Τι κοινό έχει η δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα με τον πρώτο άνθρωπο στο διάστημα; Την απάντηση τη μάθαμε την Τρίτη το βράδυ στο Gagarin, όπου το ελλαδικό έδαφος υποδέχτηκε τους Νορβηγούς μετρ της πειραματικής μουσικής ώστε να ακουστεί η νέα δουλειά τους με όνομα “The Assasination of “Julius Ceasar”. Σημειωτέον ότι η τελευταία φορά που είχαν έρθει ήταν το 2009, δύο χρόνια δηλαδή ύστερα από την κυκλοφορία του “Shadows of The Sun”.
Ανταπόκριση: Γιώργος Ρούβαλης / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Πίσω στο παρόν τώρα. Έχοντας αργήσει το συγκρότημα τουλάχιστον σαράντα με πενήντα λεπτά να ανέβει στο stage, η υπομονή και η αγωνία του μεγάλου κοινού που προσήλθε δε μειώθηκε αφού τα ποτήρια μπύρας πηγαινοέρχονται και κομμάτια από Isis, Tool και Faith No More κρατάνε συντροφιά μέχρι να αρχίσει το συναυλιακό γεγονός.
Προς τις 22:00, λοιπόν, βγαίνουν στη σκηνή οι Ulver και λαμβάνουν ένα γερό χειροκρότημα πριν καλά καλά αρχίσουν να παίζουν. Μόλις συμβεί αυτό, όμως, η ατμόσφαιρα μπαίνει στη δικαιοδοσία των Νορβηγών και οι εκδηλώσεις ενθουσιασμού και ευχαριστιών διακόπτονται για να κυριαρχήσει η μουσική. Η setlist ξεκινάει με τα τραγούδια του πρόσφατου album(συγκεκριμένα με τα “Nemoralia”, “Southern Gothic”, “1969”, “So Falls The World” και “Rolling Stone”) και δίνει μια “γεύση” που θυμίζει Depeche Mode αναμειγμένη με μία δόση David Bowei προκαλώντας έντονα και κυρίως νέα συναισθήματα στο φανατικό κοινό. Σε αυτή τη φάση γίνεται μια επιστροφή στο 2000, τη χρονιά του “Perdition City”, και παίζουν το αξιόλογο και (προσωπικά) “peak” της βραδιάς “The Future Sound of Music”. Τη συνέχεια αναλαμβάνουν τα “Transverberation” και “Angelus Novus”, ενώ “κατακλείδα” αποτελεί το “Coming Home”, αφού βέβαια το “τραβήξουν” δέκα λεπτά παραπάνω μιας και δεν ακολουθείται από κάποιο encore. Είναι σημαντικό να αναφερθεί και το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια όλου του set πίσω από τα μέλη του συγκροτήματος υπήρχε ένα τεράστιο πανό όπου τα φωτορυθμικά και διάφορα είδη λέιζερ σχημάτιζαν ζωγραφιές και μοτίβα για να οπτικοποιήσουν κάθε τραγούδι ξεχωριστά και να συμβάλουν στη βελτίωση της εμπειρίας του κοινού. Στο τέλος ο Kristoffer Rygg, “frontman” των Ulver, ευχαρίστησε θερμά το κοινό και αφιέρωσε τη συναυλία στο Νίκο Τριανταφυλλίδη, ιδιοκτήτη του Gagarin που “έφυγε” πριν ένα χρόνο ακριβώς.
Αν έπρεπε να περιγράψω την εμπειρία όλου του show θα έλεγα πως έμοιαζε με ένα μουσικό ταξίδι. Όχι από αυτά, βέβαια, που σε ευχαριστούν βραχυπρόθεσμα και ξεχνιούνται με το χρόνο, αλλά που σου δίνουν να καταλάβεις τη μουσική και τα συναισθήματα πίσω από αυτή. Για να αποφύγουμε την περιττή εκβάθυνση, ήταν ίσως από τα σημαντικότερα live της χρονιάς που “κυλάει”. Μακάρι να έρθουν πάλι σύντομα!