O Manuel Gagneux, ο άνθρωπος πίσω από το ιδιαίτερο και πολυσυζητημένο σχήμα των Zeal & Ardor, μίλησε στην Κική Ηλιάδου για την επερχόμενη συναυλία τους στην Αθήνα, τα διαφορετικά ήδη μουσικής που συνδυάζουν αλλά και τις επιρροές του.
Γεια από το Rockin’Athens και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για αυτήν την συνέντευξη. Zeal & Ardor. Ποιοι είστε; Από πότε είστε ενεργοί; Και μερικά λόγια για εσένα και για τους υπόλοιπους μουσικούς;
Zeal & Ardor είναι μία μπάντα που μιξάρει διαφορετικά είδη μέσα στην σκληρή μουσική. Αποτελείται από τους Rafaela Dieu στο μπάσο, Marco von Almen στα drums, Tiziano Volante στην κιθάρα, Denis Wagner and Marc Obrist στο τραγούδι και εγώ, ο Manuel Gagneux, παίζω κιθάρα και τραγουδάω. Το project είναι όπως έχει από τον τελευταίο Σεπτέμβρη, αλλά φτιάχνω τη συγκεκριμένη μουσική με αυτό το όνομα δύο χρόνια τώρα.
Ποια είναι η πιο ενδιαφέρουσα επιρροή σoυ;
Υποθέτω o Tom Waits, η Björk και οι Portishead. Έχουν την ικανότητα να σε μεταφέρουν σε ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν όταν ακούς τη μουσική τους. Κι αυτό είναι κάτι το υπέροχο που μόνο η υψηλή τέχνη μπορεί να πετύχει. Αγαπώ πάρα πολύ τη δουλειά τους.
Βρίσκεστε σε tour αυτήν την στιγμή και η πόλη μας συμπεριλαμβάνεται. Είναι η πρώτη σου φορά στην Αθήνα;
Όντως! Έχω πολλούς φίλους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Όλοι μου λένε πως πρέπει να φέρω τον κώλο μου εδώ και ήδη μου έχουν πει που να πάω για φαγητό και σε ποια μέρη να μεθύσω. Πραγματικά ανυπομονώ, από την στιγμή που ακόμη και οι μπάντες από εδώ λένε πως το κοινό εκεί είναι υπέροχο.
Υπάρχουν Ελληνικές μπάντες που γνωρίζεις;
Λοιπόν, οι Rotting Christ, οι Nightfall και εννοείται ο Vangelis έρχονται στο μυαλό μου. Υπάρχουν πιθανότατα πολλές μπάντες που δεν είχα ιδέα πως έρχονται από την Ελλάδα, αλλά δεν πρόκειται να κλέψω και να check–άρω στο wikipedia.
Σε ποιο μέρος έχετε ευχαριστηθεί περισσότερο απ αυτά που έχετε παίξει μέχρι τώρα και σε ποιο περιμένετε με ανυπομονησία να βρεθείτε;
Δύσκολο να πω. Λονδίνο, Βαρσοβία και το Roadburn ήταν απίστευτα. Κάθε μέρος που έχουμε παίξει είχε κάτι το αξέχαστο. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος να δω πως θα τα πάμε ως opening act των Prophets of Rage. Αυτά είναι πελώρια stages και εμείς έχουμε μηδέν εμπειρία του να παίζουμε σε τέτοιο μεγάλο πλήθος. Όλο αυτό είναι πολύ καινούριο για εμάς και ανυπομονούμε για κάθε μία συναυλία.
Μιλώντας για τον Διάολο ή τον Κύριο, υπάρχει κάποιο δόγμα ή θρησκεία που βρίσκεις τον εαυτό σου συνυφασμένο;
Όχι. Δηλώνω αιτιοκράτης μα βρίσκω στη θρησκεία κάτι το γοητευτικό. Πιθανόν γιατί δεν υπήρξε ποτέ μέρος της ζωής μου.
Είναι η σκλαβιά ένα μεγάλο ζήτημα για εσένα; Υπάρχουν άλλα θέματα που σε απασχολούν;
Όχι η Αμερικάνικη σκλαβιά. Νομίζω πως είναι σημαντικό να αποσπάς σοβαρά θέματα μέσα από την τέχνη για να τα ξεπεράσεις. Κανείς ζωντανός σήμερα δεν ήταν σκλάβος. Αυτό ανήκει στο παρελθόν, αλλά εάν υπάρχει ακόμη ένα ταμπού να περικυκλώνει την συζήτηση του θέματος αυτό παραμένει άλυτο. Προσωπικά είμαι περισσότερο ανήσυχος με την κίνηση στη δεξιά πλευρά της πολιτικής στην Αμερική και στην Ευρώπη. Φοβάμαι το γεγονός πως η εκλογή του Trump άνοιξε μία ρωγμή εισόδου σε κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή, καθώς και υποψήφιους σαν την Le Pen στη Γαλλία. Οι εντάσεις είναι χειροπιαστές και η αίσθηση βρίσκει όλο και περισσότερη άνεση στο να κρατηθεί η στάση συντηρητική και αντικοινωνική μέσα από το φόβο και την παραδοσιοκρατία. Αυτό με αφορά σε μεγάλο βαθμό.
