Η Βικύ Κοσμίδου “ανακρίνει” τους συμμετέχοντες του φετινού και τρίτου κατά σειρά Under The Quarry Festival, λίγα μονάχα 24ωρα πριν αρχίσει το στήσιμο της σκηνής στο Άλσος Βεΐκου.
Ξέρω πως είναι δύσκολο στις μέρες μας να εντάξουμε μία μπάντα σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα, παρ’ όλα αυτά όμως, πώς θα χαρακτηρίζατε οι ίδιοι το είδος που υπηρετείτε;
The Silent Wedding: Αυτή η ερώτηση αποτελεί ανέκαθεν για μας το σημείο που κοιταζόμαστε μεταξύ μας και δεν ξέρουμε τι ακριβώς να απαντήσουμε. Εμείς λέμε ότι παίζουμε γενικά ένα κράμα μελωδικού heavy metal με ατμοσφαιρικά στοιχεία. Ο κόσμος και οι κριτικοί μας κατατάσσουν στο prog-power. Όλα είναι αποδεκτά και καλοδεχούμενα!
Poem: Μας έχουν κατατάξει στην κατηγορία του progressive/alternative metal. Εμείς είμαστε ανοιχτοί σε ό,τι μας αρέσει.
Mask Of Prospero: Θα χαρακτηρίζαμε γενικά αυτό που κάνουμε ως progressive, αλλά τελικά επειδή αυτό είναι κάτι πραγματικά πολύ γενικό θα θέλαμε καλύτερα να το χαρακτηρίσουμε με τον όρο djent. Πλέον οι μοντέρνες μπάντες αρχίζουν να συνδυάζουν διάφορα μουσικά ιδιώματα έτσι ώστε να μην είναι εύκολο να τις κατατάξουμε σε ένα είδος. Αυτό δεν θεωρούμε πως είναι κάτι κακό, πιστεύουμε πως η τέχνη άλλωστε έχει όσα όρια της θέτουμε εμείς.
System Decay: Κατά καιρούς μας έχουν εντάξει σε διάφορα είδη, από metalcore εώς και thrash. Όταν ξεκινήσαμε να παίζουμε, το τελευταίο πράγμα που θέλαμε ήταν το να βάλουμε ταμπέλα στον ήχο μας. Με αυτή τη λογική, εντάσσουμε τη μουσική μας στον ευρύτερο χώρο του μοντέρνου metal.
Reflection: Εικοσιπέντε χρόνια τώρα, δεν είναι δύσκολο να ενταχθούμε σε ένα είδος. Τόσο εμείς, όσο και το κοινό ξέρουμε ότι στοιχιζόμαστε δίπλα σε όλες στις μπάντες του επικού heavy metal, αλλά δεν κρύβουμε και την αγάπη μας για πιο σκοτεινές και doom όψεις του. Το metal έχει τόσες μορφές που δεν μπορείς να αγνοείς και να μην τις αγαπάς για να είσαι ταγμένος σε μια μόνο.
Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες/δίσκοι που σας επηρέασαν περισσότερο στη διαμόρφωση του ήχου σας;
Mask Of Prospero: Οι Tesseract με το “One”, οι Leprous με το “Congregation” και οι The Ocean Collective με το “Pelagial” αλλά και μπάντες του post rock φάσματος όπως είναι οι Russian Circles με το “Memorial” και η Chelsea Wolfe με το φανταστικό “Pain is Beauty”. Μεγάλο ενδιαφέρον και επιρροή αντλούμε επίσης από μπάντες όπως είναι οι Architects με το “All our Gods Have Abandoned Us”.
Reflection: Πολλοί και διάφοροι, αλλά όλοι κλασικοί. Από τους Manowar και τους Cirith Ungol ως τους Candlemass και τους Memento Mori. Η λίστα δεν είναι ατελείωτη, γιατί όσο να πεις είμαστε εκλεκτικοί και δεν το κρύβουμε αυτό, αλλά περιέχει τόσες πολλές και καλές μπάντες.
The Silent Wedding: Αυτή η απάντηση έρχεται σχεδόν αυτόματα στο μυαλό μας. Σίγουρα οι κλασικοί του είδους όπως Iron Maiden, Saxon, Black Sabbath και σαφώς ο μέγιστος Ronnie James Dio. Από εκεί και πέρα έχουμε τους Savatage, τους Queensryche με το τεράστιο “Operation: Mindcrime”, τους Fates Warning αλλά και περισσότερο συμφωνικά πράγματα όπως Blind Guardian και Nightwish λόγω των διαφορετικών επιρροών ανάμεσα στα μέλη μας.
