Με αφορμή την ανακοίνωση του live στο Ρομάντσο στις 4 Νοεμβρίου, ο Καναδός Eric Quach με το ambient/drone προσωπικό του project “thisquietarmy” μίλησε μαζί μας για όσα πρέπει να γνωρίζει κανείς για τον ίδιο και για την μουσική του.
Γειά σου Eric! Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο που διαθέτεις για αυτή την συνέντευξη καθώς ξέρω πως μόλις τώρα ξεκίνησες την Ευρωπαϊκή σου περιοδεία και ο χρόνος σου πρέπει να είναι αρκετά περιορισμένος.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα βασικά. Το πρώτο πράγμα που ήθελα να σε ρωτήσω αφορά το ίδιο το όνομα του προσωπικού σου project “thisquietarmy”. Όμορφο και ζοφερό κατά κάποιο τρόπο. Αποτελεί κάτι με ιδιαίτερη σημασία για σένα; Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από την επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος και ταυτόχρονα, σχετίζεται με κάποιο τρόπο με την ίδια την μουσική;
Όλα από τα παραπάνω. Εν ολίγοις, υπάρχει αυτό το απόσπασμα από ένα ένθετο που συμπεριλαμβάνεται σε κομμάτι των Godspeed You! Black Emperor “… and these quiet armies will march on” και πάντα μου άρεσε ο συμβολισμός πίσω από αυτή την εικόνα και ο τόπος που μεταφέρει μια ορισμένη μυστηριώδη και εσωστρεφή αναπαράσταση της μουσικής. Επίσης, το “thisquietarmy” ακούγεται σαν “disquietarmy” (στα Γαλλικά τουλάχιστον) το οποίο περιέχει μια ενδιαφέρουσα και αντιφατική έννοια με διπλή σημασία. Και έπειτα, υπάρχει και το κομμάτι αυτού που σχετίζεται με την προσωπικότητά μου εντελώς.
Ήταν το “thisquietarmy” το πρώτο σου μεγάλο βήμα σαν μουσικός ή είχες ασχοληθεί με άλλα μουσικά project πριν από αυτό;
Βρισκόμουν στους “Destroyalldreamers” ένα post rock/shoegaze instrumental κουαρτέτο αμέσως μόλις πήρα την κιθάρα στα χέρια μου για πρώτη φορά. Κυκλοφορήσαμε δύο άλμπουμ και ένα ΕΡ το 2004, 2006 και 2007 πριν αποφασίσουμε να αφήσουμε τα πράγματα όπως έχουν. Το “thisquietarmy” ξεκίνησε σαν ένα προσωπικό και πειραματικό side-project της εν λόγω μπάντας, όταν χρειάστηκα μια προσωπική διέξοδο και έγινε τελικά το κύριο δημιουργικό μου όχημα όταν τα πράγματα με το συγκρότημα άρχιζαν να επιβραδύνουν.
