Ομολογώ πως ποτέ δεν ήμουν ορκισμένος fan της κατά τα άλλα μοναδικής στο είδος της Ισλανδής περσόνας, η οποία για άλλη μία φορά φαντάζει να έχει αναδυθεί μέσα από ένα μαγευτικό παραμύθι, με περισσότερα φωτεινά στοιχεία παρά σκοτεινά σε αυτή τη δουλειά. Εξού και ο τίτλος. Προσπαθεί, λοιπόν, να μας παρουσιάσει μία δική της εκδοχή για την ‘Ουτοπία’ μέσα από το 10ο κατά σειρά studio album, ενώ βρίσκεται στην εκκίνηση της 6ης δεκαετίας ζωής, χωρίς αυτό να της στερεί ζωντάνια και ευρηματικότητα. Ίσως στον μακρινό πλανήτη καταγωγής της να έχει μπει απλά στην εφηβεία.
Σε παραγωγή, λοιπόν, για ακόμα μία φορά του Alejandro Ghersi ή αλλιώς Arca, το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεσαι καλό ηχοσύστημα και καλά ακουστικά για να απολαύσεις όλα τα ηχοχρώματα που αναδύονται και ξετυλίγονται σιγά-σιγά, καθώς προχωράνε οι ιστορίες που μας διηγείται με ευφάνταστο τρόπο η ιέρεια του είδους. Για το μοναδικό εξώφυλλο δεν θα πω πολλά, γιατί μας συνηθίζει σε εξωγήινες εμφανίσεις με παγανιστικά στοιχεία πάντα. Το “Utopia” έρχεται προς το τέλος της χρονιάς για να γεμίσει το κενό που άφησε το “Vulnicura” πριν δύο χρόνια που σπάραζε και μας προσέφερε δυνατές σκοτεινές στιγμές, αμέσως μετά τον χωρισμό της με τον Matthew Barney, σύντροφο της για 13 χρόνια.
Μετά την περιγραφή των συναισθημάτων χωρισμού, έρχεται με φρέσκια ενέργεια και σαφώς ανανεωμένη διάθεση και περισσότερο φως παρά σκοτάδι, που δεν γινόταν να λείπει βέβαια, αλλά απλά δεν έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Κάπου εδώ, αξίζει να σημειωθεί πως στο μοναδικό είδος μουσικής και ήχων, που η ίδια έχει εφεύρει, συναντάμε για άλλη μία φορά τις ομοιότητες με ένα πλήθος καλλιτεχνών που σίγουρα την ακολουθούν, αλλά ποτέ δεν καταφέρνουν να την ξεπεράσουν. Είχαμε περιπτώσεις που προσπάθησαν μέσα στη χρονιά να αναλύσουν την ‘Ουτοπία’ μέσα από μία συμβίωση τεχνολογίας και φύσης στον πιο ιδανικό τρόπο, αλλά η πρόταση της Bjork είναι σίγουρα αξεπέραστη, ακολουθώντας η ίδια ένα κίνημα που έχει ιδρύσει πριν πολύ καιρό.
Κλείσε τα μάτια, λοιπόν, πάτα το play και βυθίσου στο ονειρικό της σύμπαν γεμάτο ελπίδα και αγάπη. Δεκατέσσερα κομμάτια με κλιμακωτή ένταση αναλαμβάνουν το ρόλο ξεναγού στην ‘Ουτοπία’ της. Δεν ξέρω, τελικά, αν η καταγωγή της είναι ίδια με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά για άλλη μία φορά φαντάζει να έχει την ικανότητα να ταξιδεύει σε άλλους κόσμους και σίγουρα σε μελλοντικές στιγμές του δικού μας, καταφέρνοντας να περιγράψει μουσικά τα ταξίδια της και την αρμονία που διέπει τους συγκεκριμένους τόπους. Σαν μία μαγευτική ταινία sci-fi που σου δείχνει τον τρόπο και το δρόμο προς την ευημερία, καθώς και την μαγική ένωση φύσης και τεχνολογίας!