Μια από τις σημαντικότερες μουσικές κολεκτίβες της τελευταίας δεκαετίας οι Fleet Foxes από το λατρεμένο Seattle, αφού μας εγκατέλειψαν πρόωρα, επιστρέφουν εν τέλει να συμπληρώσουν το κενό που άφησε η απουσία τους. Με το “Crack-Up” να είναι η τρίτη studio κυκλοφορία τους και ίσως η σημαντικότερη, ήρθαν να βάλουν και αυτοί το λιθαράκι τους εν έτη 2017 στην σκηνή της σύγχρονης ανεξάρτητης αμερικάνικης folk.
Με τον Josh Tillman (Father John Misty) να έχει αρπάξει, δικαίως βέβαια, αρκετή από την δόξα και λάμψη των παλιών του συντρόφων, η επιστροφή της μουσικής ομάδας του Robin Pecknold ήρθε να σφραγιστεί με ένα καινούργιο κατά κάποιο τρόπο και μόνιμο πλέον συνεργάτη στα τύμπανα γνωστό από την συνεργασία του με τον Bill Callahan, τον Neal Morgan. Άλλo ένα νέο στοιχείο του “Crack-Up” είναι η αλλαγή δισκογραφικής εταιρίας, με τον δίσκο να κυκλοφορεί μέσα από την Nonesuch Records. Από αυτή την επιστροφή δεν θα μπορούσε να λείπει και ο άνθρωπος που τους ανακάλυψε στην ουσία, ο Phil Ek ανέλαβε το mixing και ο Greg Calbi το mastering, δύο ιερά τέρατα του χώρου, με το αποτέλεσμα να είναι επικό ηχητικά. Αξίζει να αναφερθεί ότι πρόκειται για ένα concept album που έχει δανειστεί τον τίτλο του από το ομότιτλο δοκίμιο του F. Scott Fitzgerald που κυκλοφόρησε μετά το θάνατο του και περιείχε τρία δοκίμια, γράμματα και σημειώσεις του ίδιου του συγγραφέα.Μια ακόμα επικότερη διάσταση δίνει και το εικαστικό κομμάτι το οποίο και έχει “ντυθεί” φωτογραφικά με έργα του θρυλικού Ιάπωνα φωτογράφου Hiroshi Hamaya.
Έντεκα αριστουργήματα λοιπόν θα ακούσεις στο “Crack-Up”, και στα 55 λεπτά συνολικής του διάρκειας. Εισαγωγή στον καινούργιο μαγικό τους κόσμο έχουμε με το 3πλό κομμάτι “I Am All That I Need / Arroyo Seco / Thumbprint Scar”, 3 διαφορετικά ποιήματα μελοποιημένα υπέροχα και δεμένα άψογα μεταξύ τους, με ένα samplάκι του “White Winter Hymnal” να αποτελεί ευχάριστη έκπληξη στο κλείσιμο της όμορφης τριλογίας. Ακολουθεί το “Cassius, –” μια εξαιρετική ερμηνεία και τις εναλλαγές να είναι τόσο δυνατές, κάτι που σπάνια συναντάμε πλέον σήμερα. Δίνει όμορφη πάσα στο “- Naiads, Cassadies” και στο “Kept Woman” κομμάτια με πιο απλή δομή αλλά εξίσου εξαιρετικά. Ίσως για να προετοιμαστούμε για τα σχεδόν 9 λεπτά του επικού “Third of May / Ōdaigahara”, στις καλύτερες συνθέσεις της χρονιάς το λιγότερο. Το ίδιο πάθος και ζωντάνια συναντάμε και στην συνέχεια με τα “If You Need to, Keep Time on Me” και “Mearcstapa”. Σχεδόν βγάζει άρωμα ωκεανού το “On Another Ocean (January / June)” με μια απροσδόκητη έκπληξη πριν μας “βάλει” στο hit του δίσκου “Fool’s Errand” για κάποια δευτερόλεπτα παίζει ένα sample από το “Tezeta” του Mulatu Astatke. “I Should See Memphis” και το ομώνυμο για κλείσιμο, σε αφήνουν να μην θες να επιστρέψεις στην πραγματικότητα.
Οι Fleet Foxes επιστρέφουν κάτι παραπάνω από δυναμικά μετά την σύντομη διάλυση τους για να δείξουν το δρόμο της σύγχρονης americana και folk όπως μας σύστησαν οι ίδιοι πριν από 11 χρόνια, και με τον αέρα μιας πραγματικά πολύ μεγάλης μπάντας. Το “Crack-Up” τοποθετείται δικαίως στα καλύτερα της χρονιάς και δεν μπορούμε από το να βυθιστούμε στην γλυκιά του θλίψη με δόσεις αισιοδοξίας και ας έχουμε καλοκαίρι.