Όλα αυτά τα χρόνια, παρέμεινες ένα σόλο project αλλά έχεις συνεργαστεί κατά καιρούς με πολλούς σπουδαίους μουσικούς και συγκροτήματα όπως ο Aiden Baker (τον οποίο προσωπικά θαυμάζω πολύ), καθώς και τους Locrian, Syndome, Monarch, Year of no light και άλλους. Θα μπορούσες να πεις ότι οι συνεργασίες αυτές και γενικότερα η συνάντησή σου με άλλους καταξιωμένους μουσικούς του χώρου έχει επηρεάσει τον δικό σου ήχο ή σε έχει εμπνεύσει να εξερευνήσεις διαφορετικά μονοπάτια στη μουσική σου;
Ναι, σε γενικές γραμμές, όλες οι συνεργασίες και τυχαίες συναντήσεις είχαν κάποια επίδραση. Για παράδειγμα, ο Aidan υπήρξε πάντα μια από τις πρώτες επιρροές για μένα, από την άποψη του ambient κιθαρίστα – Τον γνώρισα όταν έκλεισα ένα σόου για την μπάντα μου “Destroyalldreamers” στο Τορόντο το 2005 και δουλέψαμε πάνω στην πρώτη μας συνεργασία το 2006, την οποία ακολούθησε άλλη μία 3 χρόνια αργότερα και πολλές περιοδείες μαζί, ενώ αυτή τη στιγμή δουλεύουμε πάνω σε ένα πρότζεκτ με 3 ντράμερ, που ονομάζεται “Hypnodrone Ensemble” και εδρεύει στο Βερολίνο. Οι γενικές μουσικές επιρροές μου προέρχονται κυρίως από shoegaze, post-rock, ethereal goth και την ηλεκτρονική μουσική. Ήμουν έκπληκτος όταν συνειδητοποίησα ότι πολλοί άνθρωποι που άκουγαν “σκληρή” μουσική όπως doom ή black metal εκτιμούσαν ό,τι έκανα. Οι Monarch ιδίως, τους οποίους συνάντησα στον Καναδά το 2010 στα πλαίσια της περιοδείας τους, με βούτηξαν βαθιά μέσα σε ένα αργά καιόμενο doom/drone σύμπαν – Έχουμε αναπτύξει μια φιλία από τότε και έπαιξα στον δίσκο τους “Omen” ενώ η Emilie συμμετείτε στο δικό μου “Hex Mountains”. Οι Monarch μοιράστηκαν ένα κιθαρίστα με τους Year of no light και έτσι ήρθε περίπου αυτή η συνεργασία. Από τότε, νομίζω πως η μουσική μου πήρε μια πιο “heavy” κατεύθυνση. Έχω επίσης μοιραστεί τη σκηνή με μπάντες όπως οι OM, Caspian, Locrian, Amenra, Deafheaven (όπως επίσης έχω παίξει και με μικρότερους noise καλλιτέχνες σε μικρές γκαλερί) και συνήθως υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση για τη μουσική και τις φιλοδοξίες άλλων μουσικών. Οπότε εννοείται αυτό με εμπνέει και με σπρώχνει να είμαι ο καλύτερος που μπορώ μόνος μου.
Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος καλλιτέχνης που θα ήθελες να συνεργαστείς με αυτόν στο μέλλον;
Δεν κάνω ιδιαίτερα wish lists. Όπως περιέγραψα προηγουμένως, κάποιες από τις συνεργασίες έχουν συμβεί εντελώς οργανικά και θα προτιμούσα να το κρατήσω με αυτόν τον τρόπο. Δεν αντιμετωπίζω τις συνεργασίες σαν ευκαιρίες στην καριέρα μου ή σαν δημόσιες σχέσεις. Απλά, όταν συναντώ έναν μουσικό που μου αρέσει και το συναίσθημα είναι αμοιβαίο, και όταν τυχαίνει να αναπτύξουμε κάποιου είδους προσωπική σχέση στη συνέχεια, αυτό είναι πραγματικά το μόνο που χρειάζεται για να ξεκινήσει κάτι. Αλλά κάποια μέρα, θα ήθελα να κάνω μια περιοδεία με μια μπάντα για thisquietarmy που θα είναι κάτι σαν ζωντανή συνεργασία στη σκηνή, έτσι ώστε να δώσω σάρκα σε κάποια από τα κομμάτια μου, όπως έκανα στο παρελθόν για λίγο με τοπικές μπάντες όπως οι “USA out of Vietnam”.
