Εάν θα μου ζητούσαν να επιλέξω ένα εγχώριο κομμάτι το οποίο βρέθηκε στο επίκεντρο των ακουσμάτων κατά το τελευταίο διάστημα της καραντίνας, αυτό θα ήταν το “Saw the Sun” των XOAN. Εάν θα μου ζητούσαν να ονοματίσω τη «νέα αγαπημένη μου μπάντα», τότε αυτή θα ήταν και πάλι η προαναφερθείσα. Το τετραμελές αθηναϊκό group, μπορεί να μετράει κάτι λιγότερο από τρία χρόνια ύπαρξης, ωστόσο η ευρεία γνωστοποίησή του μέσα από το debut album “Greenhorn”, που κυκλοφόρησε στις 29 Μαΐου, έχει προλάβει να αποδειχθεί ιδιαίτερα ζωηρή και ενθουσιώδης. Με καταβολές από τα late 90’s έως τα early 00’s και τη διαρκή αναβίωση μιας «εφηβικής» νοσταλγίας που επιμένει να μη ξεθωριάζει, οι XOAN, παραμένοντας ρομαντικοί, αγαπούν να δημιουργούν pop κομμάτια με heavy και συνάμα πιασάρικα μελωδικά riffs, εξασφαλίζοντας την επαναλαμβανόμενη, εθιστική ανάκλησή τους στ’ αυτιά μας, από την πρώτη κιόλας ακρόαση.
Το “Yellow Fever”, δεύτερο single του δίσκου και εναρκτήριο κομμάτι του ντεμπούτου, δίνει το έναυσμα για τα υπόλοιπα επτά, απολαυστικά tracks, με το “Greenhorn” να αδυνατεί να περιοριστεί στα 32 λεπτά της συνολικής του διάρκειας, προσφέροντας αχόρταγες μελωδίες γεμάτες φρεσκάδα και συνθετική ευστροφία. Ο διαπεραστικός, πληθωρικός ήχος, τα δυναμικά φωνητικά με το απαλό γρέζι και τη γκρουβάτη διάθεση του μπάσου, περιτρέχουν ολόκληρο το ντεμπούτο, με το προσφάτως οπτικοποιημένο hit “Saw the Sun”, το ρεφρέν του οποίου μας παρασύρει σε ένα δυνατό sing along, να ακολουθεί.
Ένα από τα πιο «πολυμερή», με απολαυστικές κορυφώσεις, αλλά και προσωπικό αγαπημένο μου κομμάτι του Greenhorn, ακούει στο όνομα “Subliminal Interactions Between Underwater Species” και μολονότι ο τίτλος του δεν ενδείκνυται για απομνημόνευση, κάτι τέτοιο δεν επαληθεύεται σε καμία περίπτωση όσον αφορά το ρυθμικό του περιεχόμενο. Με το ξεκίνημά του να μου φέρνει μονομιάς στο μυαλό τον ήχο των Biffy Clyro, ενισχυμένο με ένα καταλυτικό αίσθημα ξεγνοιασιάς -και γιατί όχι με ένα εξίσου ξέγνοιαστο κύλισμα στα γρασίδια- δίνει τη θέση του στο επίσης εξαιρετικό “Door”, που αφήνει στον απόηχό του μία «εσάνς» από το “Mountain At My Gates” των Foals.
Η λεπτομερής, προσαρμοσμένη στην ηχητική κατεύθυνση κι αισθητική της μπάντας δουλειά του παραγωγού Άλεξ Μπόλπαση, αλλά και το καλαίσθητο cover του δίσκου, υπό την εικαστική επιμέλεια του ζωγράφου Αντωνάκη Χριστοδούλου, έρχονται να προστεθούν στα στοιχεία που διαμορφώνουν το Greenhorn σε μία από τις πιο καλοδουλεμένες και πρωτότυπες indie κυκλοφορίες για το 2020, όντας μάλιστα ικανό να προσδώσει μία νέα πνοή στην εγχώρια rock σκηνή, πυροδοτώντας το ανάλογο hype. Η θερμή υποδοχή του πρώτου single “Dirt”, με τη διαπεραστική μπασογραμμή και την ατμόσφαιρα των Oasis, διασφαλίζει τη θέση της ως «οιωνός» των εξαιρετικών κομματιών του album που το διαδέχθηκαν, με το “Stranger”, το τελευταίο και μεγαλύτερο σε διάρκεια track, να χαρίζει μερικά ακόμη δυναμικά, catchy riffs και να μας προσκαλεί σε πολλές, επακόλουθες ακροάσεις του Greenhorn. Great job Xoan!
