Τι καλύτερο από ένα live για βράδυ Σαββάτου; Μάλλον τίποτα. Πόσο μάλλον όταν αυτό περιλαμβάνει ψυχεδελικό, post και electronica ήχο…
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Λύσανδρος Λυσανδρόπουλος (περισσότερες εδώ)
Την βραδιά σηματοδότησαν οι A Victim Of Society που εμφανίστηκαν με θόρυβο και fractal –ιστικό video wall. Χωρίς πολύ κόσμο για αρχή, “The Quick And The Dead” γέμισαν γοργά τον χώρο. Άλλο ένα σχήμα που δεν έχει την ανάγκη από το μπάσο και το αποδεικνύει. Το τρίο δεμένο, εν βρασμώ και μαγευτικά ψαρωτικό, κέρδισε τις εντυπώσεις. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τα ξένα. “Enough Said”. Πιο χορευτικό στα rock ακούσματα με διπλές κιθάρες και drums που παίρνουν φωτιά. “A Painful Heritage Of Beauty”. Αν και δεν έπαιξαν όλες τις επιτυχίες τους, δεν μας ένοιαξε καθόλου. Μας καθήλωσαν αντί αυτού και με το παραπάνω όσο μας κίνησαν την περιέργεια να μάθουμε κι άλλα γι’ αυτούς. Δωράκι κάποια 45άρια που μοίρασαν στον κόσμο και κίνηση από τις λίγες.
Ύστερα από το μικρό διάλειμμα, το πλάνο ξεπάγωσε και τα συρματοπλέγματα πλέον θύμιζαν σκυρόδεμα και την υποδομή εγκαταστάσεων και κτιρίων. Ουρανοξύστες αναστηλώθηκαν καθώς ο τελευταίος δίσκος παίχτηκε με τη σειρά μέχρι και το αγαπημένο “Lower Depths”. Oι πειραματισμοί του Nicholas Wood με την κιθάρα και το synth που ασχολείται η Kat Day, σε συνδυασμό με τα visual art στοιχεία είναι αυτό που ονομάζουμε underground ηλεκτρονική σκηνή και συγκεκριμένα The KVB.
Η σειρά χάλασε και η συνέχεια αποσπά τραγούδια από όλη την post punk electronica καριέρα τους. Χωρίς πολλά λόγια, “A Tenuous Grasp” κατά τη μέση του setlist μας ταρακούνησε “Into The Night”. Λες και η κάμερα βρισκόταν underwater, γαλαζοπράσινα τα feelings. Δε μαγεύτηκα μα παρακολουθούσα. Πάνω – κάτω στο ίδιο tempo από πλευρά ατμόσφαιρας, βρίσκομαι κάτω από τα φυλλώματα δέντρων που λαμπυρίζουν. Μουσικά δεν έχω πολλά να πω αφού όργανα δεν υπήρχαν. Το δίδυμο αυτό παίζει minimal – ιστικά με την τεχνολογία. Και το επιτυγχάνει να την δαμάζει. Χαλαρά τα reverbs, soft φωνητικά και οι λήψεις από την πλακέτα της TV σε προηχογραφημένους ήχους και γεωμετρικά σύμβολα. “Dayzed” στην επικοινωνία.
Το encore δεν άργησε καθόλου να διασκευάσει το “Sympathy For The Devil”, απλά και μετρημένα. “Between Suns” με αρεστό fusion για να μας καληνυχτίσουν και να μας ευχαριστήσουν που βρεθήκαμε στο Fuzz και στην παρέα τους.