ΙΛΙΟΝ plus φίλοι και φίλες αναγνώστες κι αναγνώστριες. Εντός του αξιολογότατου από κάθε άποψη χώρου αυτού του νέου live venue της πόλης, βρεθήκαμε την περασμένη Παρασκευή, στα πλαίσια του Give Me Soul Fest με τους Spiral Drift, The Dismissers και Distortion Tamers κατά σειρά εμφάνισης όπου μας rockαραν με τον τρόπο τους. (We’ve been punk’d actually…!)
Ανταπόκριση: Σπύρος Ζουλεμίδης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Μισή ώρα περίπου μετά την 10η εσπερινή. Πρώτοι επί σκηνής οι Spiral Drift, μια αυθεντική rock πεντάδα όπου μας ταξίδεψε πίσω στον χρόνο, κάπου την τετραετία ’68-’72, μέσα σε μια Ford T-Bird στις αειμήκες λεωφόρους της Αμερικανικής παραμεθορίου. Απλοί, ευθύτατοι, ειλικρινέστατοι κι άψογοι εκτελεστικά τόσο στους ιδιόχειρους τίτλους όπως τα “Desert Trails” και “Blown Away” όπου κέρδισαν τις εντυπώσεις όσο και στους διασκευασμένους όπως το “Pride Of Man” των Quicksilver Messenger Service όπου κυριολεκτικά το ΚΑΡΦΩΣΑΝ, εκτελώντας το άνευ υπερβολής καλύτερα κι από το πρωτότυπο. Παρά το λίγο -δυστυχώς- της εμφάνισής τους (2 ακόμη τεμάχια, έστω, τα θέλαμε) ΤΟ ΖΟΥΣΑΝ σε κάθε νότα, ανοίγοντάς μας την ακροαστική όρεξη κατάλληλα για το υπόλοιπο της βραδιάς.
Ακολουθεί η συντροφιά των The Dismissers. Αν punk σημαίνει να είσαι διαφορετικός από κάτι παγιωμένο, τότε σίγουρα τιμούν πλήρως αυτή την αρχή και την καθαιρούν(!) ως ομάδα αλλά και μεταξύ τους. Ετερόκλητα στοιχεία τόσο στην εμφάνιση, τις κινήσεις και πολύ πιθανόν ως προσωπικότητες, συγκεντρώνονται με αποτέλεσμα ένα απολαυστικά οργισμένο “μπάχαλο”. Boom! Η ολοζώντανη ερμηνεία του frontman σε συνδυασμό με την εκ των όπισθεν χλαπαταγή μας σερβίρει ένα “μπόμπα απ’ όλα” με τους τίτλους “Melting”, “Razor” και “No Message” να περνούν αιχμηρά και χωρίς αναστολές το μήνυμα και τη διασκευή του “Redemption Song” σε στεροειδή να μας διασκεδάζει ευχάριστα. Αν κι ο γράφων δεν κυμαίνεται στο εν λόγω είδος he’s been kicked an’ punked. Punx Dismissed (and not dead)!
Οι headliners, Distortion Tamers, τιμώντας κι εκείνοι όσα τ’ όνομά τους υπόσχεται, δάμασαν (πιθανόν για πολλοστή φορά διότι είναι η πρώτη του συντάσσοντος που τους παρακολουθεί) όχι μόνον την όποια χαρακτηριστική “παραμόρφωση” του ήχου τους αλλά και την δική μας καθημερινή έκθεση σε αυτήν της πραγματικότητας. Το power trio των Κώστα Α. Monk (vox), Νίκου Κ. (bass) και Silver (drums) διένειμε μια αξιολογότατη ερμηνεία με περίσσεια ενέργεια που μετέδιδαν κάθε λεπτό στο ακροατήριο, ζωντάνια κι ένα χορταστικό setlist με τα “Rage”, “Dirty Sun”, “Get Your Life Back”, “When The Poison Heals” (από την πρόσφατη κυκλοφορία τους) και την απολαυστικότατη διασκευή του “People Who Died” των Jim Carroll Band να πρωτοστατούν μεταξύ άλλων. Αν κάποιος επιχειρούσε να ορίσει έναν “απόλυτο” τίτλο για το είδος μουσικής όπου υπηρετούν θα έσφαλε κατά πολύ, διότι μ’ όσα απ’ αυτά που ανέμειξαν στο παράξενα γευστικό αυτό ηχητικό cocktail έχουν κατορθώσει ένα… Ευχάριστα ευήκοο εύγευστο απόσταγμα. Props ole fellas!
Λίγο μετά την μία όλα έχουν “ησυχάσει”. Το ακροατήριο του οποίου η προσέλευση κατέστη ικανοποιητική απ’ αρχής έως τέλους, διαλύεται είτε προς το bar είτε προς την έξοδο του εξαίρετα προσεγμένου ΙΛΙΟΝ plus. Θα ήταν σφάλμα να μην αναφέρουμε τον καλά προσεγμένο ήχο του venue όπου ανέδειξε ακόμη περισσότερο όσους ακούσαμε. Παραθέτοντας το σύνηθες προσωπολατρικό σχόλιο: “Kristian you delivered the Rock!”, “Νίκο δεν άφησες στο μπάσσο σου τάστο για τάστο ανέπαφο!” Thumbs up λοιπόν για όλους σας, μουσικούς και τεχνικά επιτελεία. Καλή συνέχεια.