Τους Volynka τους έμαθα μέσα από την συμμετοχή τους στο Metal Solidarity. Για όλα τα συγκροτήματα που συμμετείχαν σε μία τόσο σημαντική κίνηση και δεν ήξερα, είχα πάρει έτσι κι αλλιώς την απόφαση να ασχοληθώ λίγο παραπάνω. Οι Volynka όμως πήραν την πρωτοβουλία να επικοινωνήσουν μαζί μας με έναν όμορφο, ειλικρινές και άμεσο τρόπο. Aπό αυτόν που έχουν οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει marketing, δελτία τύπου και προώθηση. Δεν έχασα την ευκαιρία και επικοινώνησα μαζί τους για να δω τι έχει να πει αυτή η μπάντα με τον τόσο ιδιαίτερο ήχο και την hardcore-punk αισθητική ή όπως λένει οι ίδιοι, noise n’ roll. Δυσκολευτήκαμε αρκετά να βρούμε μέρα και ώρα για να βρεθούμε και να συζητήσουμε για την μπάντα και όταν τους πρότεινα να κάνουμε την συνέντευξη μέσω mail για να μην το πιέσουμε, η απάντηση που πήρα ήταν “Βαγγέλη δεν μας ταιριάζει αυτό…θα το βρούμε”. Καταφέραμε να βρεθούμε μια καθημερινή κι εκεί κατάλαβα γιατί “δεν τους ταίριαζε”. Βρέθηκα μπροστά σε μια παρέα ανθρώπων, που η μουσική τους είναι όχημα και όχι προϊόν. Μια παρέα που με ένα τεράστιο χαμόγελο, κρατούσε ένα μπλουζάκι τους να μου κάνει δώρο και μια τεράστια αγκαλιά για τον αποχαιρετισμό.
Πως προέκυψε το όνομα Volynka; Ποιος είχε την ιδέα;
Κώστας: Προέρχεται από τον ποιητή Άρη Αλεξάνδρου. Τον γνώρισα μέσα από το ποίημα του, “Το μαχαίρι”, το οποίο με έκανε να ψάξω το έργο του περισσότερο. Έτσι, διάβασα το βιβλίο του “Η εξέγερση της Κροστάνδης.” Σε κάποιο σημείο του βιβλίου αναφέρει περί της απεργίας των εργατών της Αγ. Πετρούπολης, ότι: “οι αρχές και ο τύπος της Αγ. Πετρούπολης δεν μιλούσαν καν για απεργία (ρωσικά, στάτσκα ή ζαμπαστόβκα) μα για βολύνκα, που σημαίνει χασομέρι, εσκεμμένη επιβράδυνση του κανονικού ρυθμού εργασίας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση και ακαταστασία”. Με το που το είδα λέω αυτό είναι όνομα για μπάντα.
Γιώργος: Οπότε σε μία πρόβα ήρθε και μας το πρότεινε, εξηγώντας και όλη την ιστορία και συμφωνήσαμε ότι μας ταιριάζει. Από εκεί βγήκε και το εξώφυλλό μας που είναι ένας θηλυκός πάνας που κρατάει μία Τσαμπούνα. (Κυριολεκτικά στα Ρωσικά, Βολύνκα είναι το όργανο που εδώ λέμε τσαμπούνα).
Πριν φτάσετε να επιλέξετε όνομα, πως βρεθήκατε και αποφασίσατε να παίξετε μαζί;
Κώστας: Είχαμε ξεκινήσει ένα DIY σχήμα τους Process of Decay, μαζί με τον φίλο Σάκη που έπαιζε drums κι εγώ τραγουδούσα περίπου το 2011. Μετά από καιρό που δεν παίζαμε πια μαζί, το 2017, βρεθήκαμε να πιούμε έναν καφέ. Εκεί είπαμε να αρχίσουμε πάλι μπάντα. Ο Σάκης έφερε τον φίλο του τον Γιώργο να παίξει μπάσο και εγώ την φίλη μου την Κάλλη για φωνή.
Κάλλη: Κάποια στιγμή αποχώρησε ο πρώτος drummer των Volynka για προσωπικούς λόγους και για ένα χρόνο βρισκόμασταν και παίζαμε χωρίς drums. Ακόμα κι έτσι εμείς περνούσαμε καλά. Μέχρι που ήρθε ο Αλέξανδρος ο οποίος στην αρχή ήταν λίγο διστακτικός.
