Η προ ολίγων ημερών κυκλοφορία της πρώτης τους δισκογραφικής δουλειάς με τίτλο «Konserva», δε θα μπορούσε παρά να τους τσακώσει με πολλά κέφια, έχοντας αποσπάσει ιδιαίτερα θερμές κριτικές. Η Λουίζα Σολομών-Πάντα, καταπιάστηκε απ΄αυτή τους τη διάθεση και προκάλεσε τους Μινέρβα να παίξουν «θάρρος ή αλήθεια», λίγο πριν βρεθούν στη σκηνή του Temple και στο πλευρό των «εκκωφαντικών», εξ’ Αγγλίας ορμώμενων JOHN, στις 28 Φεβρουαρίου. Από την ομόφωνη αγάπη τους για τους IDLES, μέχρι τον «κρυφό πόθο» τους για τους Blondie και τον…Σάκη, το garage/post-punk κουαρτέτο, είναι καλά προετοιμασμένο, να μπολιάσει με μία γερή δόση τρέλας τις on-stage στιγμές που θα διαδεχθούν την κυκλοφορία του debut album τους.
Πώς θα περιγράφατε τη σχέση σας ως μπάντα με το garage/post-punk είδος, σε συνάρτηση με τη διεθνή άνθηση του;
Είναι ένα είδος το οποίο κακά τα ψέματα έχει αποκτήσει πολύ hype τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Μ.Βρετανία όσο και άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης, οπότε δυνητικά αυτό το κίνημα θα έφτανε κάποια στιγμή και στην Ελλάδα. Σαφώς και είμαστε επηρεασμένοι από αυτά τα στοιχεία, αλλά δεν είναι τα μόνα που απαρτίζουν τον ήχο των Μινέρβα.
Με αφορμή την κυκλοφορία του ιδιαίτερα catchy single “Δράμα”, είναι αλήθεια ότι αυτό έρχεται να αντικατοπτρίσει την ευκολία της ψυχικής αποσύνθεσης, ως απόρροια του «δυτικού τρόπου ζωής», ή επιθυμεί να αποτυπώσει προσωποκεντρικές εμπειρίες και βιώματα;
Και τα δύο. Ίσως ο στίχος αυτός καθ’ αυτός να παραπέμπει περισσότερο σε προσωπικό βίωμα, και συγκεκριμένα κάποια ερωτική απογοήτευση που είναι ένα συναίσθημα το οποίο οι περισσότεροι βιώνουμε λίγο ή πολύ, αλλά από την άλλη το προσωπικό δράμα του καθενός πηγάζει από πολλά στοιχεία της καθημερινότητας η οποία αν μη τι άλλο είναι δύσκολη και καταθλιπτική πολλές φορές.
Με λίγη δόση “θάρρους”, στο πλευρό ποιου ξένου συγκροτήματος θα παίζατε χωρίς δεύτερη σκέψη στα φετινά καλοκαιρινά festivals;
Σπήλιος: IDLES. Τους είδα μια φορά φέτος στο Λονδίνο, η δεύτερη ελπίζω να είναι στην ίδια σκηνή μαζί τους στην Αθήνα αυτό το καλοκαίρι.
Διονύσης: IDLES.
Γιώργος: Σίγουρα χωρίς δεύτερη σκέψη θα θέλαμε να παίξουμε στο πλευρό των IDLES. Έχουν σαν μπάντα μια πολύ θετική ενέργεια στις live εμφανίσεις τους και αυτό είναι κάτι από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε σίγουρα.
Δημήτρης: Δεδομένου των ονομάτων που έχουν ανακοινωθεί θα πω και εγώ IDLES.
Είναι αλήθεια ότι η στιχουργική σας ελκύεται σε μεγάλο βαθμό από την ελληνική γλώσσα. Τι σας ωθεί να εκφραστείτε μέσω αυτής και όχι αποκλειστικά με τον αγγλικό στίχο;
Ο ελληνικός στίχος γενικά ήταν αρκετά ενοχοποιημένος στην underground σκηνή τα τελευταία χρόνια, και δεν βγάζουμε και τους εαυτούς μας απέξω από αυτό. Ωστόσο μεγαλώνοντας όσο ακούς μουσική, κάποια πράγματα αρχίζεις να τα βλέπεις χωρίς παρωπίδες και συνειδητοποιείς ότι δεν είναι ακριβώς όπως τα χες κατά νου. Αυτό λοιπόν συνειδητοποιήσαμε και με τον ελληνικό στίχο, δηλαδή ότι είναι πολύ πιο άμεσος στο ελληνικό κοινό και όπως επίσης απ’ την πλευρά του καλλιτέχνη είναι πολύ πιο εύκολο να εκφράσεις κάποια πράγματα που σκέφτεσαι στιχουργικά μέσω της μητρικής σου γλώσσας.
Δεν είναι λίγα τα live κατά τα οποία έχουμε «τσακώσει» γυναικεία εσώρουχα να εκτοξεύονται on stage. Είναι αλήθεια ότι η προσέλκυση του γυναικείου φύλου είναι ένα από τα facts που αποζητάτε ως Μινέρβα;
Αρχικά να πούμε πως τα πρώτα εσώρουχα που μας πέταξαν σε live παραδόξως ήταν αντρικά, τα γυναικεία προέκυψαν στην πορεία. Εμείς αποζητάμε να παίζουμε μπροστά σε γεμάτα venues, και να υπάρχει ενέργεια και καλή διάθεση, από κει και πέρα αν θα είναι μόνο γυναίκες ή μόνο άντρες ή και τα δύο δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα.
Έχετε το θάρρος να μας μιλήσετε για την πιο «εκτροχιασμένη» στιγμή σας; Ακόμη και για κάποιο πρωί κατά το οποίο αναρωτιόσασταν, τι στο καλό κάνατε το προηγούμενο βράδυ.
Γιώργος: Μια από αυτές της στιγμές ήταν το περασμένο καλοκαίρι κατά το οποίο βρισκόμασταν στο studio ηχογραφώντας την Konserva. Όλοι δουλεύαμε και παράλληλα περνούσαμε βράδια στο studio μέχρι τις 4 το πρωί σε άθλια σωματική κατάσταση εξουθενωμένοι παλεύοντας να κάνουμε δουλειά. Πολλά από αυτά τα βράδια ήταν απ τα πιο δύσκολα που έχει περάσει η μπάντα.
Διονύσης: Από τις πιο εκτροχιασμένες στιγμές μας με την καλή έννοια πάντα είναι το τι ακολούθησε μετά το λάιβ μας μαζί με τους Koonopomana στο Καρλόβασι της Σάμου πέρυσι την άνοιξη. Για την ακρίβεια καταναλώσαμε γενναίες ποσότητες σούμας (τοπικό προϊόν αντίστοιχο της ρακής), χορέψαμε trance στο after party, και καταλήξαμε να ψάχνουμε απεγνωσμένα για φούρνο στις έξι το πρωί σε κατάσταση προχωρημένης μέθης. Από εκεί προέκυψε και μια απο τις αγαπημένες μας φράσεις/inside jokes, το: “Καλό….για Καρλόβασι”!
Δημήτρης: Συνήθως δεν θυμάμαι τι έχει γίνει το άλλο πρωί.
Σπήλιος: Τον Οκτώβρη που μας πέρασε, νομίζω το live στην Σπάρτη με τους Pissed-Off Kid αν εξαιρέσεις τις ώρες του show, κατά τα άλλα ήταν σκέτη καταστροφή. Αρχικά μου κόψανε κλήση για παράνομο παρκάρισμα την ώρα που ξεφορτώναμε τον εξοπλισμό, και επίσης επειδή οι τρεις από τους τέσσερις δουλεύαμε την επόμενη το πρωί έπρεπε να γυρίσουμε αυθημερόν, και η εικόνα της μπάντας εκείνο το βράδυ του γυρισμού ήταν να οδηγώ στις τέσσερις το πρωί μέσα στα σκοτάδια και στην ομίχλη με τρία πτώματα μέσα στο αμάξι και εγώ να κρατιέμαι μετα βίας για να μην κλείσουν τα μάτια μου πάνω στο τιμόνι!
