Φτάνοντας στο Temple, παρατηρώ μπόλικο κόσμο, αρκετοί έχουν ήδη φτιάξει μια σειρά για την είσοδό τους. Η ουρά που έχει σχηματιστεί, αν και δεν είναι τεράστια, είναι πρωτοφανής. Η ώρα έχει πάει λίγο πριν τις 21:30, όταν μπαίνω στο χώρο και το event δείχνει από τώρα επιτυχημένο. Τουλάχιστον ως προς την ανταπόκριση και προσέλευση του κόσμου. Σαφώς, η προσιτή τιμή του εισιτηρίου, δίνει ένα πλεονέκτημα. Σίγουρα όμως, έχουν αποκτήσει και κάποιο δικό τους κοινό.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Με έντονο ενδιαφέρον λοιπόν, να παρακολουθήσω το υλικό και τις τεχνικές τους καταρτίσεις live, ένα μισάωρο αργότερα, ο Athens Computer Underground εμφανίζεται εμπρός στο big enough πόστο με τις κονσόλες του. Το video-wall μας προετοιμάζει για TRANSFORMATION and then again TRANSFORMATION, με την έννοια της φιλοσοφίας (philo= to love, Sophia= wisdom) να ψυχεδελειάζει στην αφήγηση ενός «παραμυθιού», με επίκεντρο τον άνθρωπο. Το concept που διακρίνω, είναι η συνδυαστική σχέση της εξέλιξης, χρησιμοποιώντας οπτικά, κάποια animation πρότυπα που συνθέτουν με βάση τους ηλεκτρονικούς ήχους που εκείνος επεξεργάζεται. Από τις πρώιμες χειροποίητες version μέχρι και τις δικές του εφαρμογές, στην παρέμβαση της τεχνολογίας. Η διάθεση είναι χορευτική και η προοπτική του, προσπαθεί να βρει το future clue. Αυτό που βλέπω στο «συμβαίνει τώρα» εγώ, ως άσχετη σχετικά, είναι έναν τύπο, Παντελής Θεοδωρίδης ονομάζεται, με ένα μπορντό φούτερ με κουκούλα και γυαλιά, να πηγαίνει πέρα-δώθε στα κουμπάκια του και να τα σκαλίζει, ανήμπορη να καταλάβω το πώς λειτούργησε ακουστικά το καθένα ξεχωριστά ή συνολικά, κι αυτόν, μάλλον να το διερευνά on stage και συνάμα, να το απολαμβάνει (και γιατί όχι;). Ένα υπέροχο video-artwork τραβάει το μάτι μου τελικά από την παράσταση που διαδραματίζεται επί σκηνής, αφού η μουσική του προβολή, λειτουργεί επίσης κατάλληλα, όπως συμβαίνει γύρω μου, για διάφορες κουβέντες και ανταλλαγές πληροφοριών, χαβαλέ, φλερτ, ένα “going out” δηλαδή mood. Live, δεν το λες, αλλά live sound & digital performance, εύκολα το αποκαλείς. Χρειάζεται κι αυτό. Κράτησε περίπου μια ώρα και δεν κούρασε κανέναν. Και το event πίτα, από νωρίς.
Οι δυο κύριοι των Ηχοτοπία, δεν θα αργήσουν να στήσουν το δικό τους εξοπλισμό, που περιλαμβάνει μικρότερη κονσόλα, ώστε να χωρέσουν τα λάπτοπ όπως και το synthesizer. Θα συνεχίσουν την ευ-διάθεση που έχει δημιουργηθεί, αν και θα τραβήξουν τα βλέμματα από την εισαγωγή της “Εισαγωγή” τους. Ένας ρυθμός παλλόμενος, που σου μένει ευχάριστα στη μνήμη. Το video-wall ξεκινάει από το τεράστιο Η (ήτα) του ονόματός τους, από τα κρανία-πρόσωπα στην χαρακτική και Sketch Τέχνη και εφαρμογή της, από τον ουρανό στον πολιτισμό, από τα ιερογλυφικά και τα αγάλματα, στο λαό και τους ηγέτες, στους δικούς τους, πιο σύγχρονους «ήρωες» της Τέχνης του Ελληνικού Κινηματογράφου. Έτσι μέσα από την αποτύπωση στη ματιά, του καθένα – της δικιάς τους, περνάνε στην παρατήρηση μέσα από κυάλια και στην παρακολούθηση μέσα από τις κάμερες. Μετά την όμορφη “Βόλτα”, το “Πριν Ανάψει Το Φανάρι” και το “Αύριο Θα Φύγω” από τον φρέσκο δίσκο τους, ενώ πιάνουν το στόχο ακουστικά, οι φωνές είναι μαγνητοφωνημένες. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα δει πουθενά μικρόφωνα φωνής και είχα ήδη ανησυχήσει. Είναι κρίμα βρε παιδιά, να μην ακούγονται και οι στίχοι live, είτε είναι δικοί σας, είτε εδάφια βιβλίου ή τμήματα μουσικού κομματιού.
Η εναλλαγή στην εποχή που η πηγή έμπνευσης του υλικού τους, έχει φωτομοντάζ από σκοτεινές, δραματικές κυρίως ταινίες με σπουδαίους Έλληνες ηθοποιούς, φέρνει τα ηχητικά αποσπάσματα που έχουν επίσης δανειστεί από αυτές. Ενδιαφέρον η μίξη, διατηρεί την αγωνία της δράσης και την έντονη ψυχολογική κατάσταση και ψυχική διάθεση που βρίσκονται οι ηθοποιοί. Ξεπροβάλλει την σκληρή πλευρά μας, τον πόνο και τον κατατρεγμό, την παρανομία και τη διαχείριση της δύναμης και της εξουσίας. Ανάμεσά τους “Μαζί”, τα “Σπάνιο Είδος”, “Νύχτες” και “Προσοχή”, ένα track που μπορεί και να κολλάει σε οποιαδήποτε δική σου διαμορφωμένη playlist. Το “Σύμπαν”, λίγο πριν το τέλος της παρουσίασής τους, ήρθε για να μου θυμίσει πως μόνο ένα μικρόφωνο τους έλειπε. Διότι κατά τ’ άλλα, τα beats που χρησιμοποιούν είναι διαπεραστικότατα σε δονήσεις καθώς μοιάζουν οικεία, οι μελωδίες πικρές ή γλυκές, σε αγγίζουν και τα synths προσθέτουν δημιουργικά. Ο κόσμος χάζεψε, χόρεψε, χειροκρότησε, διασκέδασε, αισθάνθηκε. Ωρίμανση, αναμένεται.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΕΔΩ