Δωδέκατο studio album για τη μπάντα που από το 1994 έως και το 2003 όρισε το nu metal και γνώρισε κάτι παραπάνω από τεράστια εμπορική επιτυχία σε ολόκληρο τον πλανήτη. Από την αποχώρηση του ιδρυτικού μέλους και κιθαρίστα Brian “Head” Welch το 2005 άρχισε η παρακμή. Μέτριες έως και απαράδεκτες δισκογραφικές προσπάθειες με αποκορύφωμα το 2011 και το dubstep και drum and bass του “The Path of Totality”. Κάπου εκεί φάνηκε να πλησιάζει το τέλος…
Τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης φάνηκαν πριν από 3 χρόνια με το album “The Paradigm Shift” που σηματοδότησε την επιστροφή του Welch. Και φτάσαμε αισίως στην προ λίγων ημερών κυκλοφορία του “The Serenity of Suffering” με τους Korn να επιστρέφουν ηχητικά για τα καλά στο 1999 και το “Issues” και την εποχή της παντοκρατορίας τους. Ο Nick Raskulinecz ανέλαβε την παραγωγή η οποία βεβαίως είναι αψεγάδιαστη στα επίπεδα του “Untouchables” (2002) και του “Take A Look In The Mirror” (2003). Ακόμα και το εξώφυλλο του Ron English έχει δανειστεί στοιχεία από αυτό του “Issues”.
O ήχος είναι ό,τι πιο σκληρό έχουν παρουσιάσει οι Korn από το 2003. Τα φωνητικά του Jonathan Davis επίσης. Αναφέρομαι συνέχεια στην εποχή 1999-2003 γιατί αυτό ακριβώς είναι το “The Serenity of Suffering”. Μια επιστροφή στην εποχή που βρισκόντουσαν στην κορυφή. Οι Korn θυμίζουν τη “θυμωμένη” μπάντα εκείνης της εποχής και γράφουν κάποια από τα πιο βαριά τους riffs και κομμάτια όπως τα “Insane”, “Rotting In Vain”, “The Hating”, “A Different World” (με τη συμμετοχή έκπληξη του Corey Taylor), “Everything Falls Apart” και “Next In Line”. Ταυτόχρονα δε ξεχνούν τη μελωδία και τελικά μας παρουσιάζουν την καλύτερη τους δουλειά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δε θα κάνουν νέους οπαδούς πλέον. Αλλά δίνουν ένα καλό λόγο να ασχοληθούμε και πάλι μαζί τους εμείς που έχουμε πατήσει πλέον τα 30 και τα 35. Απλά πάτα play στο δισκάκι και κάπου στο δέκατο δευτερόλεπτο θα καταλάβεις τι εννοώ…