Poem: Από Soundgarden και Nirvana, έως Pink Floyd, King Crimson, Tool, Socrates, Meshuggah, Gojira, Pantera και Lamb Οf God…
System Decay: Στην πρώτη θεση εύκολα βάζουμε το “Ashes of the Wake” των Lamb Οf God. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε το 2007 οταν πρωτοήρθε στα χέρια μας το “The Blackening” των Machine Head και λιγους μηνες αργοτερα το “An Ocean Between Us” των As I Lay Dying. Τα τρία αυτά albums και φυσικά οι επιρροές από Iron Maiden και Metallica, διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό τον ήχο μας.
Βουτιά στο παρελθόν: Πού και πότε πραγματοποιήσατε την πρώτη σας ζωντανή εμφάνιση;
Poem: Κάπου στην Πλατεία Ηρακλείου, σε ένα μικρό αμφιθέατρο με την αρχική σύνθεση της μπάντας, πριν το 2006 ή 2007.
The Silent Wedding: Η πρώτη μας εμφάνιση ως The Silent Wedding πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2006 στη μουσική σκηνή “Στον Αέρα” στην Πετρούπολη. Βεβαίως προυπήρχαμε στην ελληνική μουσική σκηνή αρκετά χρόνια πριν, με άλλο όνομα και με διαφορετική μουσική κατεύθυνση.
Reflection:Υπηρξαν διάφορες μικρής σημασίας, όταν ήμασταν ακόμη μαθητές, αλλά η πρώτη επίσημη, αν μπορούμε να την πούμε έτσι, ήταν το 1992 στο Θεατράκι Κορυδαλλού. Δεν ξεχνιέται!
System Decay: Η πρώτη μας συναυλία πραγματοποιήθηκε το 2006 στο Πολυτεχνείο, στα πλαίσια μιας κατάληψης που γινόταν τότε, όπου χρειάστηκε να παίξουμε δύο(!) φορές το set μας για να γεμίσουμε το πρόγραμμα.
Mask Of Prospero: Μια φανταστική ερώτηση επιτρέψτε μου να πω διότι μας φέρνει αναμνήσεις και μας υπενθυμίζει το που ήμασταν και το που έχουμε φτάσει μέχρι τώρα. Η πρώτη μας live εμφάνιση ήταν στην αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου του 2015 μαζί με τους Circus Veil και τους Elysian Dystopia στο Silver Dollar. Ήταν μια αξέχαστη νύχτα παίζοντας το EP μας για πρώτη φορά σε κόσμο.
Αναλογιζόμενοι την πορεία των δύο προηγούμενων χρόνων, τι είναι αυτό που κάνει το Under the Quarryνα διαφέρει από τα υπόλοιπα καλοκαιρινά φεστιβάλ;
Mask Of Prospero: Δεν θεωρούμε πως διαφέρει από τα υπόλοιπα φεστιβάλ. Το ωραίο είναι πως γίνετε σε έναν πολύ όμορφο εξωτερικό χώρο στο άλσος βεικου και κάθε χρόνο γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Ελπίζουμε να συνεχίσει έτσι διότι είναι κάτι που χρειάζεται η χωρά πας.
Poem: Είναι στο κέντρο της πόλης, κατακαλόκαιρο λιγο πριν ξαναξεκινήσει η σεζόν και χρειαστεί να βάλουμε τα κεφάλια μέσα. Κάτι καλό να περιμένουμε για τον Αυγουστο στην πόλη! Πολύ καλή δουλειά από τα παιδιά και είθε να μεγαλώνει κάθε χρόνο όλο και περισσότερο!
The Silent Wedding: Αυτό που πραγματικά κάνει το συγκεκριμένο φεστιβάλ διαφορετικό έχει να κάνει με τη “διάθεσή” του να φιλοξενεί και να εντάσσει στους κόλπους του μπάντες που είναι συνεπείς, έχουν κοινή συνισταμένη την αγάπη τους για τη μουσική αποτελούνται από και δεν είναι “μία από τα ίδια” που επιλέγονται κατά κόρον στα άλλα φεστιβάλ. Με λίγα λόγια το λες παρεϊστικο χωρίς να είναι “κλικαδόρικο”…
Reflection: Έχοντας βρεθεί και στις δύο προηγούμενες εκδόσεις του Under the Quarry και αυτό που μου άρεσε ήταν η απλότητα της οργάνωσης. Είναι σημαντικό τα πράγματα να είναι απλά και ταπεινά, γιατί δίνεται προτεραιότητα στις μπάντες και στο κοινό και αυτό είναι που μετράει.
