Ποιοι είναι τελικά οι Papa Roach, τι κρύβεται πίσω απ’ το όνομά τους, γιατί έρχονται τώρα για πρώτη φορά στην Ελλάδα και τι ακριβώς συνέβη με τον Jerry Horton;
Όταν ακόμα η αμερικανική σκηνή βρισκόταν στο μεταίχμιο εγκαθίδρυσης ενός καινοτόμου ηχητικού προσανατολισμού, το λεγόμενο nu metal ήρθε στην επιφάνεια μέσω μουσικών σχημάτων όπως οι Korn και οι Limp Bizkit. Αργότερα, γνήσιοι εκπρόσωποι της συγκεκριμένης μουσικής διαδρομής, υπήρξαν οι Papa Roach και εν συνεχεία οι Linkin Park.
Στις δημιουργίες των Roach, μπορεί κανείς να διακρίνει ένα πλήθος πειραματισμών και μια γκάμα επιρροών. Ξεκινώντας, ως μια rapcore μπάντα εμποτισμένη με ενα hip hop attitude, προχωρώντας διαμορφώνουν μουσικές κυκλοφορίες, στραμμένες περισσότερο σε alternative και rock ήχους και μελωδίες, πειραματίζονται με την γοητεία του ηλεκτρονικού στοιχείου και ενσωματώνουν στον ήχο τους heavy metal αποστάγματα. Γενικότερα, πρόκειται για το παράδειγμα ενός συγκροτήματος, που έχει δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα και ό,τι έχει παρουσιάσει δημόσια, αποτελεί αξιομνημόνευτο δείγμα δουλειάς, με πρωτοστάτη το εις τριπλούν πλατινένιο άλμπουμ τους, “Infest” που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2000.
Εάν λοιπόν, επιλέξεις να τους δεις, γνωρίζεις πως έρχεσαι σε επαφή με μια “ιστορική” μπάντα, μέρος μιας σκηνής που εδώ και πολλά χρόνια έχεις ξεχωρίσει ή έχεις αγαπήσει ενίοτε.
Τα μέλη του συγκροτήματος από τη γενιά των millennials κι έπειτα, παραμένουν σταθερά. Μετά την αντικατάσταση του μπασίστα Will James από τον Τobin Esperance και την πρόσληψη ενός καινούριου μάνατζερ άρχισε η χρυσή εποχή για το συγκρότημα με πρώτο βήμα την κυκλοφορία του πρώτου επίσημου άλμπουμ τους “Old Friends From Young Years”, που αργότερα έγινε το έναυσμα για την ένταξη τους στην Dreamworks Records, μέσω της οποίας κυκλοφόρησε ο πιο δημοφιλής τους δίσκος, “Infest”.
Η τετράδα παραμένει αρτιμελής από το 2007, μετά την αποχώρηση του Bucker και την προσθήκη του Tony Palermo στα τύμπανα. Η μπάντα δηλαδή έχει βιώσει κοινές εμπειρίες μιας δεκαετίας και βάλε, στοιχειοθετημένη από ένα πλέον διαμορφωμένο και ακέραιο line up, το οποίο δεν έχει πειραχτεί εδώ και χρόνια.
Ο Jacoby, frontman του συγκροτήματος και ιδρυτικό μέλος από το 1993, αναγνωρίζει μια συνεχόμενη ανάγκη για περαιτέρω εντριβή στον ήχο τους. Ο ίδιος μετά τις πρώτες δουλειές του συγκροτήματος πάνω σε rap μοτίβα, απεμπόλησε το χαρακτηρισμό αυτό δηλώνοντας, πως αυτό που θέλει πλέον είναι να ροκάρει. Απ’ to “Getting Away With Murder” και έπειτα η στροφή τους προς το hard rock γίνεται ιδιαίτερα εμφανής. Πρόκειται μάλιστα για το δίσκο που χαρακτηρίζει αυτήν την αλλαγή.
Ο Shadix, ως μια ιδιαίτερη περσόνα, αντιμετώπιζε για αρκετό καιρό προβλήματα εξάρτησης από τα ναρκωτικά και όπως αναφέρει βίωνε συχνά καταθλιπτικές τάσεις. Απευθύνθηκε σε κέντρο αποτοξίνωσης, ενώ με αφορμή το θάνατο του τραγουδιστή των Linkin Park, Chester Bennington, προέβη τότε σε μια ενσυναισθηματική εξωτερίκευση δικών του ενδόμυχων σκέψεων. Σε σχετική του συνέντευξη, στο αυστραλιανό Youtube interview show της Christina Rowatt, μοιράζεται συλλογισμούς αναφορικά με τις σκοτεινές περιόδους της ζωής του, τονίζοντας πως πάντοτε υπάρχει ελπίδα.
“Κάθομαι εδώ ως ένα παράδειγμα ανθρώπου που έχει βρεθεί σε αυτά τα σκοτεινά μέρη και δεν οδηγήθηκα σε τέτοιες πράξεις. Αυτό που θα έλεγα ότι επηρεάζει πολλούς από εμάς τους rock n’ rollers είναι το αίσθημα της μοναξιάς που φωλιάζει κάποιες φορές μέσα μας. Όταν είσαι έξω στο δρόμο κι όταν αυτό το κάνεις συνέχεια και δεν ξέρεις ποιος πραγματικά θέλει απλά να σε αγαπήσει για αυτό που είσαι εσύ και όχι για το status σου ή οτιδήποτε τέτοιο, και έτσι προσέχεις ποιον αφήνεις να μπει στη ζωή σου, ξαφνικά αρχίζεις να νιώθεις μοναχικός και απομονωμένος, κι αυτό γίνεται ένα επικίνδυνο μέρος για πολλούς ανθρώπους όταν τελικά βρίσκονται εκεί”.
