Έχοντας περάσει λίγο πολύ από την punk και skate κουλτούρα, θυμάμαι καθαρά τον εαυτό μου να τραγουδάει δυνατά το “Ruby Soho”, να “φορτώνει” στο mp3 το “Fall Back Down”, το “Roots Radicals” και το “Time Bomb”, να ερωτεύεται με το “Salvation” και να γουστάρει με το πιο τσίλικο (sic) “Red Hot Moon”. Ο λόγος λοιπόν για τους Rancid, που μου κράτησαν συντροφιά πολλά χρόνια κατά την εφηβεία μου -και όχι μόνο- οι οποίοι επιστρέφουν με νέο album εν ονόματι “Trouble Maker”.
Πιστοί και ακέραιοι μουσικά στα μονοπάτια τους, με mainstream πολιτικοποιημένο στίχο, στοιχεία ska, χαρακτηριστικές νότες μπάσου και τον Tim στην φωνή συνοδευόμενο από τα back vocals του Lars σίγουρα δεν παρήγαγαν κάτι καινοτόμο και πρωτοποριακό αλλά συνεχίζουν με απόλυτη αξιοπρέπεια το “legacy” του ονόματός τους. Μου κάνει ιδιαίτερη και ευχάριστη εντύπωση το γεγονός ότι αναγνωρίζουν και οι ίδιοι πως πλέον μεγάλωσαν και έχουν αφήσει πίσω την crust/punk εικόνα τους, φαίνονται ωριμότεροι, σοβαρότεροι και τελικά με αυτόν τον τρόπο θεωρώ πως σέβονται τους fans τους, παλιούς και νέους.
Τα κομμάτια ένα προς ένα είναι ξεσηκωτικά, δεν υπάρχουν μπαλάντες και λοιπές ιστορίες, σύντομα σε διάρκεια και περιεκτικά. Ρομαντικά με τον δικό τους τρόπο – κλασικός Tim- δίνουν το αίσθημα “unity” και φέρνουν στο μυαλό αναμνήσεις. Θα τολμήσω να πω πως δεν ξεχώρισα κάποια περισσότερο από κάποια άλλα γιατί όπως προανέφερα δεν πρόκειται για ένα album που παρουσιάζει κάτι το διαφορετικό. Με βεβαιότητα όμως θα προτιμηθεί σαν album στο συνολό του σε ένα skate session ή μια βόλτα με το αυτοκίνητο μαζί με φίλους ως background music.
Κλείνοντας, επικροτώ την αρκετά πετυχημένη τους προσπάθεια να συνεχίσουν την μουσική τους πορεία, όμως είναι αρκετά μακριά από τις παλιές ένδοξες εποχές τους. Η πίστη στην ύπαρξή τους αλλά και στην συνέχειά τους μάλλον περνάει στην νέα γενιά που ίσως τώρα έρχεται σε επαφή πρώτη φορά με τους Rancid και την γενικότερη σκηνή που “ανήκουν”. Pas mal αλλά ως εκεί!