Το Σάββατο, 10 Ιουνίου, Whatever End παρουσιάζουν ζωντανά το νέο τους δισκογραφικό πόνημα στη σκηνή του Death Discο. Λίγες ωρές πριν την εμφάνισή τους όμως, το κουιντέτο από την Αθήνα, μοιράζεται τις σκέψεις του στο Rockin’Athens.
Είστε ένα νεοσύστατο σχήμα, αλλά δεν θέλω να σας κάνω πολύ generic ερωτήσεις, μερικές όμως δεν τις αποφεύγουμε. Eλπίζω να τις αντέξετε ε;
Θα αντέξουμε. Bring it on!
Ποιο λοιπόν είναι το κίνητρο πίσω από τη δημιουργία των Whatever End; Κάθεσαι μια μέρα στο δωμάτιό σου και λες «Θα κάνω μια μπάντα». Τι σε ωθεί σε αυτή τη κατεύθυνση; Είναι τελικά χόμπυ όλο αυτό; Το φαντάζεστε μια μέρα να μεγαλώνει αρκετά ώστε να καλύψει και τις οικονομικές σας ανάγκες; Είναι μια εκτόνωση;
Όπως οι περισσότεροι σε νεαρή ηλικία, ακούγοντας μουσική και παθιαζόμενοι με αυτή, μας δημιουργήθηκε η ανάγκη της έκφρασης μέσω αυτής. Ξεκίνησε ως χόμπυ αλλά μετά ρίζωσε αρκετά πιο βαθιά και πλέον αποτελεί μια πάγια μορφή έκφρασης και εκτόνωσης. Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, για κάποιους απο μας που ασχολούνται πλέον και επαγγελματικά με τη μουσική θα ήταν ένα πολύ ευχάριστο σενάριο.
Ο ήχος σας μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ένας περίεργος χαρακτήρας που ακροβατεί κάπου ανάμεσα στο doom και το prog. Ένα κράμα που τόσο το ίδιο όσο και τα επι μέρους στοιχεία του λατρέυονται επί δεκαετίες από το ελληνικό metal κοινό. Μήπως τελικά απλά είστε μέλη αυτού του κοινού και αυτό σας ώθησε στην επιλογή αυτού του ύφους;
Είμαστε αρκετά «ανοιχτοί» μουσικά και όσο περνούν τα χρόνια ακόμα περισσότερο αλλά σίγουρα το πράγμα ξεκίνησε ακούγοντας αυτά τα είδη, γεγονός που μας κατηύθυνε κιόλας μουσικά. Στο μέλλον σίγουρα θα συνεχίσουμε εμπλουτίζοντας τον ήχο μας ακόμα περισσότερο.
Τι ακούτε τελικά; Στη μουσική περιγραφή του presskit σας είδα αναφορές σε Savior Machine, Nevermore, Arcturus, Opeth και άλλα. Έχετε μια σύγκλιση στα ακούσματά σας ή τελικά η διαφοροποίηση μεταξύ σας είναι αυτή που βγάζει και αυτό το κράμα;
Ο κάθένας απο μας έχει κάποια ακούσματα που τον χαρακτηρίζουν εντονότερα αλλά κάπως, στη σύνθεση τα βάζουμε όλα κάτω και βγαίνει αυτό που ακούτε. Αυτό που μοιραζόμαστε σίγουρα είναι ο στόχος για το τελικό ηχόχρωμα.
Ο τραγουδιστής σας έχει μια πολύ ιδιαίτερη φωνή που ρέπει προς το doom ηχόχρωμα, ακόμη κι όταν οι ταχύτητες του υπόλοιπου σχήματος ξεφεύγουν από αυτό. Ένα δίπολο που προσωπικά γούσταρα πολύ. Το επιδιώξατε ή απλά έτσι σας βγήκε; Γενικά έχετε αυτοσκοπούς όταν δημιουργείτε ή απλά το αφήνετε και όπου σας πάει;
Οι επιρροές σε προσώπικο αλλά και συνολικό επίπεδο καθοδηγούν τη δημιουργική μας διάθεση. Δεν υπήρχε κάποια επιδίωξη. Μάλλον έχει να κάνει πολύ και με τον τρόπο που του αρέσει να τραγουδάει, στοιχείο που δρα σαν οδηγός για το γενικό μουσικό ύφος.
Το όνομά σας μου θύμισε ένα quote από το “Lord of the Rings” όπου ο Bernard Hill υποδυόμενος τον King Théoden, ενώ ετοιμάζεται για τη μάχη μονολογεί “To Whatever End”. Από εκεί προέρχεται ή να αρχίσω να πιστεύω στις συμπτώσεις;
Αυτό ακριβώς έγινε! Ήταν ιδέα του Γιάννη (κιθαρίστας), όντας πωρωμένος με LOTR και αρχικά το όνομα ήταν “To Whatever End”. Το κόψαμε λίγο γιατί μας φαινόταν πιο εύηχο έτσι.