Είναι αλήθεια ότι έχετε λίγη παραπάνω αγωνία από αυτή που εξωτερικεύετε, για την πορεία του ντεμπούτου σας “Konserva” που κυκλοφόρησε στις 12 Φεβρουαρίου; Μιλήστε μου για το τι πραγματεύεται, για τα άτομα που βρίσκονται «πίσω» από αυτό, αλλά και για τη δημιουργική διαδικασία.
Ανυπομονησία θα λέγαμε όχι τόσο αγωνία, κυρίως γιατί είναι ένα “προϊόν” αν θες το οποίο δουλεύτηκε και ζυμώθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ έναν ολόκληρο χρόνο. Ουσιαστικά η διαδικασία ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2019 με τα πρώτα rehearsals και meetings με τον παραγωγό μας Άλεξ Μπόλπαση για το πως θα πορευτούμε και θα δουλέψουμε, και τέλη Φλεβάρη μπήκαμε για τα πρώτα recording sessions. Η διαδικασία των ηχογραφήσεων τελείωσε ουσιαστικά τον Σεπτέμβριο του 2019 και το τελικό στάδιο της παραγωγής ολοκληρώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία μέρα του έτους (31 του μήνα αλλάξαμε χρόνο στο στούντιο!). Πέρα από το κομμάτι των ηχογραφήσεων και της μίξης τα οποία επιμελήθηκε ο Άλεξ, το mastering έγινε από τον αμερικανό Nick Townsend (Townsend Mastering, Costa Mesa California) όπως επίσης το artwork επιμελήθηκε ο Bewild Brother πάνω στο φωτογραφικό υλικό της Ξανθής Γκεσούλη. Επίσης ο δίσκος θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Μάρτιο σε μαύρο και έγχρωμο βινύλιο από την Sound Effect Records.
Ποιο είναι το θετικότερο και το πιο αρνητικό σχόλιο που έχετε λάβει για τη μουσική σας; Με θάρρος πάντα.
Γιώργος: Το θετικοτερο πράγμα που έχουμε ακούσει σαν μπάντα είναι ίσως όταν κάποιος μας είχε πει ότι μπορεί να μας αναγνωρίσει ακούγοντας την μουσική και ότι αυτή έχει κάτι μοναδικό και χαρακτηριστικό από μόνη της. Τώρα όσον αφορά τα αρνητικά σχόλια δεν υπάρχουν από την άποψη ότι κάθε σχόλιο είτε αρνητικό είτε θετικό είναι το ίδιο χρήσιμο σε εμάς ώστε να κάνουμε αυτό που κάνουμε όλο και καλύτερα.
Διονύσης: Δεν θυμάμαι κάποιο χτυπητό αρνητικό σχόλιο, σίγουρα όμως κάτι πιο passive agressive τύπου «τι φάση με τους ελληνικούς στίχους;», το έχουμε ακούσει ανά διαστήματα. Πάντως το συγκεκριμένο σχόλιο θα έλεγα ότι μας δίνει ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο για να γράψουμε ελληνόφωνα κομμάτια! Ως θετικό εκλαμβάνουμε το γεγονός ότι υπάρχει κόσμος που μας βλέπει για πρώτη φορά και θα έρθει μετα το live για να μας εκφράσει τον ενθουσιασμό του για ένα συγκεκριμένο κομμάτι ή στιγμή. Αγαπημένο σχόλιο το: “Τέτοιο λάιβ έχω να δω απο το 90’”.
Δημήτρης: Το θετικότερο είναι το πόσο ιδιαίτερη είναι η μουσική μας ή ο ήχος μας αν θες. Το αρνητικοτερο είναι ότι ίσως θα έπρεπε να είμαστε λίγο περισσότερο “επαγγελματίες”.
