Τους Lionize τους τσέκαρα πρώτη φορά στην, εκπληκτική, εμφάνιση τους στο Los Almiros 2016. Σοκαρισμένος από την ενέργεια, την ένταση και το groove rock τους είχα σπεύσει να αγοράσω τα albums τους από το merch που δίνανε για μόλις πέντε ευρά, και δεν κοίταξα ποτέ πίσω. Τα ευχαριστήθηκα μέχρι τελευταίας ροκιάς. Τρία χρόνια μετά το πολύ δυνατό “Jetpack Soundtrack”, που σε μεγάλο βαθμό τους έβαλε στο χάρτη, οι Αμερικάνοι rockers μας χαρίζουν έναν ακόμα δίσκο, με το ιδιαίτερα ταιριαστό όνομα “Nuclear Soul”.
Γαλουχημένοι από τους Clutch και το κλασσικό rock και metal, οι Lionize στον καινούριο τους δίσκο μοιάζουν πιο ανεξάρτητοι και ώριμοι από ποτέ. Παρά την φοβερή τους διάθεση, οι προηγούμενοι δίσκοι τους φαινόταν σαν να λυγίζουν κάτω από το βάρος των επιρροών τους και οι ίδιοι να καταπιέζουν την δημιουργικότητα τους για χαρή πεπατημένων οδών. Στο “Nuclear Soul” σπάνε τα όποια ταμπού είχαν και αγκαλιάζουν όλα τα στοιχεία που τους κάνουν ξεχωριστούς. Έτσι εκτός από έναν άριστο hard rock δίσκο, έχουμε έναν δίσκο που εκτείνεται από το hard rock στο heavy metal και από το blues στο reggae με την ευκολία που εμείς αναπνέουμε. Και αν όλα αυτά σας μοιάζουν ασυνδύαστα απλά ρίξτε μια ματιά στην funk-ίλα του “Face of Mars” και πόσο φυσικά το διαδέχεται το Thin-Lizzy-κό “Fire in Athena”. Τσεκάρετε από την άλλη το riff-driven ρεφρέν του “Power Grid” και συγκρίνετε το με τις φανταστικές μπαλάντες του δίσκου όπως τα “Ain’t It A Shame” ή “Let You Down”.
Η δε παραγωγή του δίσκου είναι πολύ δυνατή, παρά τις υψηλές απαιτήσεις που έχουν οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των κομματιών. Εκτελεστικά δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Η μπάντα βρίσκετε σε εκπληκτικό επίπεδο και αν έχει κανείς την ευκαιρία επιβάλλεται να τους δει ζωντανά.
Συνολικά οι Lionize μας προσέφεραν έναν από τους καλύτερους hard rock δίσκους της χρονιάς, αλλά ταυτόχρονα έναν από τους πιο πολυσυλλεκτικούς και συνειδητοποιημένους δίσκους, χωρίς κολλήματα στο παρελθόν, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Είναι καιρός για τους ίδιους να μεγαλώσουν ως όνομα γιατί τους αξίζει.