Η μουσική σου είναι σκοτεινή και πολυεπίπεδη, με αναφορές σε διάφορα μουσικά ήδη, ξεχωριστές υφές και διάφορα εφέ που χρησιμοποιείς. Από τι εμπνέεσαι συνήθως για τη σύνθεση της μουσικής σου; Μπορείς να περιγράψεις συνοπτικά τη διαδικασία του να δημιουργείς και να ηχογραφείς ένα κομμάτι από την αρχή και ποιο μέρος αυτής της διαδικασίας απολαμβάνεις περισσότερο;
Ό,τι βγάζω προς τα έξω είναι ό,τι χρειάζομαι να βγάλω προς τα έξω. Είναι δύσκολο να περιγράψεις πώς ζεις τη ζωή, πώς βλέπεις πράγματα, τα επεξεργάζεσαι και τα αναμασάς με ένα δημιουργικό τρόπο φτιάχνοντας μουσική. Ένας τρόπος είναι να μιμηθείς ήχους και συναισθήματα σαν με τη βοήθεια ενός καθρέφτη σε ό,τι προσπαθείς να απεικονίσεις και τι θες αυτό να εκπροσωπεί. Η διαδικασία της σύνθεσης ξεκινάει με τον πειραματισμό μέχρι να πάρω αυτή την αφηρημένη μάζα ήχου που θεωρώ ικανοποιητική ως βάση για ένα κομμάτι. Στη συνέχεια, προσπαθώ να διαμορφώσω αυτό τον αρχικό ήχο με πιο ακριβή layer και να τον μετατρέψω σε κάτι διαφορετικό. Αυτός είναι ένας τρόπος. Κάποια κομμάτια μπορεί να είναι βασισμένα σε μια αυστηρή δομή, κάποια άλλα να είναι jamming πάνω από προγραμματισμένα beats απλά για να αναπτύξω μερικές ιδέες, και στη συνέχεια τα παίρνω από την αρχή ξανά και ξανά κάνοντας μικρές αλλαγές. Άλλα κομμάτια θα μπορούσαν είναι απλά αυτοσχεδιασμός μιας μόνο στιγμής.
Έχεις επίσης τη δική σου δισκογραφική εταιρία κάτω από το ίδιο όνομα. Πώς προέκυψε η ιδέα της δημιουργίας της δικής σου δισκογραφικής εταιρίας; Είσαι ιδιαίτερα ενεργός με αυτό αυτή τη στιγμή;
Αρχικά, η “δισκογραφική” έγινε απλά για να αυτο-κυκλοφορήσω το πρώτο μου ΕΡ “Wintersleeper” τον Δεκέμβριο του 2005. Στη συνέχεια όμως, κάποιοι φίλοι είχαν εκφράσει το ενδιαφέρον τους να είναι στην “εταιρία” μου και εκείνη την εποχή είχα κάποιους πόρους για να τους βοηθήσω κι έτσι έκανα. Όμως ποτέ δεν ήθελα να γίνει κάτι πολύ μεγάλο, γι’ αυτό πάντα επικεντρονώμουν στην καλλιτεχνική DIY χειροποίητη πλευρά των περιορισμένων εννοιολογικά CDR κυκλοφοριών. Αργότερα, τα πράγματα επιβράδυναν όταν έγινα πραγματικά ενεργός με το thisquietarmy και άρχισα να περιοδεύω πολύ περισσότερο, οπότε ήμουν μακριά αρκετά συχνά και δεν είχα χρόνο για αυτό. Παράλληλα, το ενδιαφέρον αμοιβαία μειώθηκε κατά πολύ. Ωστόσο, επειδή ήμουν τόσο συχνά σε περιοδεία ήθελα να αυτο-κυκλοφορήσω το δικό μου βινύλιο, γιατί πάντα ξέμενα από αντίτυπα που παρείχαν εταιρίες και κατέληγα να αγοράζω δικούς μου επιπλέον δίσκους για να μπορέσω να τους πουλήσω στην περιοδεία, κάτι που απαιτούσε πολύ σκληρή δουλειά και είχε πολύ λίγο κέρδος. Έτσι, οι δύο τελευταίες μου κυκλοφορίες “Rebirths” και “Anthems for Cartharsis” κυκλοφόρησαν μέσα από τη δική μου δισκογραφική εταιρία και πλέον δεν ανησυχώ από πού θα πάρω το merch κάθε φορά.