Αλέξανδρος: Είχε έρθει σε ένα party μου ο Κώστας και βλέποντας τα drums με ρώτησε αμέσως αν θέλω να παίξω μαζί του σε μια μπάντα. Θεωρώ ότι ήταν μια ωραία συγκυρία γιατί εκείνη την περίοδο δεν ήμουν σε κάποια μπάντα. Ήμουν όντως διστακτικός γιατί με πέτυχε σε κάπως περίεργη περίοδο, αλλά στο τέλος της πρώτης πρόβας κατάλαβα ότι υπάρχει χημεία με τα παιδιά και ότι θα έχει συνέχεια.
Γιώργος: Το γεγονός της ελευθερίας στην έκφραση το έχουμε πολύ ψηλά. Παρά το γεγονός ότι έχω κλασική παιδεία στην μουσική, ποτέ δεν έχω βάλει ζήτημα τεχνικής. Το μόνο που ζητάω συνέχεια είναι να κουρδίσει ο Κώστας (γέλια).
Και τελικά πως καταλήξατε στον ήχο που παίζετε τώρα. Ο δίσκος φαίνεται να έχει επιρροές από το punk μέχρι το Blues.
Γιώργος: Έχει ενδιαφέρον ότι όταν πρώτο-βρεθήκαμε, θέλαμε να κινηθούμε προς το blackmetalοκάτι. Οι ιδέες που είχαμε πριν έρθει η Κάλλη, ήταν προς τα εκεί.
Κώστας: Προσπαθήσαμε, δεν τα καταφέραμε! Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε είμασταν στη λογική να μην έχουμε ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος. Έχεις δίκιο ότι το album είναι αρκετά ετερόκλητο. Είναι θεμελιώδης αρχή της μπάντας, κάθε μέλος να παίζει ό,τι νιώθει. Ο καθένας φέρνει τις επιρροές του με αποτέλεσμα να βγαίνει “ ό,τι να ‘ναι”, και αυτό το επιδιώκουμε.
Γιώργος: Στο τελικό ύφος του σχήματος ήταν καταλυτικό το γεγονός ότι ήρθε ο Αλέξανδρος στα drums o οποίος είχε blues background.
Κάλλη: Δεν είχα εμπειρία με άλλα σχήματα και αυτή η ελευθερία στην έκφραση μου άρεσε πάρα πολύ. Θέλαμε να δούμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αν ο καθένας επιτρέψει στον άλλον να είναι ο εαυτός του. Αυτό ήταν κάτι πολύ θεραπευτικό για τον καθέναν μας και πάνω σε αυτή τη βάση χτίστηκε και το πώς είμαστε εμείς σαν παρέα. Ένα άλλο πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό που έχουμε σαν μπάντα είναι ότι δεν πιστεύουμε στα λάθη. Όχι ότι δεν τα επιτρέπουμε με τον εαυτό μας, αλλά είναι ευπρόσδεκτα, θέλουμε να δούμε τι γίνεται με αυτά. Όσο διαμορφώνεται η μουσική έρχονται ιδέες και επιλέγουμε αυτές που μας κάνουν και λέμε “Ωραίο αυτό, αυτό είναι!”
Από ότι βλέπω είναι κοινός τόπος ότι το μουσικό κομμάτι είναι μια συλλογική διαδικασία. Πως προσεγγίζετε το κομμάτι των στίχων και τι θέλουν να εκφράσουν οι Volynka μέσα από αυτούς;
Κώστας: Γράφω τη βασική μελωδία, τον σκελετό, με ακουστική κιθάρα. Πάνω σε αυτό μπαίνουν οι στίχοι, στα επτά δικοί μου σε τρία της Κάλλης. Αυτό πάει στην πρόβα, το παίρνουν τα παιδιά και αρχίζει η ενορχήστρωση του κομματιού. Εκεί αλλάζει και σμιλεύεται ανάλογα πως μας ταιριάζει να το αποδώσουμε. Γενικά δεν υπήρξε καμία αντίθεση ανάμεσα στους στίχους μου και αυτούς της Κάλλη. Γράφουμε με παρόμοιο τρόπο και η γραφή μας είναι αρκετά αυτόματη . Οι στίχοι μας είναι επίτηδες αρκετά αφαιρετικοί, θέλω ο καθένας να δημιουργεί τις δικές του εικόνες με αυτούς.
