πιστεύετε πως συνοδεύουν αυτή την προσπάθεια;
Φυσικά και μας ενδιαφέρει, ήδη κοιτάμε κάποιες περιπτώσεις. Η εμπειρία μας από το εγχώριο mini tour που πραγματοποιήσαμε φέτος, μας γέμισε ευχάριστες στιγμές και μας έδειξε ότι συνυπάρχουμε πολύ ωραία στο δρόμο. Σίγουρα το να κάνεις κάτι τέτοιο σε μεγαλύτερη κλίμακα και ειδικά στο εξωτερικό κουβαλάει μαζί του περισσότερη κούραση, άγχος και πιεστικά ωράρια, παράλληλα με τη δυσκολία του συντονισμού του προσωπικού προγράμματος του καθένα (δουλειές, υποχρεώσεις). Η αγάπη μας για αυτό που κάνουμε υπερέχει, και σίγουρα θα βρούμε τον τρόπο να περάσουμε τα σύνορα πολύ σύντομα.
Εάν σας δινόταν η ευκαιρία να «εξορίσετε» ένα δημόσιο πρόσωπο από τη Γη, ποιο θα ήταν αυτό;
Είναι πολλοί, πόσους χωράει το διαστημόπλοιο; Για οδηγό θα βάζαμε τον Τραμπ με το πόδι κολλημένο στο γκάζι.
Αναφέρετέ μου ορισμένα συγκροτήματα-καλλιτέχνες που αποτελούν βασική πηγή έμπνευσης στη δική σας δημιουργία.
Η ολότητα των Pink Floyd, ο λυρισμός του Thom Yorke, ο τσαμπουκάς των Rage Against the Machine και το fun των Peppers.
Πώς σχολιάζετε τις γενικότερες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις; Η αναφορά σε αυτές μέσω της μουσικής σας, είναι κάτι που σας αφορά, ή επιλέγετε να επικεντρώνεστε σε προσωπικές ανησυχίες και εσωτερικές αγωνίες, όπως παρατηρούμε και στο ντεμπούτο σας “Dark Grooves”;
Πολύ μίσος, απανθρωπιά, ρατσισμός και μισαλλοδοξία έχει συσσωρευτεί στις καρδιές του κόσμου και όλο αυτό εκφράζεται ολοένα και με χειρότερο τρόπο, παρατηρούμε όλοι καθημερινά τον τρόπο με τον οποίο παίρνει σάρκα και οστά. Στο μυαλό μας οι προσωπικές ανησυχίες είναι αυτές που οδηγούν στη συνειδητοποίηση του ποιος είναι κανείς και του πώς ενσωματώνεται και δρα στην κοινωνία. Η Τέχνη ήταν και θα είναι πάντα μοχλός αλλαγών και επαναστάσεων, οπότε ανεξαρτήτως αφετηρίας ο σκοπός της πάντα επιτυγχάνεται. Δεν θεωρούμε ότι τίθεται ζήτημα επιλογής θεματολογίας, αλλά αυτή ακτινοβολεί την προσωπικότητα και τις αξίες του καθενός μας και θέλουμε να πιστεύουμε ότι δίνουν ένα καλό παράδειγμα.
Τελικά υπάρχει η «πολυπόθητη» σκηνή; Ποιοι παράγοντες θεωρείτε πως λειτουργούν κατασταλτικά στην προσπάθεια διάδοσής της;
Η σκηνή υπάρχει και έχει μεγαλώσει αρκετά, με ότι αυτό συνεπάγεται. Το ενδιαφέρον για την Ελληνική Ροκ Σκηνή διευρύνθηκε τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Μαζί με τον πυρήνα της σκηνής –δηλαδή τις μπάντες- ανθίζουν και εξελίσσονται και όλοι οι υποστηρικτικοί κλάδοι όπως τα agencies, οι παραγωγοί, οι ηχολήπτες, οι γραφίστες, οι δημοσιογράφοι κτλ. Δυστυχώς, στα πλαίσια αυτού του «ανοίγματος» πολλές φορές τα πράγματα γίνονται πρόχειρα ή ευκαιριακά, αλλά το χειρότερο είναι η απουσία των mainstream μέσων προβολής. Για παράδειγμα, ενώ συναυλίες των Planet, των Mods και των ViC γεμίζουν μεγάλα venues, κανένας ραδιοφωνικός σταθμός δεν δείχνει να θέλει να υποστηρίξει τον εγχώριο μουσικό πλούτο του genre. Θεωρούμε ότι ακόμα περισσότερη προβολή θα δημιουργούσε περισσότερη όρεξη, δημιουργία και θάρρος ώστε να προχωρήσει η σκηνή ακόμα πιο μπροστά.
Το τελευταίο σας, εξαιρετικά αποδομένο εγχείρημα, ηχογραφήθηκε ζωντανά στο Dudu Loft και πρόκειται για μία διασκευή στο “Far Away” του José González. Ποιες επιθυμίες ήρθε να υλοποιήσει αυτή η ιδέα;
Γενικά δεν πιστεύουμε στην έννοια του cover, κι ακόμα περισσότερο θεωρούμε ότι μια καλλιτεχνική δημιουργία είναι όπως είναι γιατί αποτυπώνει στο 100% την ταυτότητα του καλλιτέχνη. Το Far Away είναι μια εξαίρεση στον κανόνα μας, για πολλούς συνειδητούς και υποσυνείδητους λόγους. Ένας από αυτούς είναι πως ένα ξημέρωμα στις 4 το πρωί περάσαμε το Rio Grande πάνω σε ένα άλογο, από το σαλόνι μας παίζοντας το Red Dead Redemption. (Το Far Away ακούγεται και από εκεί έγινε διάσημο, στο πολύ επιτυχημένο video game Red Dead Redemption). Κάπου στα μισά του story, ο ήρωας που γενικώς περιπλανιέται στην Άγρια Δύση ψάχνοντας εκδίκηση από την παλιά του συμμορία που τον πρόδωσε, πρέπει να περάσει τον ποταμό Rio Grande και να φτάσει στο Μεξικό. Με το που αρχίζει αυτή η διαδρομή, ακούγεται το τραγούδι). Έτσι λοιπόν, θελήσαμε να κάνουμε μια διασκευή που να είναι όντως μια διαφορετική απόδοση του κομματιού, χωρίς να προσβάλλει και χωρίς να εκμεταλλεύεται το original, και ελπίζουμε να το πετύχαμε. Αν ποτέ στο μέλλον παραβούμε τον κανόνα μας ξανά, θα είναι για κάτι αντίστοιχο.
Τι να περιμένουμε μελλοντικά από εσάς; Η δημιουργία ενός δεύτερου album βρίσκεται στα άμεσα σχέδιά σας;
Αρχής γενομένης από το επερχόμενο gig μας στο Temple με τους Honeybadger, έχουμε βάλει στόχο το 2020 να είναι μια χρονιά με πολύ περισσότερα gigs. Παράλληλα, οργανώνουμε την παραγωγή ενός δεύτερου official video για ένα κομμάτι από το Dark Grooves, μετά το lyric video του ‘The Devil’ . Έχουμε ήδη ξεκινήσει να συνθέτουμε το υλικό του 2ου album και πιστεύουμε ότι η μπάντα είναι σε μια πολύ δημιουργική φάση. Οι εμπειρίες που συλλέξαμε από την παραγωγή και το self release του πρώτου δίσκου, μας έχουν φέρει ακόμα πιο κοντά καλλιτεχνικά και μας βοηθούν να εστιάζουμε σε ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες χωρίς αγκυλώσεις σε διαδικασίες αφού το know how υπάρχει.