Μέσα σε μόλις τρία χρόνια ζωής οι Blues Pills έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν το δικό τους κοινό και να ξεχωρίσουν, κυρίως μέσω του δυναμισμού και των εκρηκτικών τους εμφανίσεων. Το παλιό καλό rock δείχνει να ζωντάνεψε ξανά το Σάββατο στη σκηνή του Gagarin 205, σε μία από τις πολυαναμενόμενες συναυλίες του 2015 μέχρι στιγμής, μέσα από τη μουσική των “Χαπιών”.
Ανταπόκριση: Ελπίδα Πουρναρά / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Οι SoundtrucΚ, μπάντα με southern rock χαρακτήρα, ανέλαβαν να ανοίξουν τη βραδιά λίγο μετά την προβλεπόμενη ώρα έναρξης. Μας παρουσίασαν κομμάτια από τον ομώνυμο δίσκο τους όπως τα “Feels like home” και “Take it easy”, το καινούριο “Six round weapon”, αλλά και μια διασκευή στο “Sweet emotion” των Aerosmith – που όπως φάνηκε αγαπούν πολύ. Συγκριτικά με τον -κατά γενική ομολογία- «μπλουζοειδή» τόνο της βραδιάς, το γκάζι και η ενέργειά τους στα δικά μας αυτιά ήταν δοσμένα τόσο-όσο, ώστε να μη μας ξενίσουν.
Το ντουέτο που ακολούθησε δε χρήζει ιδιαίτερων συστάσεων. Οι Big Nose Attack όσο περνά ο καιρός γίνονται όλο και καλύτεροι μουσικά, κάτι που αποδεικνύουν σε κάθε τους εμφάνιση. Ακούσαμε τα γνωστά κι αγαπημένα “Down with me”, “All by myself” και “Left alone”, αλλά και την υπόσχεση για την κυκλοφορία της νέας τους δισκογραφικής δουλειάς εν καιρώ. Ωστόσο, η καλύτερη στιγμή του act τους δεν ήταν άλλη από το τζαμάρισμα στο “Wild cherry” του 1929. Τους είδαμε να τα δίνουν όλα και να σολάρουν δίχως τελειωμό, χωρίς ωστόσο να τσαλακώσουν τα κοστούμια τους.
Λίγη ώρα μετά, σειρά είχαν οι Blues Pills και με τις πρώτες νότες του “High class woman” σύσσωμο το Gagarin ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Ο ανδρικός πληθυσμός που ήταν και η πλειοψηφία μπροστά στο stage εκείνο το βράδυ, κρεμόταν κυριολεκτικά από τα χείλη της Elin. Αφού μας χαιρέτησαν με τα επαναλαμβανόμενα «Ευχαριστώ/Ευχαριστούμε», μας χάρισαν απλόχερα τα περισσότερα κομμάτια του ομώνυμου debut album τους. Η Elin, o André, o Dorian κι ο Zack μας γύρισαν πίσω στο χρόνο με το παίξιμό τους και η νοσταλγία που απέπνεαν τα “Dig in” και “Little sun”, έκαναν πολλούς να δακρύσουν. Στο “Devil man” όλο το venue παραληρούσε, ενώ το encore με το “Black smoke” μας άφησε με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Κι ίσως τα λόγια κάπου εδώ να περιττεύουν… Μακάρι οι Blues Pills να συνεχίσουν να είναι έτσι όπως τους είδαμε κι εμείς: δυναμικοί, χαμογελαστοί και να μην το βάλουν κάτω. Φάνηκε πως είναι μια μπάντα φτιαγμένη για live εμφανίσεις, μιας και καθιερώθηκαν μέσω των περιοδειών τους, παρά τη μικρή τους ζωή μουσικά. Άξιοι εκπρόσωποι του λεγόμενου vintage rock, ελπίζω να τους δούμε ξανά σύντομα, καθώς όπως είπαν, αν γνώριζαν αυτό που έζησαν το Σάββατο, θα μας είχαν επισκεφθεί πολύ περισσότερες φορές μες σ’ αυτά τα τρία χρόνια. Τα εύσημα στη Smoke the Fuzz Gigs και την Ελίνα αποδόθηκαν και από τα τρία συγκροτήματα ουκ ολίγες φορές και το live ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 00:30, με τους μουσικούς να μιλούν με τον κόσμο και να μοιράζουν αυτόγραφα και πένες πίνοντας μπύρα με το χαμόγελο στα χείλη.