Γιώργος: Οι στίχοι μας έχουν μια ποιητική χροιά. Μπορεί ένα τραγούδι να έχει γραφτεί για τον στρατό ή τον πόλεμο και κάποιος που θα το ακούσει να του βγάλει κάτι για τον έρωτα. Εξαρτάται πως θα το αποκωδικοποιήσει ο άλλος.
Κάλλη: Σκεπτόμενη ποιοι άνθρωποι είμαστε αλλά και τι συζητάμε μεταξύ μας, μπορώ να πω ότι οι στίχοι εκφράζουν τον τρόπο που βιώνουμε τα αδιέξοδά, τον αν αισθανόμαστε μόνοι στην κοινωνία των πολλών, ακόμα και αν κάποιος μου λείπει. Είμαστε προϊόντα της εποχής μας, οπότε αυτό που βιώνουμε όλοι βγαίνει και στους στίχους μας.
Γενικά το ύφος που παίζετε έχει συνδυαστεί με ποιο “αντί” στίχους και μου βγάζει μια όμορφη αντίφαση το γεγονός ότι εσείς έχετε πιο προσωπικούς\εσωτερικούς στίχους. Αυτό όμως πως λειτουργεί πάνω στη σκηνή;
Κώστας: Καλά! (Γέλια)
Κάλλη: Θα σου πω την τελευταία δική μου εμπειρία. Το τρίτο live που κάναμε ήταν στο Rock Bar του Μαρτίνου Φθιώτιδας. Ήταν ένας πολύ μικρός χώρος και μπροστά μου ένα κορίτσι χτυπιόταν και ήξερε όλους τους στίχους. Αυτό το κορίτσι χτυπιόταν και ήξερε τους στίχους που έχω γράψει εγώ, για όλους τους ανθρώπους που έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια (σ.σ. η Κάλλη είναι ψυχοθεραπεύτρια). Όταν τελειώσαμε την αγκάλιασα και της είπα ευχαριστώ. Ήταν πολύ συγκινητικό.
Κώστας: Μου φαίνεται λίγο αυτονόητο να λειτουργήσει, αν αυτό που έχεις γράψει πράγματι σε απασχολούσε και σε έτρωγε. Η απόγνωση είναι αυτή που γίνεται οργή και στην συνέχεια παράγει ενέργεια. Αυτήν την ενέργεια κάτι πρέπει να την κάνεις. Μπορείς να την αξιοποιήσεις μουσικά. Οπότε θα βγει στην πρόβα αλλά πολύ περισσότερο στο live. Το σημαντικό για μένα είναι να ξέρει ο παραλήπτης ότι αυτό που λαμβάνει είναι συλλογικό και ότι υπήρξε ελευθερία στην έκφραση όλων.
Γιώργος: Για αυτό και είναι πολύ σημαντικό για όλους. Όλοι έχουν συμμετάσχει και για αυτό μας εκφράζει τόσο πολύ.
Είπατε πριν ότι οι επηρεάζεστε από ό,τι συμβαίνει κοινωνικά. Θεωρείτε ότι οι Volynka είναι μια στρατευμένη πολιτικά μπάντα; Η τέχνη μπορεί να είναι στρατευμένη; (Η ερώτηση έφερε μια όμορφη αμηχανία στην μπάντα)
Κώστας: Η τέχνη μπορεί να είναι στρατευμένη και έχει υπάρξει μέχρι και όχημα προπαγάνδας. Δεν θα έλεγα ότι οι Volynka είναι μια στρατευμένη μπάντα. Δεν είμαστε όμως απολιτίκ. Είμαστε ξεκάθαρα αντιρατσιστές και αντιφασίστες και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο, αλλά ως εκεί. Εφόσον είμαστε από την μεριά αυτών που πρέπει να πάνε για δουλειά και αυτών που βιώνουν την άσχημη πλευρά της πόλης, θα ήμασταν άρα βλαμμένοι να είμαστε από τη άλλη. Θέλουμε να μιλάει η έμπρακτη στάση μας στην καθημερινότητα. Φέρσου σαν άνθρωπος και αυτό θα φανεί.