Οπότε, η μουσική είναι μόνο όμορφες δονήσεις;
Όχι απαραίτητα όμορφες, μα δονήσεις παρ’ όλα αυτά. Στο τέλος της ημέρας η μουσική είναι ψυχαγωγία. Μπορούν να υπάρξουν μηνύματα μέσα σε αυτή και γύρω από αυτή, αλλά εάν η μουσική δεν είναι ευχάριστη τα μηνύματα πεθαίνουν μαζί της.
Παίζετε μεταξύ διαφορετικών ειδών από dark spiritual και black metal blues ενώ εμπεριέχετε electro hip–hop beats, experimental techno folk και ένα λαμπρό hardcore mess ώστε να το καθιστά δύσκολο να σας εντάξουμε σε κάποιο ύφος. Νομίζεις πως έχει σημασία;
Νομίζω πως είναι παράξενο να υπάρχει ένα μόνο ύφος σε κάποιο album τις περισσότερες φορές. Δεν ξέρω κανέναν που ακούει μόνο ένα είδος μουσικής αποκλειστικά οπότε είναι περίεργο να περιμένουμε από τους καλλιτέχνες να κολλάνε σε ένα είδος μόνο. Επίσης είναι πολύ διασκεδαστικό να παίζεις με διαφορετικά στοιχεία.
Εάν σας ζητηθεί να διαλέξετε μόνο ένα από τα τραγούδια σας για να σας εκπροσωπήσει, ποιο θα ήταν αυτό;
Αυτό είναι κάπως δύσκολο. Για μένα όλα είναι κάπως διαφορετικά κι έτσι το να κολλήσω με ένα το αισθάνομαι περιοριστικό. Ίσως το “Blood in the River”;
Ευχαριστώ ξανά για το χρόνο σου, χαίρομαι που θα σας δω στις 5 Μαΐου στο IΛΙΟΝ plus.
Ευχαριστώ!
***ΕΝGLISH VERSION:***
Hello from Rockin’Athens and I’ d like to thank you personally for this interview. Zeal & Ardor. Who are you? Since when? And some words about you and the rest of your musicians?
Zeal & Ardor is a band mixing different genres into hard music. It’s made of Rafaela Dieu on bass, Marco von Almen on drums, Tiziano Volante on guitiar, Denis Wagner and Marc Obrist singing and me, Manuel Gagneux playing guitar and singing. The project has been like this since last September, but I’ve been making this music under this name for 2 years now.
What is your most interesting influence?
I guess Tom Waits, Björk and Portishead. They have the ability to transport you to an entirely different place when you listen to their music. That is something wonderful that great art can achieve. I love their stuff to bits.
You are on a tour at the moment, and our city is included. Is it your first time in Athens?
It is! I have a lot of friends from both Athens and Thessaloniki. They all say I should get my butt over there and already told me where to eat what and what places to get drunk at. I’m really looking forward to it, since even bands from here said the audiences there are great.
Are there any Greek bands you are aware of?
Well Rotting Christ, Nightfall and of course Vangelis come to mind. There’s probably a lot of bands I had no idea came from Greece, but I’m not going to cheat and check wikipedia.
Where have you enjoyed playing most so far and where are you looking forward to going to?
Hard to say. London, Warsaw and Roadburn were incredible. Every place we’ve played had something unforgettable about it. I’m really excited to see how we’ll do opening for the Prophets of Rage. Those are humongous stages and we have zero experience playing to such a large crowd. This is all very new to us so we are looking forward to every single gig.
Speaking for Devil or Lord, is there any dogma or religion you find yourself related to?
Nope. I’m a determinist, but I find religion something fascinated. Probably because it was never a part of my life.
Is slavery a big issue for you? Are there other subjects that concern you?
Not the American slavery. I think it’s important to abstract serious subjects in art to overcome them. No one alive today was a slave. It’s in the past, but if there is still a taboo surrounding the discussion of the subject it remains unsolved. Personally I am more concerned with the swing into right wing politics in America and Europe. I’m afraid the fact that Trump got elected opened a crack in the door for parties like Χρυσή Αυγή and candidates like le Pen in France. Tensions are palpable and the populus feels more and more comfortable to hold very conservative and antisocial stances out of fear and traditionalism. That concerns me greatly.
So, is music only just a lot of good vibes?
Not necessarily good vibes, but vibes nonetheless. In the end of the day music is entertainment. There can be messages in it and surrounding it, but if the music is not enjoyable the messages die with it.
You are playing among different kinds of dark spiritual and black metal blues including electro hip – hop beats, experimental techno folk and a glorious hardcore mess so that it’s hard to stick you into one genre. Do you think that matters?
I think it’s weird that there is only one genre of music on an album most of the times. I don’t know anybody who only listens o one genre of music exclusively so it’s strange that we expect artists to stick to one genre only.
Also it’s really fun to play around with different elements.
So if you are asked to pick just one of your songs to represent you, which would be that one?
This is pretty hard. To me they’re all quite different so to stick to one feels kind of restrictive. Maybe Blood in the River?
Thanks for your time again, it will be nice to see you on the 5th of May, at Ilion Plus.
Thanks!