Ήμουν στο live σου στο Λονδίνο στο Café OTO το 2012 μαζί με AUN και Petrels, ήταν η πρώτη φορά που σε έβλεπα live αλλά φάνηκε να αυτοσχεδιάζεις πολύ και να μην ακολουθείς πάντα την ακριβή δομή των κομματιών. Αυτό συμβαίνει στα live σου λόγω του εξοπλισμού που χρησιμοποιείς σε περιοδείες ή είναι κάτι που προτιμάς να κάνεις όταν πρόκειται για live εκτέλεση των κομματιών σου;
Προσπαθώ να έχω όσο το δυνατόν λιγότερο playback όταν εκτελώ τα κομμάτια ζωντανά. Είναι μια προσωπική επιλογή που περιλαμβάνει προκλήσεις και ταυτόχρονα ένας δημιουργικός τρόπος να παρουσιάσω live τη μουσική μου, την οποία διαδισκασία αντιμετωπίζω σαν μια τελείως διαφορετική οντότητα από το στούντιο άλμπουμ, στο οποίο μπορώ να πάρω το χρόνο μου για να επεξεργαστώ και να “εξαπατήσω” να το πω και έτσι. Ζωντανά, είμαι έτοιμος να εκφραστώ επί τόπου και δεν αισθάνομαι καλά με το να πατήσω “play” σε έναν φορητό υπολογιστή. Προτιμώ να επανερμηνεύω τις στουντιακές συνθέσεις μου και να προσπαθώ να δημιουργώ τη δομή τους από την αρχή χρησιμοποιώντας loop samplers εκείνη την ώρα, το οποίο από μόνο του σαν διαδικασία έχει περιορισμούς – αν και προσπαθώ να χρησιμοποιώ αυτούς τους περιορισμούς όσο πιο δημιουργικά γίνεται στα πλαίσια ζωντανής εμφάνισης ενός one-man band. Οπότε ναι, όταν παίζω ζωντανά, σίγουρα θα αναγνωρίσεις ορισμένα σημεία από τα άλμπουμ και ο αυτοσχεδιασμός είναι σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της ζωντανής απόδωσης των κομματιών. Ανάλογα με το περιβάλλον και το πλαίσιο στο οποίο γίνεται το live, μπορεί ακόμα και να υπάρχει περισσότερος αυτοσχεδιασμός απ’ ό,τι συνήθως. Για παράδειγμα, εάν παίζω σε κάποιο άτυπο χώρο όπως ένα καθεδρικό ναό, θα ήθελα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να χρησιμοποιήσω την ιδιαίτερη ακουστική του χώρου εντάσσοντάς τη στο πρόγραμμά μου αντί να παίξω ένα καθιερωμένο σετ. Ένα άλλο παράδειγμα είναι ότι τα ηχοσυστήματα του κάθε venue μπορούν ή δεν μπορούν να είναι αρκετά επαρκή για την απόδωση κάποιον πιο “heavy” σημείων του σετ που θα έπαιζα κανονικά, οπότε τα προσαρμόζω στη συνέχεια.
Έχεις ένα καινούριο άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάιο και οφείλω να ομολογήσω πως τα κομμάτια σε αυτό το άλμπουμ ακούγονται περισσότερο ξεκάθαρα δομημένα ενώ υπάρχει μια συνοχή και ισορροπία μεταξύ όλων αυτών των στρωμάτων ήχων και εφέ που χρησιμοποιείς, καθιστώντας το πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Λαμβάνοντας υπόψιν τις συνθέσεις, υπάρχει κάτι που προσέγγισες διαφορετικά αυτή τη φορά ή διατηρείς ένα συγκεκριμένο πλάνο εργασίας σε κάθε άλμπουμ;