Γιώργος: Η αλήθεια είναι ότι δεν μας απασχόλησε να κάνουμε κάτι τέτοιο με τους Volynka. Οι περισσότεροι από εμάς προερχόμαστε από DIY σχήματα, έχουμε στηρίξει και συνεχίζουμε να στηρίζουμε καταλήψεις και στέκια. Αλλά δεν νιώσαμε ποτέ την ανάγκη να το κάνουμε βιτρίνα. Δείχνουμε ποιοι είμαστε σαν μονάδες και όχι μέσω του σχήματος.
Κάλλη: Γενικά είμαστε ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεσης όπως και στον σεξισμό. Κάποια πράγματα είναι κοινός τόπος και αυτοματισμοί για την μπάντα, όπως για παράδειγμα το Metal Solidarity. Δεν χρειάστηκε να το συζητήσουμε, ήταν αυτονόητο ότι θα το στηρίξουμε.
Αλέξανδρος: Το τι κάνω εγώ και που συμμετέχω δεν θέλω να γίνεται σημαία της μπάντας. Θέλουμε να μιλάμε μέσα από την μουσική, να είμαστε ειλικρινείς και να κρατάμε χαμηλό προφίλ.
Είναι ξεκάθαρη η στάση που έχετε για ελευθερία έκφρασης μέσα στην μπάντα και είπατε χαρακτηριστικά ότι δεν πιστεύετε στα λάθη. Όταν ήρθε η ώρα να ηχογραφήσετε, όπου εκεί υπάρχει μετρονόμος, πως το πήρατε;
Αλέξανδρος: Είναι μεγάλη ιστορία αυτό. Τα έφερε η τύχη έτσι ώστε τελικά να μην χρειαστεί να γίνει έτσι.
Κώστας: Ξεκινήσαμε να γράψουμε σε άλλο στούντιο και ένα-ένα τα όργανα. Με την καραντίνα και την έλλειψη χρόνου δημιουργήθηκαν διάφορα θέματα στις ηχογραφήσεις οπότε το ξαναπήγαμε αλλιώς, αλλού. Πέτυχα τυχαία τον φίλο Γιώργο, ο οποίος σχετικά πρόσφατα ανέλαβε το Ignite studio όπου είχα ξανά-ηχογραφήσει. Εκείνος μας πρότεινε να ηχογραφήσουμε live γιατί θεώρησε ότι μας ταιριάζει. Και όπως κι έγινε…
Άρα ουσιαστικά το album ηχογραφήθηκε live…
Γιώργος: Σωστά. Γράψαμε το κάθε κομμάτι δύο φορές και ήταν έτοιμο. Δεν χρειάστηκε να κάνουμε κάποια αλλαγή. Νομίζω ότι επειδή δεν είχαμε το άγχος του μετρονόμου, βγήκε και αποτέλεσμα το οποίο μας ευχαρίστησε.
Κάλλη: Βοήθησε και το γεγονός ότι όταν κάνουμε πρόβες είναι σαν να παίζουμε live, οπότε μας βγήκε αυθόρμητα να ηχογραφήσουμε έτσι και μας άρεσε το αποτέλεσμα από την πρώτη κιόλας ηχογράφηση. Μας πήρε δύο μέρες η όλη διαδικασία.
Κώστας: Μετά έγιναν μόνο overdubs στις κιθάρες κάποιες έξτρα ώρες.
Αφού τελείωσε η ηχογράφηση μετά σειρά είχε και η επιλογή εξώφυλλου…
Κώστας: Η αλήθεια είναι ότι η επιλογή του εξώφυλλου μας προβλημάτισε αρκετά. Κακώς πιστεύω προβληματιστήκαμε τόσο πολύ γιατί μουσικοί είμαστε , αλλά το εξώφυλλο συμπληρώνει τη μουσική.
