Υπήρχε αρκετός κόσμος –έξω απ’ το μαγαζί, πάντα- για τα τοπικά δεδομένα ενός hardcore gig με εγχώριες μπάντες, αν και λόγο του χρηματικού αντίτιμου πιθανότατα έμειναν οι περισσότεροι έξω. Διαφορετικά παρακλάδια της hardcore / punk μουσικής θα δένονταν εκείνη τη μέρα με τη βοήθεια 4 συγκροτημάτων που είχαν κλείσει είτε μισό χρόνο ύπαρξης είτε αρκετά παραπάνω.
Aνταπόκριση & Φωτογραφίες: Θάνος Θηρίου
Όταν μπήκα στο 7 sins οι Royalty είχαν ήδη αρχίσει να βαράνε τα πρώτα ακόρντα και επικρατούσε ένας σχετικός πανζουρλισμός μπροστά απ’ τη σκηνή. Αν και δεν υπήρξα ποτέ θερμός οπαδός της beatdown με «τράβηξαν» προς το μέρος τους. Ίσως ήταν το μεγάλο fanbase τους, κάτι εξαιρετικά εντυπωσιακό σε μπάντα που δε μετράει ούτε χρόνο ύπαρξης, ίσως η ενέργεια του τραγουδιστή και γενικότερα όλης της μπάντας; Δεν ξέρω. Στη διασκευή των Terror επικράτησε ένα χάος (με την καλή έννοια πάντα). Αν είσαι φαν της beatdown, για έχε στην έννοια σου τα παιδιά γιατί το χουν γενικά και πλησιάζει κυκλοφορία τους.
Ούτε τους Wasted Control είχα ακουστά προηγουμένως, και ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς. Πρόκειται για άλλη μια αρκετά καινούρια μπάντα στον τομέα της hardcore και πιο συγκεκριμένα, old school στα χνάρια των Minor Threat, Youth of Today κτλ. Το σετ τους ήταν αρκετά μικρό όμως χορταστικό και ήταν εξίσου δυναμικοί όπως και οι προηγούμενοι όμως με μικρότερη απήχηση κοινού.
Η σκυτάλη δόθηκε στους Ten Beers After, οι οποίοι αποτελούνται από στάχτες παλαιότερων Πειραιώτικων μπαντών όπως των Soberphobia. Street Punk στα καλύτερα του. Αν και δεν ξεκίνησαν τόσο δυναμικά από άποψη ανταπόκρισης, παίζοντας αγγλόφωνα καινούρια κομμάτια, το κοινό φάνηκε να γουστάρει περισσότερο τα παλαιότερα τους. Όσο κυλούσε το σετ, το πλήθος αυξανόταν μέχρι που σε κάτι «Κάθε Κυριακή» και «Αυτές οι Μέρες» έμοιαζε σαν όλο το μαγαζί να τραγουδάει μαζί τους. Είχαν το μεγαλύτερο σετ κι απ τις 4 μπάντες όμως ζέσταναν την ατμόσφαιρα για τους επόμενους –και αύξησαν βέβαια το άγχος μας για το αν θα προλάβουμε μετρό-. Με το που τελείωσαν, μπήκαν μέσα και τα λίγα εναπομείναντα άτομα που κάθονταν έξω.
Για τους My Turn τα πολλά λόγια είναι περιττά. Πρόκειται για μία μπάντα που παρ’ όλη τη τριετία ύπαρξης της έχει επιτύχει πολλά στον τομέα που λέγεται straight edge hardcore. Έχοντας κάνει πλέον πολλά live σε Αθήνα, προάστια και δεκάδες στο εξωτερικό, μετρά 3 δισκογραφικές κυκλοφορίες (demo, full length και split). Έχει αποκτήσει μία σχετική φήμη όχι μόνο στα εγχώρια δεδομένα, κι έχει ένα σταθερό κοινό που τους ακολουθεί. Το σετ τους αν και μικρό, λόγω του προβλήματος με το μετρό που προαναφέρθηκε, ήταν όπως προβλέποταν, γεμάτο ενέργεια και χαρούμενα πρόσωπα. Ο κόσμος φάνηκε να γνωρίζει στίχους κομματιών από το demo μέχρι κι απ’ το πολύ πρόσφατο split που έκαναν με τους Τhe Βridge, κομμάτια του οποίου έπαιζαν μόλις 2η φορά στην πρωτεύουσα. Γενικά οι MT είναι απ’ τις τοπικές μπάντες που ποτέ δε χορταίνω να βλέπω για πολλούς λόγους, ένας απ’ τους οποίους που είναι και ιδιαίτερα διακριτός στα σετ τους, είναι η αφοσίωση και αγάπη που έχουν γι αυτό που κάνουν και η προσπάθεια κάθε τρόπου επίτευξης των στόχων τους. Όλο το Positive Mental Attitude.