Η πρόθεση ήταν πράγματι να κάνω ένα πιο “σκοτεινό” και πιο “heavy” άλμπουμ, εν μέρη επειδή εκεί βρισκόταν το μυαλό μου και επίσης επειδή η βάση για πολλά από αυτά τα κομμάτια είχε μείνει πίσω σε προηγούμενες ηχογραφήσεις γιατί δεν ταίριαζε σε άλλα άλμπουμ που δούλευα εκείνη την περίοδο, γι’ αυτό είχα σχεδόν μια σαφή εικόνα για το τι και πώς θα συνδέσω μαζί αυτά τα “υπολείμματα”. Σε αυτό το σημείο, είχα κουραστεί από την ιδέα να κλείνω όλα τα κομμάτια μου με μακρόσυρτα drones και γενικά είχα αρχίσει να κουράζομαι από την ambient/drone/ηλεκτρο-ακουστική/πειραματική γενικότερα προσέγγιση. Έτσι, όταν επεξεργαζόμουν το τελικό στάδιο των κομματιών έβγαλα πολλά στοιχεία που θεώρησα τότε πως ήταν “αργά και βαρετά μέρη”, με τα οποία ένιωθα πως ούτως ή άλλως το έιχα παρακάνει σε προηγούμενα άλμπουμ και γι’ αυτό αυτό το άλμπουμ έγινε πιο άμεσο και προσβάσιμο κατά κάποιο τρόπο. Μέρος της δημιουργικής διασκέδασης όσον αφορά την ηχογράφηση νέων κομματιών είναι το να συνεχίσει κανείς να εξελίσσεται και διατηρεί φρέσκια την διαδικασία και αυτό αφορά τόσο εμένα τον ίδιο όσο και όλους εκείνους που τους αρέσει η μουσική μου. Μέρος του να προσπαθώ να αλλάζω συνεχώς είναι και το γεγονός ότι στους ανθρώπους μπορεί να μην αρέσει η αλλαγή της κατεύθυνσής μου και/ή να μην τους αρέσει το γεγονός ότι έστρεψα το ενδιαφέρον μου σε ανθρώπους που δεν ήταν εξοικειωμένοι με αυτό που έκανα πιο πριν.
Πρέπει να παραδεχτώ, ανεβάζεις κάποιες πολύ όμορφες φωτογραφίες στον λογαριασμό σου στο Instagram. Ασχολείσαι με τη φωτογραφία ή με γραφικές τέχνες; Ξέρω πως το εξώφυλλο του άλμπουμ σου “Hex Mountains” φιλοξενεί μια δική σου φωτογραφία. Είναι το εξώφυλλο του καινούριου άλμπουμ “Anthems for Catharsis” δική σου δουλειά επίσης;
Σ’ ευχαριστώ! Δεν έχω καμία απολύτως εκπαίδευση πάνω σε κάτι καλλιτεχνικό. Αλλά ναι, συμμετέχω εκατό τοις εκατό στην καλλιτεχνική επιμέλεια όλων των άλμπουμ μου, είτε τα δημιουργώ εξ ολοκλήρου μόνος μου είτε συμμετέχω σαν καλλιτεχνικός διευθυντής διαλέγοντας έργα από άλλους καλλιτέχνες που ανταποκρίνονται στο όραμά μου. Το εξώφυλλο του “Hex Mountains” είναι πράγματι μια από τις φωτογραφίες μου, που τράβηξα με το iPhone μου από το πίσω μέρος του βαν της περιοδείας μου το 2012 , όσο οδηγούσαμε ανάμεσα από τις Αυστριακές Άλπεις. Το εξώφυλλο του “Anthems for Catharsis” είναι επίσης δική μου δουλειά, έχει γίνει περισσότερη δουλειά όσον αφορά τον γραφικό σχεδιασμό αλλά οι γραφιστική δουλειά εξακολουθεί να εμφανίζεται σε δική μου επεξεργασμένη φωτογραφία. Με την ίδια λογική, δημιούργησα και το καινούριο μου λογότυπο την ίδια στιγμή που δούλευα για το σχεδιασμό του artwork. Όσο για τις φωτογραφίες μου στο Instagram υπάρχει ενδιαφέρον από μια εταιρία να κυκλοφορήσουν το φωτογραφικό μου άλμπουμ, η ιδέα υπάρχει εδώ και καιρό αλλά ακόμα δεν ξέρω τι θέλω ακριβώς να εκπροσωπεί και με ποια μορφή. Πρέπει να βρω το χρόνο κάποια στιγμή στο μέλλον να καθίσω και να ασχοληθώ με αυτό πιο σοβαρά.
Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής σου περιοδείας, έχεις προγραμματίσει και ένα live στην Αθήνα στις 4 Νοεμβρίου και αν δεν κάνω λάθος είναι η δεύτερη φορά που έρχεσαι στην Ελλάδα. Έχεις κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση από την προηγούμενη εμφάνισή σου εδώ;
Ναι, θα είναι η δέυτερη φορά και θα υπάρξει και μια παράσταση στην Θεσσαλονίκη στις 5 Νοεμβρίου στο “Χοροπράξις”. Το πρώτο live είχε γίνει στο 6 d.o.g.s. μαζί με τους Absent Without Leave, των οποίων το ΕΡ είχε κυκλοφορήσει μέσα από την δισκογραφική μου. Την ίδια ημέρα, υπήρχε κάποιο live προγραμματισμένο ακριβώς μετά από το δικό μου και όταν έφτασα για soundcheck η διοργάνωσή τους είχε αρχίσει να κρεμάει κάτι χάρτινους κύκνους πάνω από τη σκηνή και δεν μπορούσαν να τους αφαιρέσουν γιατί είχαν προχωρήσει αρκετά στην εγκατάσταση, οπότε συνήθως λέω στον κόσμο ότι στην Αθήνα έπαιξα με “swans” και το συνοδεύω με φωτογραφίες που το αποδεικνύουν.
Τέλος, είναι κάτι που σχεδιάζεις ή κάτι για το οποίο ανυπομονείς μετά το τέλος της περιοδείας;
Το τέλος της περιοδείας είναι πάντα γλυκόπικρο επειδή μου αρέσει να βρίσκομαι σε περιοδεία και γενικότερα μακριά από το σπίτι, αλλά η λαχτάρα για λίγη ξεκούραση είναι επίσης αναπόφευκτη. Παρ’ όλα αυτά, για αυτή την συγκεκριμένη περιοδεία αποφάσισα να επεκτείνω το πρόγραμμα που κανονικά θα ήταν 25 συναυλίες σε 1 μήνα και να κάνω τις 25 συναυλίες μέσα σε 2 μήνες, και να περάσω τον ελεύθερο χρόνο μου στο Βερολίνο για το μεγαλύτερο μέρος. Οπότε αυτή τη στιγμή δεν αισθάνομαι σαν να είμαι σε περιοδεία τόσο πολύ, αλλά ότι ζω στην Ευρώπη έχοντας προσωρινή βάση της περιοδείας και ζωή στο Βερολίνο. Όταν επιστρέψω στον Καναδά θα είναι χειμώνας και τον Δεκέμβριο/Ιανουάριο είναι συνήθως οι πιο κατάλληλοι μήνες για να δουλέψω πάνω σε καινούρια μουσική, μιας και τότε δεν θέλω ιδιαίτερα να βγω έξω εκτός αν πρέπει, οπότε ελπίζω αυτό να διαμορφώνει μια πρώτη βάση για ένα νέο άλμπουμ για τα τέλη του 2016. Αργότερα, στο τέλος του Ιανουαρίου, με έχουν καλέσει να παίξω σε μια εκκλησία στο Παρίσι στα πλαίσια μιας έκθεσης “Bienalle” ψηφιακών τεχνών που ονομάζεται “Nemo”.
Σε ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσες. Καλή τύχη στην περιοδεία σου και τα λέμε σύντομα στην Αθήνα.
***ENGLISH VERSION:***
The first thing I wanted to ask about was the name “thisquietarmy”. Such a beautiful and grim name for a music project. Is there a specific story behind it? Does it have a special meaning to you? And does it somehow relate to the music itself?
All of the above. In short, there’s this quote from a Godspeed insert “… and these quiet armies will march on…” which I’ve always like the symbolism of that image and how it conveys a certain mysteriousness and introverted representation of the music. Also, thisquietarmy sounds like disquietarmy (well, in French anyway), which is an interesting, contrasting dual-meaning. And then there’s the part that relates to my personality altogether.
Was “thisquietarmy” your first big step as a musician or were you involved with other music projects before?
I was involved in Destroyalldreamers, a post-rock/shoegaze instrumental quartet that I founded in 2002 shortly after picking up the guitar. We released 2 albums & an EP in 2004, 2006, 2007 before leaving things as is. Thisquietarmy was a personal bedroom experimental side-project of that band, when I needed a personal outlet, and it became my main creative vehicle when things start to slow down with the band.