O βασικός κιθαρίστας της μπάντας και backing vocalist Jerry Horton, πριν από τη συμμετοχή του στη μπάντα, εργαζόταν ως μηχανικός σκεπών. Μαζί με τον Shadix προχώρησαν στη δημιουργία του συγκροτήματος και την ενσωμάτωση των αρχικών μελών, ενώ πηγή έμπνευσης του ονόματός τους, στάθηκε ο παππούς του Jacoby, αφού το συγκρότημα αποκαλέστηκε με το ψευδώνυμό του. Ακόμη έχει υπάρξει αρκετές φορές υποψήφιος στα πλαίσια των Californian Music Awards, στην κατηγορία του καλύτερου κιθαρίστα.
O ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Vice, ζητά συγγνώμη που τους πήρε τόσο καιρό να επισκεφτούν τη χώρα μας, δίνει έμφαση στην αγάπη του για το ελληνικό κοινό αλλά και στην ανυπομονησία των μελών του συγκροτήματος γι’ αυτές τις δύο εμφανίσεις που θα πραγματοποιηθούν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη τέλη του μήνα. Η ειρωνεία εδώ τώρα είναι, πως σε πρόσφατη ανακοίνωσή του που έσκασε σαν βόμβα, η οποία δείχνει μια εικόνα με δύο χειρουργημένα, σπασμένα δάχτυλα, αναφέρει πως μέχρι να αναρρώσει, δε θα μπορέσει να εμφανιστεί στις υπόλοιπες συναυλίες του ευρωπαϊκού τους τουρ, μέσα στις οποίες βρίσκεται και η Ελλάδα, καθώς γνωστοποίησε τον τραυματισμό του στο αριστερό του χέρι και τη χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε. Αντικαταστάτης του θα είναι ο Anthony Esperance. Και ναι εδώ ξενερώνουμε αρκετά και ελπίζουμε σε μια ενδεχόμενη ανατροπή. Γιατί πέραν του Jacoby, εδώ που τα λέμε, χαρακτηρίζει το όλο attitude που πρεσβεύει το συγκρότημα απ’ τις αρχές της ίδρυσής του και πολλοί θαρρώ είχαν την ανυπομονησία να τον απολαύσουν επιτέλους ζωντανά.
O αγαπητός επίσης σε όλους μας, Τobin Esperance, κρύβεται πίσω απ’ όλη την στιχουργική του “Getting Away With Murder”. O πατέρας του, του έδωσε σε ηλικία 8 ετών το πρώτο του μπάσο και ο ίδιος έμαθε να παίζει μόνος του, χωρίς μαθήματα. Από το 1999, παραιτήθηκε από την προηγούμενή του δουλειά και ενσωματώθηκε στους Papa Roach. Άλλο ένα κοινό χαρακτηριστικό των μελών της μπάντας είναι πως όλοι έκαναν πέρα την τότε βασική τους εργασία, για χάρη του συγκροτήματος. Ο ίδιος παράδοξα θεωρεί ότι αυτό που τον εμπνέει κυρίως είναι η reggae. Σε συνέντευξή του δηλώνει πως αυτό που του αρέσει περισσότερο στους ανθρώπους είναι το γεγονός πως έχουν αυτή την καθημερινότητα των 9-5 στη δουλειά και μετά απλά θέλουν να βγουν έξω και να νιώσουν αυτό το “χάσιμο” σε ένα live.
Last but not least, αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας για τον τρομερό και σπιρτόζο drummer Tony Palermo, είναι πως η μουσική πορεία του ξεκίνησε μέσα από live performances μιας επίσης καλιφορνέζικης punk rock μπάντας εν ονόματι Ten Foot Pole. Αρχικώς του είχε ζητηθεί από το συγκρότημα το 2007 να παίξει μαζί τους σε κάποια μεμονωμένα live στα πλαίσια ενός τουρ, όμως εν συνεχεία μετά το στενό δέσιμο που σταδιακά δημιουργήθηκε μεταξύ τους, από το 2008 και μετά την οριστική αποχώρηση του Bucker, έγινε πλέον και επίσημα ο νέος drummer της μπάντας.
Οι Roach, αντιπροσωπεύουν το πρόσωπο εκείνο μιας μπάντας που δε σταματά να εξελίσσεται ηχητικά, ένα σχήμα που έχει μεγαλώσει φουρνιές, που ένωσε ανθρώπους με κοινό παρονομαστή την αγάπη τους για το nu metal αλλά και το hard rock στοιχείο, και ανεπίστρεπτα ρίζωσε στις καρδιές όλων εμάς, που αν και τότε αγέννητοι σχεδόν, έχουμε την ανάγκη να έρθουμε σε επαφή με μια μουσική σύνθεση που μας κάνει να αναβιώνουμε το αμερικανικό όνειρο των 90’s, μέσα από μελωδίες που φέρνουν κοντά αντίθετα ηχητικά ρεύματα, απαλλαγμένες από συμβάσεις και έχοντας κατορθώσει να κατέχουν ακόμα μια σημαντική θέση στη σύγχρονο διεθνές μουσικό στερέωμα.