Γενικά τι πιστεύετε για την ονοματολογία των metal σχημάτων; Είναι ένα taboo νομίζω ειδικότερα στα πιο doomy ηχοχρώματα που κι εσέις εκπροσωπείτε, όπου πάντα μιλάμε για θάνατο, απελπισία, θλίψη, κατάνυξη κλπ. Τι θα ήταν το metal χωρίς αυτά τα στερεότυπα τελικά;
Εμάς αυτές οι θεματολογίες ενεργοποιούν τη διάθεση μας για σύνθεση αλλά η μουσική δεν θα έπρεπε να έχει περιορισμούς. Το metal που έχει μόνο αυτά δεν είναι παρά στερεοτυπικό και προβλέψιμο. Προσπαθούμε να μην εμμένουμε σε στερεότυπα και να κάνουμε ό,τι μας βγαίνει, όπως προαναφέραμε.
Α “Birth of Loss” λοιπόν και ο ποιητής λέει “My sorrow will never end, I know my body will never rest. Ascension will never come, what’s done cannot be undone.” Είστε γενικά πεσιμιστές ως άνθρωποι ή σας αρέσει αυτός ο τρόπος έκφρασης;
Υπάρχουν φάσεις που βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο κι άλλες που σου φαίνεται μισογεμάτο. Όταν γράφτηκε το “Birth of Loss” μάλλον το ποτήρι ήταν τελείως άδειο! Γενικά θα λέγαμε πως δεν είμαστε και οι πιο οπτιμιστές που μπορείς να συναντήσεις.
Πέραν λοιπόν των επιρροών που αναφέραμε, από πού αλλού εμπνέεστε για τη σύνθεση των τραγουδιών και τη συγγραφή των στίχων σας; Είναι η εσωτερική αναζήτηση πηγή έμπνευσης για εσάς ή τα εξωτερικά ερεθίσματα είναι αυτά που σας ωθούν στη δημιουργία;
Θα λέγαμε πως είναι ένας συνδυασμός και των δύο στοιχείων. Κάποιοι από μας βρίσκουν αυτό που ψάχνουν περισσότερο στο ένα κι άλλοι στο άλλο, ανάλογα με την περίοδο, την κατάσταση μας κλπ.
Τελικά η θλιμένη μουσική είναι μια διαδικασία εσωστρεφής;
Όπως το πάρει κανείς… Άλλοι γράφουν pop και έχουν κατάθλιψη!
Πάμε λιγάκι σε πιο πρακτικά θέματα και πιο συγκεκριμένα στη ζωντανή παρουσίαση του δίσκου σας το Σάββατο 10 Ιουνίου στο Death Disco. Τι θα δούμε εκεί; Θα έχουμε την ευκαιρία να πιάσουμε στα χέρια μας και το “A Birth of Loss” σε φυσική μορφή;
Live παρουσίαση του δίσκου μας και μια διασκευή έκπληξη! Στο live θα βρείτε το “A Birth of Loss” σε digipack καθώς και t-shirts οπτιμιστικού περιεχομένου!
Θα κυκλοφορήσει και σε βινύλιο το “A Birth of Loss”; Ανεξαρτήτως του τι έχετε σχεδιάσει σχετικά με αυτό, σας ιντριγκάρει ως προοπτική;
Δε νομίζω να γίνει κάτι τέτοιο με το “ABirthofLoss”. Ίσως στο επόμενο album.
Δουλέψατε με τον David Prudent για την παραγωγή του ντεμπούτο σας. Είστε ικανοποιημένοι; Τι μπορεί να προσφέρει σε ένα ανερχόμενο σχήμα σαν εσάς η συμβολή ενός μουσικού παραγωγού με πείρα και περγαμηνές;
Είμαστε περισσότερο από ικανοποιημένοι. Είχαμε μια τέλεια συνεργασία και χημεία. Ο David έχει μεγάλη εμπειρία στο είδος και αυτό έπαιξε τεράστιο ρόλο στην παραγωγή του album. Ώρες ώρες ήταν σαν να διάβαζε τη σκέψη μας!
Τι ακολουθεί στη συνέχεια; Σκοπεύετε να κάνετε κι εσέις τη «γύρα» σας από την ελληνική επαρχία; Κοιτάζετε μήπως προς τα έξω; Τι λένε τα άστρα για τη συνέχιση της πορείας των Whatever End;
Είμαστε ανοιχτοί σε τέτοιες προτάσεις αλλά δεν έχουμε κάτι κανονισμένο ακόμα. Προέχει το release για μας και εκεί εστιάζουμε αυτή τη στιγμή.
Για το κλείσιμο θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας και με τους αναγνώστες μας αυτή τη μία μοναδική στιγμή που ξεχωρίζετε από τη μέχρι στιγμής πορεία της μπάντας και που πιστεύετε πως δεν θα ξεχάσετε ποτέ. Ή μήπως αυτή η στιγμή δεν έχει έρθει ακόμη;
Υπάρχει πολύ μέλλον ακόμα για να πούμε κατι τέτοιο!
Καλή συνέχεια παιδιά. Τα λέμε στις 10 Ιουνίου στο Death Disco.
Ευχαριστούμε πολύ! See you there!