Over the years, you’ve remained a solo project but you have collaborated with many great musicians and bands such as Aidan Baker (whom I personally admire so much), Locrian, Syndrome, Monarch, Year of no light and many more. Would you say that these collaborations and generally your encounter with other musicians have changed your sound in some way or inspired you to explore different paths in your music?
Yes, in general, all the collaborations and happenstance meetings have had some effect. For example, Aidan has always been an early influence in terms of ambient guitarist – I met him when he booked a show for my band Destroyalldreamers in Toronto back in 2005 and we worked on our first collaboration in 2006, followed by another one 3 years later, lots of touring together and now our Berlin-based Hypnodrone Ensemble project with 3 drummers. My general musical influences mostly come from shoegaze, post-rock, goth ethereal and electronic music. I was surprised to see that many people who were listening to heavy music such as doom or black metal were appreciating what I did. Monarch in particular, whom I met in Canada on their 2010 tour, dived me deep into the slow burning doom/drone universe – we developed a friendship from then on, and I played on their “Omens” record while Emilie participated on my “Hex Mountains” one. They shared a guitarist with Year of No Light and that’s how that collaboration came about. Since then, I do think that my music got into a heavier direction. I’ve also shared stages with the likes of Om, Caspian, Locrian, Amenra, Deafheaven (as much as I share stages with smaller noise bedroom artists in small galleries, or play art residences), and we usually have mutual appreciation for each other’s music and ambitions – so it does inspire and push me to be as epic as I can be on my own.
What other artists would you like to collaborate with in the future?
I don’t really do wishlists – as I was describing some of the collaborations, they all happened organically and I’d rather keep it that way. I don’t consider these collaborations as career/PR moves – it’s just that if I meet a musician I like and that the feeling is mutual, and that we happen to develop some kind of personal relationship then that’s really all it takes to initiate something. But someday, I’d like to do a tour with a band for TQA, that would be some kind of live collaboration to flesh out some of my tracks, as I briefly did in the past with local bands such as USA out of Vietnam.
Your music is very dark and heavily layered with many different elements and effects and has so many textures. Where do you usually draw inspiration from? Can you describe in a few words the process of composing and recording a new song and which part of this process do you enjoy most?
What comes out is what needs to come out – it’s difficult to describe exactly how you live life, see things, process them and regurgitate it back out as a creative form of some sort. Another way is to emulate sounds and feelings as a mirror to whatever you are trying to visualize what you want it to represent. The process of composing starts with experimentation until you get this abstract mass of sound that feels right, as a basis to a track. Then I try to shape it with more precise layers and transform it into something completely different. That’s one way I do it. Some tracks might be more structure based, jamming to pre-programmed beats just to get some ideas going, then going back and forth to make changes and alternate things. Other tracks might just be completely one-off improvisations.
You also have a record label under the same name. How did you come up with the idea of creating your own label and how is it coming along? Are you very active with it at the moment?
At first, the “record label” was just to self-release my first EP “Wintersleeper” in December of 2005. But then other friends have expressed an interest to be on my label, and at the time, I had some resources to help them out, so I did. But I never wanted it to be something that became too big, so I always stuck with the artsy DIY handcrafted side of limited conceptual CDR releases. Then things slowed down when I got really active with thisquietarmy, started touring a lot more, so I was away a lot and I didn’t have much time for it. At the same time, the interest sort of mutually died down. However, because I was touring so much, I wanted to self-release my own vinyl because I would always run out of copies provided by labels, and I’d end up buying stocks of my own records to sell them back on tour, which took a lot of hard work for very little profit. So my last two releases “Rebirths” & “Anthems for Cartharsis” were released on my own label and these days, I’m not worrying about where I’ll get my next batch of merch.
I was at your show in London at Café OTO in 2012 with AUN and Petrels and you seemed to improvise a lot and not always follow the exact song structure. Is it because of the equipment you use when touring or is it something you prefer doing when it comes to performing live?
