Έπειτα από αρκετά χρόνια αναμονής (και μία ακύρωση), το τρελό διαστημόπλοιο των Hawkwind ξαναπροσγειώθηκε στα μέρη μας. Παρά τα πολλά εμπόδια (απεργίες + κακοκαιρία) οι επιβαίνοντες ευτυχώς ήταν πολλοί…
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Το ξεκίνημα έγινε λίγα λεπτά μετά τις 21:00 όπου οι Godsleep ανέβηκαν στη σκηνή του Gagarin και που παρά τη μικρή διάρκεια του set τους κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό με το heavy rock τους. Έχοντας τους δει αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό, διαπιστώνω με μεγάλη μου χαρά ότι το group αυτό οσο πάει γίνεται ολο και καλύτερο επι σκηνής και τα κομμάτια του περσινού “Thousand Sons Of Sleep” live ακούγονται ακόμη καλύτερα. Να σημειωθεί πως δεν έκρυψαν την ευχαρίστηση τους που επιλέχθηκαν για opening act των Hawkwind…
…οι οποίοι εμφανίστηκαν συνεπέστατοι στην ώρα τους (είναι και Αγγλοι άλλωστε) και ξεκίνησαν με το “All Hail The Machine” από το πρόσφατο “The Machine Stops”. Επί σκηνής ξεχώριζε -όπως ήταν αναμενόμενο- ο 75χρονος κυβερνήτης του σκάφους των Hawkwind, Dave Brock, με την low profile παρουσία του στο πλάι της σκηνής, καθώς και ο γιγαντόσωμος frontman Mr. Dibs, έστω κι αν σε κάποια απο τα παλιότερα τραγούδια της μπάντας το έχανε. Το δικό τους λιθαράκι έβαλαν και ο drummer της μπάντας Richard Chadwick (το παλιότερο μέλος της μπάντας μετά τον Brock) καθώς και ο νεότερος ηλικιακά σε σχέση με την υπόλοιπη μπάντα, Haz Whieaton, στον ρόλο του ρυθμικού στυλοβάτη με το Rickenbacker του.
Μετά τις αναφορές στον καινούριο δίσκο ακολούθησαν οι ανάλογες στο παρελθόν με “Watcher” (που αν άκουσα καλά αφιέρωσαν στον αποθανόντα Lemmy), “Assault and Battery” και “The Golden Void” όλα τους σε ταξιδιάρικες εκτελέσεις με τα samples του Nial Hone και τα ανάλογα visuals που κορύφωναν την εμπειρία. Το “Shot Down In The Night” έκλεισε το πρώτο μέρος του set, ενώ για το encore η μπάντα άφησε το “Hassan I Shaba” (που αγαπήθηκε απο οπαδούς γνωστής ομάδας) σε μία 11λεπτη χαώδη εκτέλεση, καθώς και το “You Better Believe It” μαζί με το “Silver Machine” που σήμανε το φινάλε ενός ψυχεδελικού ταξιδιού.
Αρκετοί μπορεί να διαμαρτυρήθηκαν για ελείψεις στο set όπως τα “Spirit Of The Age” και “Master Of The Universe”, καθώς και για τη σχετικά μικρή διάρκεια (τουλάχιστον για τα δεδομένα των Hawkwind), χωρίς όμως καμία αμφιβολία η εμφάνιση αυτή ήταν ενδεικτική ενός group της εποχής και της σκηνής, που εδώ και 5 δεκαετίες εξακολουθεί να συνεχίζει το ταξίδι του και να παραμένει εμπνευσμένο.