Σπήλιος: Το θετικότερο σχόλιο που έχω ακούσει για την μπάντα μου το χει πει ένας πολύ καλός φίλος μας από το πρώτο μας στούντιο στην κρεαταγορά του Πειραιά. Αυτό που μου είπε ήταν ότι με ένα κομμάτι του δίσκου μας αντιλήφθηκε τη διαφορά του να ακούς κάτι επειδή είναι φίλοι σου η μπάντα, και απλά να προτιμάς κάποιο απ’ τα κομμάτια τους, από το να ακούς κάτι και να γουστάρεις τόσο πολύ που να ξεχνάς πως τους ξέρεις αυτούς τους τύπους. Το πιο αρνητικό το έχω ακούσει από τον πατέρα μου ο οποίος μου είπε χαρακτηριστικά “Καλοί είστε, αλλά ο τραγουδιστής σας δεν έχει φωνή και πρέπει να τον αλλάξετε”!
Είναι αλήθεια ότι παίρνετε τη ζωή περισσότερo «στα σοβαρά» απ’ ότι την παρουσιάζετε μέσα από τους συχνά καυστικούς στίχους σας;
Οι στίχοι μας και η μουσική μας αντιπροσωπεύουν 100% το πως αντιμετωπίζουμε την ζωή και την καθημερινότητά μας. Άλλες φορές με σοβαρότητα άλλες φορές με πλάκα και ειρωνεία.
Έχετε το θάρρος να μας μιλήσετε για ορισμένα από τα πιο «απόκρυφα» guilty pleasures σας;
Γιώργος: Τα guilty pleasure μας δεν είναι και τόσο guilty θα λέγαμε. Σαν καθημερινοί άνθρωποι και εμείς θα χαζέψουμε με pop culture, θα ακούσουμε τα κλαρίνα μας στο αμάξι, θα κάνουμε quote λαϊκές ατάκες αφανών ηρώων και πολλά άλλα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν guilty pleasures. Έχοντας άλλωστε μεγαλώσει κατά πλειοψηφία στην επαρχία είμαστε κομμάτι πολλών πραγμάτων τα οποία κάποιος θα θεωρούσε cult η guilty pleasures.
Διονύσης: Για μένα η mid/late 00’s Myspace/Scene κουλτούρα. Απαράμιλλη αισθητική και εκπληκτικές μουσικές επιλογές. Ελπίζω σύντομα σε revival της συγκεκριμένης περιόδου (τα RAWRing 20’s για όσους γνωρίζουν), όπως έγινε και με τα 90’s στη δεκαετία που μας πέρασε.
Δημήτρης: Για μένα όταν έχω ρεπό απ’ τη δουλειά και απολαμβάνω την μοναξιά του σπιτιού, σηκώνομαι και κάνω δουλειές ακούγοντας Blondie.
Σπήλιος: Είναι η πρώτη φορά που το λέω δημόσια αλλά το guilty pleasure μου είναι ο Σάκης Ρουβάς. Όσοι έχουν βρεθεί σε home party μαζί μου, καταλαβαίνουν.
Και τι ετοιμάζουν οι Μινέρβα έπειτα από το live με τους εξ’ Αγγλίας ορμώμενους JOHN στο Temple και την κυκλοφορία του πρώτου album;
Στα σκαριά έχουμε να γυρίσουμε το δεύτερο video clip μας, πάλι υπό την επιμέλεια του Γιώργου Μπάρμπα (Ντέξτερ), όπως επίσης θα υπάρξει και η παρουσίαση του δίσκου μας στην Αθήνα, αλλά ακόμα δεν έχουμε ανακοινώσει κάποια ημερομηνία. Τέλος επίσης οργανώνουμε προς το τέλος της άνοιξης ένα ελληνικό tour για να προμοτάρουμε τον δίσκο. Γενικά το 2020 θα είναι πολύ διασκεδαστική χρονιά για εμάς!