I’m trying to have the least amount of playback possible when I perform live – it is as much a very personal choice as a creative and challenging way to present a performance, which I consider as an entire different entity to the studio album process, where you can take your time to craft and “cheat” so to speak. Live, I’m about expressing myself on the spot, and pressing play on a laptop just doesn’t feel right. I prefer re-interpreting my studio compositions by trying to re-create the structures using real-time based loop samplers, which have its limitations – though I try to use those limitations as creatively as possible, within the realms of a one-man band live performance. So yes, you will recognize certain album parts in my performance for sure, and improvisation is definitely a huge part of it. Depending on the context, there may even be more improvisation than structured/rehearsed parts, for example if I perform in an atypical place such as a cathedral, I would want to take the opportunity to use the acoustics of the settings and integrate it into my performance rather than play a regular set. Another example would be the venue’s sound system may or may not be adequate enough for certain heavier tracks that I would normally play, so I adapt my set in consequence.
You have a new album out since past May and I have to say the songs in it sound way more structured and coherent and there seems to be a great balance between all the different sounds and layers you use, making the album very interesting indeed. Considering the compositions, is there anything you approached differently this time or you keep a certain plan of work in each album?
The intent was indeed to make a heavier and darker album, partly because that’s where my head was at, but also because the basis of a lot of those tracks were kind of left behind during past recordings because it didn’t fit on other albums I was working with at the time, so I kind of had a clear idea of what and how I wanted those remnants to be put together. At that point, I was also getting tired of starting and ending my tracks with long drones, and I was also tired of ambient/drone/electro-acoustic/experimental in general. So when I was editing the final versions of the tracks, I removed a lot of what I considered then to be “slow boring parts” that I feel like I had overdone on past albums anyway – and so it became a more direct and accessible album in a way. Part of the creative fun in terms of recording new works is to keep evolving and to keep things fresh as much for myself as for those who are into my music. Part of constantly trying to change is that people might not like the new direction and/or that I would acquire new interest from those who were never really into what I was doing before.
I must say, you post a lot of great photos on your Instagram account. Are you involved with photography or graphic arts? I think the cover of “Hex Mountains” featured one of your photos. Is the cover of the new album “Anthems for Catharsis” your work as well?
Thanks! I don’t have any training in anything artistic whatsoever. But yes, I’m 100% involved in all my artwork, whether I do everything myself from scratch or as artistic director, handpicking works from other artists to fulfill my vision. “Hex Mountains” is indeed one of my photos, which I did take with my iphone from the back of a tour van in 2012 while we drove through the Austrian Alps. The artwork for “Anthems” is also my own work – this one was a bit more conceptual in terms of graphic design, but still featured processed photography of my own. By the same token, I also developed my new logo at the same time I was working on the artwork design. As for my Instagram photos, there is some interest from a label to release a photobook of mine – the idea has been brewing for a while actually, but I’m quite at lost as to what I want it to represent and in which form. I need to find the time sometimes next year, to sit down and work on it seriously.
You are going to perform here in Athens on the 4th of November and it’s your second time performing in Greece, correct? Do you have a particular memory from your last show here?
Yes it will be the 2nd time and there is going to be a show in Thessaloniki too on the 5th at “Horopraxis”. The show was at six d.o.g.s. with Absent Without Leave, whom I had released an EP on my label actually. There was this other gig happening the day after mine, and when I arrived for soundcheck, their crew had started to hang paper swans from the ceiling on stage – and they couldn’t remove them because they were too far advanced in their set up, so I usually tell people that in Athens, I played with Swans, with accompanying photo evidence.
Lastly, is there anything else you are working on or excited about after the end of the tour?
End of tours are always bittersweet, because I like being on tour & away from home in general – but the longing for a rest is also inevitable. However for this particular tour, I decided to stretch out what would usually be a hardcore 25 shows in 1 month tour as a 25 shows in 2 months tour instead and spending time off in Berlin for the most part. So, this time it doesn’t feel like I’m on tour so much but rather that I’m living in Europe, having my temporary tour homebase and life in Berlin. Otherwise, when I come back to Canada, it’ll be winter and December/January are usually optimal months for me to work on new music as you don’t really want to go out unless you really have to, so hopefully that may shape up into a new album for late 2016. Then at the end of January, I’ve been invited to perform in a church in Paris for a digital arts Biennale called Nemo.