System Decay: Όλες οι κινήσεις που γίνονται με γνώμονα την πρόοδο και προώθηση της σκηνής είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Το UTQ εχει σταθερή ανοδική πορεία τόσο για την ποιότητα των συγκροτημάτων που φιλοξενεί, όσο και για την άρτια οργάνωση και το μεράκι του διοργανωτή.
Πολλοί ισχυρίζονται πως το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο. Εσείς πιστεύετε πως η ελληνική underground σκηνή –προσμετρώντας τόσο τις μπάντες, όσο και τις διοργανώσεις και τα φεστιβάλ- ακμάζει ή παρακμάζει;
The Silent Wedding: Βλέποντας τις προσπάθειες των ελληνικών μπαντών τα τελευταία χρόνια το μόνο που διακρίνεις είναι πως έχουν κάνει τεράστια άλματα προόδου και αυτό μόνο ως ακμή μεταφράζεται. Όμως οι διοργανωτές συναυλιών δεν έχουν σκύψει με ιδιαίτερη αγάπη πάνω στις μπάντες και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να δίνουν βήμα σε συγκεκριμένα ονόματα και μουσικά ιδιώματα. Όταν αλλάξει η κατάσταση θα μιλήσουμε για ακμή και σ’ αυτόν τον τομέα.
Poem: Δεν νομίζουμε ότι το μέλλον είναι δυσοίωνο – εσείς, γιατί το πιστεύετε αυτό; Η σκηνή της χώρας έχει ανέβει απίστευτα πολύ, έχει να επιδείξει φοβερές δουλειές και φοβερούς μοιυσικούς. Σαφέστατα ακμάζει και όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσει να το κάνει.
System Decay: Δυσοίωνο θα είναι το μέλλον, αν συνεχίσουμε, σαν σκηνή, να συντηρούμε όλες αυτές τις παθογένειες που έχουν φέρει το undrerground στην καταστάση που είναι. Αν βάλουμε κάτω τις μπάντες που έχει η Ελλάδα, θα δούμε ότι το επίπεδο είναι πολύ υψηλότερο από άλλες χώρες, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δίνουμε προσοχή σε μπάντες τρίτης διαλογής του εξωτερικού και σνομπάρουμε τις εγχώριες. Το ξέρουμε ότι ακούγεται τετριμμένο, αλλα αν υπάρχει στήριξη στη σκηνή μας, θα δοθεί και έξτρα κίνητρο και στις μπάντες να βελτιωθούν σε όλα τα επίπεδα.
Mask Of Prospero: Η ελληνική underground σκηνή δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ξένες σκηνές τόσο σε επίπεδο μπαντών όσο και σε επίπεδο παιχτών. Παρόλα αυτά η κινητικότητα στις διοργανώσεις είναι κάτι που τελευταία έχει αρχίσει να γίνεται πιο επαγγελματικά δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή στους καλλιτέχνες. Έχουμε μέλλον όμως ακόμα καθώς δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές και οι παραγωγές δεν έχουνε το απαιτούμενο budget και αυτό δυστυχώς δυσκολεύει τα πράγματα.
Reflection: Πάντα υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω και ένα τέταρτο του αιώνα έχουμε δει “ακμές” που μας απογοήτευσαν και “παρακμές” μέσα από τις οποίες βγήκαν διαμάντια. Η αλήθεια δεν κρύβεται, οπότε όποιος προσπαθεί πραγματικά και αγγίζει το κοινό, τότε συμμετέχει στη συλλογική προσπάθεια. Το ελληνικό κοινό που ξέρει από heavy metal είναι διαρκώς απαιτητικό και η σταθερότητα είναι το μέγιστο ζητούμενο για εμάς. Εμείς είμαστε αταλάντευτοι στον σκοπό μας, να παίζουμε ειλικρινές και ανόθευτο επικό metal, και ελπίζουμε η προσπαθειά μας να βοηθά το καλό επίπεδο της σκηνής.
Περισσότερες πληροφορίες για το event: https://www.facebook.com/events/2094632890759875/
