Οι Yovel, με το ντεμπούτο τους “Hɪðəˈtu” μας έδειξαν μια διαφορετική όψη του παραδοσιακού black metal. Μας έδειξαν ότι το παραδοσιακό black metal μπορεί ακόμα να ακούγεται φρέσκο μουσικά, και υπάρχει ο χώρος να εξερευνηθούν νέοι ορίζοντες για το είδος με την χρήση που έκαναν στις μελωδίες, τις απαγγελίες, την ομιλία, και τα ακουστικά μέρη. Πιο σημαντικό όμως ίσως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ότι έδειξαν ότι το black metal μπορεί να είναι αντιφασιστικό, αντικαπιταλιστικό, να αφορά τους καταπιεσμένους και τους επαναστάτες, και όχι νεοναζί και δήθεν απολιτίκ κρυφοφασίστες. Το είχε και το έχει ανάγκη το είδος και οι Yovel το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Το έχουν δηλώσει και οι ίδιοι άλλωστε «παίζουμε black metal για τους καταπιεσμένους». Λίγο πολύ γνωστά όλα αυτά, καθώς έχουν καθιερωθεί (θέλω να πιστεύω) οι Yovel στην συνείδηση του (μέταλ) κόσμου, αλλά καλό είναι να επαναλαμβάνονται τόσο για να μην τα ξεχνάμε, αλλά και γιατί αυτή τους η πολιτική θέση καθορίζει και τον νέο τους δίσκο “Forthcoming Humanity”.
To “Forthcoming Humanity” αποτελεί ένα ιδιαίτερο και δύσκολο project. Η μπάντα αποφάσισε αυτή τη φορά να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο concept, να βασίσει όλο τον δίσκο πάνω στα ποιήματα του «ποιητή του Έρωτα και της Επανάστασης» Τάσου Λειβαδίτη, και μέσω αυτών να μιλήσει για το παγκόσμιο εργατικό κίνημα, με αναφορές από τον Αλιέντε (“Woe to the Vanquished | Chapter III”) μέχρι το σήμερα και τα Κίτρινα Γιλέκα (“Debout les Mortes | Chapter I”). Οι Yovel επιλέγουν ένα συγκεκριμένο τρόπο να δομήσουν τα κομμάτια τους ώστε να παρουσιάσουν και την ομορφιά των ποιημάτων του Λειβαδίτη, αλλά και τον προσωπικό τους λόγο και ύφος: τα κομμάτια ξεκινάνε (ως επί τω πλείστον), με ένα ακουστικό μέρος, κατά το οποίο απαγγέλλονται στίχοι του Λειβαδίτη από Ανδριάνα Αντρέοβιτς, και ακολουθούνται από ένα black metal μέρος με στίχους της μπάντας, πολλές φορές σε συνδυασμό με (μεταφρασμένους ή αμετάφραστους) στίχους του Λειβαδίτη.
Σε αυτό σημείο θέλω να αναφέρω κάτι που δεν συνηθίζεται σε δισκοκριτικές, και αυτό είναι να μιλήσω για τις δισκοκριτικές που έχουν έρθει για το “Forthcoming Humanity” από το εξωτερικό. Όσοι μιλάνε ελληνικά είναι σε θέση να απολαύσουν στο μέγιστο τους στίχους του Λειβαδίτη όπως παρουσιάζονται στο δίσκο αλλά και να αντιληφθούν την σύνδεση μεταξύ ποιημάτων και θεματολογίας των κομματιών. Με ενδιέφερε ωστόσο ιδιαίτερα να δω αν το μήνυμα περνάει επιτυχώς και σε ανθρώπους που δεν μιλάνε την γλώσσα. Αξίζουν πάρα πολλά συγχαρητήρια στους Yovel για τις μεταφράσεις και τον τρόπο που παρουσίασαν τα κομμάτια και το concept του δίσκου σε ένα μη ελληνόφωνο κοινό. Μέσα από το συνοδευτικό υλικό του δίσκου (ένας λόγος παραπάνω να αποκτήσετε τον δίσκο σε φυσική μορφή), τους στίχους/μεταφράσεις που είναι διαθέσιμες στο bandcamp της μπάντας, και συνεντεύξεις/δηλώσεις τους, οι Yovel καταφέρνουν να περάσουν το μήνυμα της επανάστασης, της αντίστασης, αλλά και της ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον με τον καλύτερο τρόπο.
Στα πλαίσια πάντα της καλοπροαίρετης κριτικής θέλω να αναφερθώ και σε κάποια, όχι ακριβώς αρνητικά, αλλά στοιχεία στα οποία μπορεί η μπάντα να εστιάσει σε μελλοντικές δουλειές (γιατί κατά τα άλλα δεν έχω σταματήσει να ακούω τον δίσκο). Αρχικά σε μουσικό επίπεδο, προφανώς και έχουμε υψηλού επιπέδου black metal, αλλά σε σχέση με το ντεμπούτο τους, δεν κάνουν κάτι που να ξεπερνάει τα όρια του είδους. Αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό κατανοητό, καθώς από μόνο του το concept του δίσκου είναι απαιτητικό, και ίσως μουσικοί πειραματισμοί απλώς να δυσκόλευαν την πρόσληψη του θέματος. Ωστόσο η μπάντα έχει την συνθετική ποιότητα να σπάσει τα στεγανά του black metal και θα ήθελα να τους δω να το κάνουν. Άλλο ένα σημείο το οποίο κακοφαίνεται σε κάποια σημεία είναι η αγγλική προφορά του τραγουδιστή που σίγουρα χρειάζεται κάποια δουλειά. Δεν αφαιρεί από την ατμόσφαιρα, αλλά μια βελτιωμένη προφορά θα δώσει το έδαφος να επεκταθεί η μπάντα φωνητικά. Τέλος, και αυτό είναι μάλλον αυστηρά προσωπικό, οι στίχοι του ποιήματος «Σημαίες» στο “Epitaph | Chapter V” είναι στο μυαλό μου άρρηκτα συνδεδεμένοι με το κομμάτι του Νικόλα Άσιμου “Δεν παν να μας χτυπάν”, και ίσως θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει αυτό σαν sample αφού είναι μια από τις πλέον φορτισμένες αποδόσεις του ποιήματος, ξαναλέω, αυτό είναι αυστηρά προσωπικό κριτήριο.
Έγραψα πολλά, περισσότερα από ότι συνηθίζω, αλλά το “Forthcoming Humanity” είναι ένας πολύ ιδιαίτερος και μοναδικός δίσκος και οι Yovel είναι μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα. Με όλες τις μικρές λεπτομέρειες που ίσως θα μπορούσαν να είχαν γίνει διαφορετικά το “Forthcoming Humanity” είναι και παραμένει ένας εξαιρετικός δίσκος. Χρειαζόμαστε μπάντες σαν τους Yovel τόσο στο black metal όσο και στο metal γενικότερα. Μπάντες που δεν φοβούνται να πάρουν πολιτική θέση, μπάντες που δεν φοβούνται να μιλήσουν, και μπάντες που δεν στέκονται στη μιζέρια αλλά βλέπουν τον αγώνα με αισιοδοξία, εάν όχι για εμάς σήμερα, τότε για την ανθρωπότητα αύριο.