Κάλλη: Ψαχτήκαμε με διάφορους καλλιτέχνες που κάνουν κολλάζ, comix κ.α. Αλλά τελικά καταλήξαμε σε κάτι που τους αντιπροσωπεύει όλους,
Κώστας: Μέσα στην καραντίνα, ενώ περπατούσα καθώς όλοι ανακαλύψαμε την “ορειβασία” τότε (γέλια), πέτυχα έναν παλιό γνωστό, τον Δημήτρη τον Krah, να κάνει graffiti στα Τουρκοβούνια και τον ρώτησα αν κάνει εξώφυλλα. Του πάω αρχικά ένα προσχέδιο του logo το οποίο ξαναδούλεψε. Έπειτα του αναθέτουμε όλο το εξώφυλλο που ουσιαστικά ήταν ένα character που του παραγγείλαμε. Είχα στο μυαλό μου μία γυναίκα σε μορφή Πάνα η οποία να κρατάει μια τσαμπούνα και να έχει στον ώμο το ανάποδο μαύρο τρίγωνο που έβαζαν οι ναζί σε όσους χαρακτήριζαν “asozial”. Τελικά μας έφτιαξε ακριβώς αυτό που θέλαμε.
Γιώργος: Το εξώφυλλο είναι ένα concept το οποίο θέλουμε γενικά να το χρησιμοποιούμε. Ένας θηλυκός Πάνας είναι κάτι ιδιαίτερο και θα θέλαμε να το ξαναχρησιμοποιήσουμε με κάποιον τρόπο.
Έτσι ερχόμαστε στην στιγμή που το πιάνετε στα χέρια σας. Φοβερή στιγμή για κάθε καλλιτέχνη. Κάνοντας ένα μικρό απολογισμό της δημιουργίας του album, τι θα θέλατε να κάνετε διαφορετικά
Γιώργος: Έχοντας background πιο “μουσικό”, είτε μέσα από τις σπουδές μου στο πιάνο, είτε από άλλες μπάντες που συμμετείχα, θα ήθελα να έχουμε φροντίσει λίγο παραπάνω τον ήχο μας, αλλά αν αλλάζαμε οτιδήποτε τότε δεν θα ήταν Volynka. Αυτό θέλαμε να κάνουμε.
Αλέξανδρος: Παρόλο που είμαι control freak , πραγματικά δεν θα ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικά. Διαλέξαμε το συγκεκριμένο studio γιατί έβγαζε στα drums έναν αυθεντικό-ακατέργαστο ήχο. Σε αυτό το δίσκο αφέθηκα και απολαμβάνω τη γοητεία της ατέλειας.
Ο ήχος του album είναι πάρα πολύ καλός και πραγματικά βγάζει τις δυναμικές ενός live.
Αλέξανδρος: Είμαι πολύ περήφανος για τον ήχο που καταφέραμε να βγάλουμε αν και στην αρχή ήμουν διστακτικός που θα ηχογραφήσουμε live. Χάρηκα πολύ που χρησιμοποίησα ένα vintage drum set Ludwig του 60 που “κληρονόμησα” από τον θείο μου Άκη Σκούταρη (άνηκε στον αδερφό του Πέτρο Σκούταρη – κιθαρίστα των Sharp Ties – ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή). To είχα φανταστεί ακριβώς έτσι… το έκανα… και ήταν πολύ συγκινητικό.
Κώστας: Δεν θα άλλαζα τίποτα. Παίξαμε αυτό που προβάραμε τόσα χρόνια και αυτό που θα ακούσει και κάποιος όταν έρθει να μας ακούσει live. Ο ηχολήπτης σε αυτή την διαδικασία είναι ουσιαστικά “5ο μέλος” και ήμασταν τυχεροί να έχουμε τον Γιώργο με τον οποίο έχουμε παρεμφερή αισθητική.
Και τώρα τι περιμένουμε από τους Volynka;
Κώστας: Την Κυριακή 22 Γενάρη παίζουμε στο Bad Tooth μαζί με τους Kokkinia. Θέλουμε να γίνουν κι άλλα live το 2023, να πάει το υλικό που φτιάξαμε στα αυτιά που είναι να πάει. Έχουμε ξεκινήσει παράλληλα να προβάρουμε καινούργια κομμάτια. Ευελπιστούμε ότι του χρόνου θα ηχογραφήσουμε ξανά.
Κάλλη: Πάντα εκτός δισκογραφικών γιατί θέλουμε να έχουμε ελευθερία και κανέναν πάνω απ’ το κεφάλι μας...
Οι Volynka θα βρεθούν με τους Kokkinia στην σκηνή του Bad Tooth, τη Κυριακή 22 Ιανουαρίου. Θα είμαστε εκεί να στηρίξουμε την τοπική σκηνή…όπως πάντα!
