Πολλές φορές όταν κάποιος με ρωτούσε τι μουσική ακούω απαντούσα αστειευόμενος: ακουστικό black metal. Πραγματικά, φάνταζε αρκετά αστείο πριν ακούσω το ακουστικό live της Myrkur στο Emanuel Vigeland Mausoleum, ένα χρόνο ακριβώς μετά την κυκλοφορία του δίσκου της “M”, που έκανε μεγάλη αίσθηση στους fans του είδους, όντας μια απο τις κλασσικές περιπτώσεις, love it or hate it.
Οι συνθέσεις μπορεί να μην είναι καινούριες, όμως η Amalie Brunn κατάφερε να διασκεύασει τα ίδια της τα κομμάτια μόνο με ένα πιάνο, μια ακουστική κιθάρα και μια χορωδία που τη συνοδεύει χωρίς να χάσει καθόλου απο τη folk/black metal αισθητική που έχει η μουσική της. Ο δίσκος “M”, απ’ όπου έχει “δανειστεί” τα περισσότερα κομμάτια, έχει πολύ έντονες μελωδίες και παρότι δεν είναι ένα κλασσικό black metal album, είναι αρκετά heavy. Αυτό που κατάφερε σε αυτή τη κυκλοφορία της είναι να κάνει όλα τα κομμάτια τόσο ήρεμα που πραγματικά ξεχνάς τις αυθεντικές εκτελέσεις.
Προσωπικά μου αρέσουν οι καλλιτέχνες που δεν φοβούνται να τολμήσουν να πειράξουν μία πετυχημένη συνταγή, που έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους και στη συγκεκριμένη περίπτωση κρίνεται η αποδοχή της απο τη ευρεία black metal κοινότητα που ήδη είναι διστακτική σχετικά με το πόσο “true” είναι η Myrkur. Αν λοιπόν βγάλεις του χακτηρισμούς απο το παιχνίδι ναι, το “Mausoleum” είναι μια πάρα πολύ καλή κυκλοφορία που σε “στέλνει”. Είναι καλύτερες εκτελέσεις από τις αυθεντικές; Είναι ξεκάθαρο οτι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, μιας που τόσο το “M” όσο και το “Mausoleum” είναι εξαιρετικά albums.