Με έναν καιρό που δεν ήξερε τι ήθελε ακριβώς να κάνει, το line up της Παρασκευής στο Αν club ήταν πολλά υποσχόμενο για να το χάσεις. Εγχώριο punk rock και όχι μόνο από τέσσερις από τις πιο γνήσιες μπάντες που κυκλοφορούν γύρω μας.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Έλενα Πατσουράκου (περισσότερες εδώ)
Γύρω στις 9:30 οι διοργανωτές του event μας είχαν ετοιμάσει μια ευχάριστη έκπληξη για να πιούμε την πρώτη μας μπύρα. Ο stand-up comedian Βύρωνας Θεοδωρόπουλος (και μπασίστας των Satelights), ανέβηκε στη σκηνή και ζέστανε την ατμόσφαιρα καθώς ο κόσμος είχε αρχίσει ήδη να περιφέρεται στο χώρο. Μετά από αρκετό χαβαλέ και ένα μεγαλειώδες encore (ναι,encore), ήταν η ώρα να ανάψουν οι ενισχυτές…
Το μουσικό μέρος της βραδιάς ξεκίνησε με τους Satelights, οι οποίοι στην ουσία τους ήταν περισσότερο αυτό που λέμε “φιλική συμμετοχή”, αφού ο ήχος τους απείχε σχετικά από τα υπόλοιπα groups της βραδιάς. Αν και μάλλον κάτι δεν πήγαινε καλά με τον ήχο τους (απ’ ότι πρόδιδαν οι μορφασμοί τους) αυτό που πέρασε στον κόσμο ήταν μια χαρά, αφού και οι ίδιοι έδειχναν να το διασκεδάζουν πολύ και να γουστάρουν αυτό που κάνουν. Προσδιορίζοντας τη μουσική τους, θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για μία radio-friendly εκδοχή των Thrice, που μάλλον φαίνεται πως είναι και μία από τις βασικές επιρροές τους. Κατά τ’ άλλα η indie rock/post punk αισθητική τους κέρδισε το χειροκρότημα από το κοινό που σιγά-σιγά είχε αρχίσει να πλησιάζει τη σκηνή…
Οι 10 To Go είναι από το εγχώριο L.A και παίζουν διαολεμένα. Πέρα από το ότι έχουν κυκλοφορήσει ένα από τα καλύτερα κομμάτια της πιάτσας (Something Ain’t Right), ξέρουν και να κάνουν δυνατά live. Αν και έχουν φάει τις σκηνές (και όχι μόνο) με το κουτάλι, κάθε φορά δείχνουν να είναι όλο και πιο εντυπωσιακοί. Το μουσικό στυλ των Λαρισαίων είναι ένα μπασταρδεμένο Α’ κατηγορίας punkrock με έξυπνες εναλλαγές “μελωδικών” και “hardcore” φωνητικών, με αρκετές ska επιρροές. Παρά τον σχετικά λίγο κόσμο, η συμπάθεια των Αθηναίων για την μπάντα είναι μεγάλη και έτσι ο χορός ξεκίνησε, κάνοντας και την εμφάνιση τους τα πρώτα αυτοσχέδια crowd surfing. Φυσικά, η βραδιά δεν είχε πισωγύρισμα από κει και έπειτα.
Σειρά πήραν οι Bandage, οι οποίοι ήταν μάλλον η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς. Έχουν ήδη περάσει σχεδόν πέντε χρόνια από τότε που τους είχαμε πρωτογνωρίσει ως support στους Bouncing Souls και πλέον το μελωδικό skate punk τους δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις αντίστοιχες μπάντες του εξωτερικού. Η παρθενική full-length κυκλοφορία τους (North by Northeast) τα έχει όλα. Μελωδίες που σου κολλάνε στο μυαλό, καλογραμμένους στίχους, δυνατές κιθάρες, και ρυθμικά φωνητικά στα χνάρια των No Use For A Name και Millencolin των 90’s. Αυτό ακριβώς μας παρουσίασαν τόσο καλοδουλεμένα και επί σκηνής, με τον κόσμο να βοηθάει και με το παραπάνω, με αποκορύφωμα το φοβερό και τρομερό Failure. Η αγορά του βινυλίου από το merch ήταν αναγκαίο καλό μετά το τέλος του set τους.
Το set των Wish Upon A Star, που περιελάμβανε αρκετό νέο υλικό, κατάφερε να κάνει το Αν γήπεδο από την πρώτη στιγμή έως το τελευταίο ακόρντο. Μπύρες στα πατώματα, επιδέξιο πατινάζ , ιπτάμενα κινητά, crowd surfing, stage diving, singalongs και γενικώς, ότι ακριβώς χρειάζεται ένα punk rock show που σέβεται τον εαυτό του. Αυτά τα παιδιά έχουν δουλέψει πολύ και φαίνεται από τις συνθέσεις τους μέχρι τη σκηνική τους παρουσία. Ο ήχος τους ήταν για ακόμη μια φορά εξαιρετικός και ο μεταξύ τους συντονισμός άψογος. Μετά από ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στον κόσμο και τις υπόλοιπες μπάντες, μας “κάλεσαν” να τραγουδήσουμε μαζί τους (πράγμα που γινόταν βέβαια ούτως η άλλως) τα τελευταία τους κομμάτια, ευκαιρία που δεν πήγε χαμένη, αφού αρκετοί πιτσιρικάδες ανέβηκαν στη σκηνή και έπιασαν το κεντρικό μικρόφωνο…
Καταλήγοντας, το βράδυ της Παρασκευής, ήταν μία από τις πιο “fun” βραδιές του μήνα, με τέσσερις μπάντες που τα έδωσαν όλα. Καλό φυσικά θα ήταν να στήριζε λίγο παραπάνω κόσμος αυτά τα events, αφού η ιστορία αποδεικνύει πως πρόκειται για εγγυημένη διασκέδαση από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό…