Χειμώνας του 2000. Κάποια Τρίτη. Ο μικρός, τότε, Δημήτρης είχε ξαπλώσει για ύπνο. Τα ακουστικά του walkman / ραδιοφώνου πάντα κολλημένα στα αυτιά του και η νανουριστική φωνή του Κώστα Χρονόπουλου (δεν ξέρω πόσοι μπορεί να θυμούνται τη συγκεκριμένη εκπομπή) να προετοιμάζει το τι θα επακολουθήσει λέγοντας “Κλείνουμε με μια νέα μπάντα από τη Γερμανία, η οποία μόλις κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο με τίτλο “Asunder”. Το όνομα αυτής Heaven Shall Burn.” Το μάτι του μικρού Δημήτρη αντί να κλείσει, άνοιξε διάπλατα! Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια μετά και με επτά δίσκους στο ενεργητικό τους, οι Γερμανοί επιστρέφουν με έναν δίσκο διαμάντι, ο οποίος ακούει στο λιτό μα περιεκτικό όνομα “Wanderer”!
Και μιας που το περιτύλιγμα στα πάντα μετράει, γιατί αν χορτάσει το μάτι ανοίγει η όρεξη για τις υπόλοιπες αισθήσεις, οι Γερμανοί είπαν να μας χαρίσουν ένα φανταστικό εξώφυλλο, οριακά μινιμαλιστικό, σχετικά με ό,τι μας είχα συνηθίσει στο παρελθόν, καθώς επίσης και για πρώτη φορά να μην χρησιμοποιήσουν μια απλή γραμματοσειρά για να δηλώσουν την ύπαρξή τους, ξεχνώντας το κλασικό τους λογότυπο!
Play.
Το εισαγωγικό “The Loss of Fury” ηχεί στο χώρο και η περιέργεια για το τι πρόκειται να ακολουθήσει χτυπάει κόκκινο! Ο Marcus φωνάζει “…this is your final demise” για να κλείσει το κομμάτι και η συνέχεια έρχεται με το “Bring the War Home” και η μόνη σκέψη που περνάει από το μυαλό μου είναι να βρω μια περούκα για να έχει νόημα το headbanging που μυριζόμουνα ότι έρχεται! Κάτι το φανταστικό beat down, κάτι το καταπληκτικό, μελωδικό ρεφρέν, βρέθηκα με το στόμα ανοιχτό και ένα μειδίαμα να με συνοδεύει μέχρι το τέλος της ακρόασης! Με απόλυτη σιγουριά θα πω ότι δεν συνάντησα άσχημο κομμάτι, ούτε καν μέτριο σημείο! Από το metalcore “Passage to the Crane” και τα thrash-y “They Shall Not Pass”, “Downshifter, “Prey to God” και “Exterminator Order”, μέχρι το μελωδικό “Save Me”, οι συνθέσεις σε κρατάνε σε εγρήγορση· οι εναλλαγές από mid σε up tempo δίνουν και παίρνουν, ενώ συναντάμε κι ένα ευχάριστο, ατμοσφαιρικό, μελωδικό διάλειμμα από τον οχετό, το οποίο τιτλοφορείται “My Heart Is My Compass”. Όλως περιέργως, τα κομμάτια που ξεχώρισα λίγο περισσότερα από τα υπόλοιπα βρίσκονταν στο τέλος του δίσκου, συνεπώς το χαμόγελο ολοένα και μεγάλωνε! “Corium” και “A River of Crimson” στο repeat!
Στο δίσκο συναντάμε και δύο πολύ πετυχημένες διασκευές στα “Agent Orange των Sodom και “The Cry of Mankind” των My Dying Bride! Σε μία special έκδοση του Wanderer, η συνέχεια στο μουσικό ταξίδι γίνεται με περισσότερες, επανεκτελέσεις θα έλεγα παρά, διασκευές από μεγάλη γκάμα συγκροτημάτων (από Therapy? και Tiamat, μέχρι Paradise Lost, Blind Guardian και Edge of Sanity).