Τρεισήμισι χρόνια χωρίς live στην Αθήνα είναι (πάρα) πολλά για μια μπάντα όπως οι Vodka Juniors, και αυτό φάνηκε στην ανταπόκριση του κόσμου που γέμισε 2 σερί μέρες το Gagarin 205 στην επιστροφή τους.
Ανταπόκριση: Σπύρος Ζαρμπαλάς / Φωτογραφίες: Ελισάβετ Παπαγιαννίδη (πλήρες photo report εδώ)
Πένθιμες καμπάνες αρχίζουν να ηχούν στον χώρο κατά τις 9:30, και οι Nurse of War ανεβαίνουν στη σκηνή υπό τους ήχους απαγγελιών. Το εισαγωγικό «Ροκ Εν Ρολ Εις Τόπον Χλοερόν» θα μπορούσε να περιγράφει πλήρως τη μουσική της μπάντας (αυτοαποκαλούνται Disco Punk). Γρήγορο, υπερ-πιασάρικο punk rock/rock & roll με τη συνοδεία πλήκτρων, με μακάβριους σαρκαστικούς στίχους και ρεφραίν που θα ζήλευε και ο Φοίβος. Παίζοντας υλικό και από τους δύο δίσκους τους, το οποίο ήδη γνώριζε και τραγουδούσε μεγάλη μερίδα του κοινού, έδωσαν μια εμφάνιση γεμάτη ενέργεια προετοιμάζοντας το έδαφος για όσα θα ακολουθήσουν.
Πολεμικές σειρήνες στα ηχεία, Vodka Juniors on stage, και ξεκινάει πόλεμος και off stage από τον κόσμο που θύμιζε εποχές των θρυλικών τους live στο An Club. Τι πιο λογικό όταν για την αρχή του set σου έχεις κομμάτια όπως “Fighting Giants”, “Disconnected” (τραγουδήθηκε από όλους), “Champions”, μεταξύ άλλων; Όλο το Gagarin είχε γίνει ένα, και έμοιαζε όλοι οι παρευρισκόμενοι να έχουν ξεχάσει τα πάντα και να ζουν για για αυτό το live.
Τα stagedives δεν σταματούσαν στιγμή, ενώ μάλιστα στο “Remains” o Κώστας (μπάσο) κατέβηκε στο κοινό με την κλασική πλέον φουσκωτή βάρκα, τον πήγαν crowdsurf μέχρι το μπαρ να πάρει το ποτό του, και τον γύρισαν πίσω πάνω ακριβώς στην ώρα για το μπάσιμο του κομματιού.
Τα 22 χρόνια ιστορίας της μπάντας καλύφθηκαν και με το παραπάνω σε ένα τεράστιο δίωρο σετλιστ, το οποίο δεν νομίζω να άφησε κανέναν παραπονεμένο, από τις “παλιές καραβάνες” που στήριζαν τους VJ από εποχή Suburbancore μέχρι την τελευταία γενιά οπαδών τους, που τους χαίρονται κατευθείαν στα μεγάλα stages. Λίγες ανάσες προς το τέλος με unplugged “Whiskey & The Rain” και “Heroes”, πριν το χάος του αποχαιρετισμού, το οποίο ξεκίνησε με το καθιερωμένο cover στο “Too Drunk to Fuck” και ολοκληρώθηκε με το “Last Chance”, εν μέσω επευφημιών.
