Αυτό και αν ήταν αναπάντεχο comeback! Οι Vio-lence επέστρεψαν ύστερα από τριάντα χρόνια και δεν υπάρχει μέρος να κρυφτείς. Έχουμε να κάνουμε με πέντε νέα κομμάτια, συνολικής διάρκειας 25 λεπτών, που κυκλοφόρησαν σε μορφή EP κάτω από το όνομα Let the World Burn.
«Όταν μία πόρτα κλείνει, μία καινούρια ανοίγει». Έτσι έγινε και στην περίπτωση του παιχταρά Phil Demmel, ο οποίος αποχώρησε από τους Machine Head λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του Catharsis και αποφάσισε να ξαναβρεθεί με τους υπόλοιπους Vio-lence (πλην φυσικά του Robb Flynn) και να ξαναξεκινήσουν ό,τι άφησαν κάποτε στην άκρη. Μάλιστα τώρα έρχονται και έξτρα ενισχυμένοι και ανανεωμένοι με την προσθήκη του Bobby Gustafson (Overkill) στην ρυθμική κιθάρα και του Christian Olde Wolbers (Fear Factory) στο μπάσο.
Έχουν τίποτα καινούριο οι Vio-lence να προσφέρουν με αυτή την κυκλοφορία; Όχι. Το κατέχουν ακόμα το άθλημα; Ξεκάθαρα ναι. Μπορεί να είναι δύσκολο μετά από τόσα χρόνια παύσης να διατηρήσεις την φλόγα ζωντανή, οι γερόλυκοι της Bay Area όμως φαίνεται να τα κατάφεραν περίφημα. Thrash-άρουν με λύσσα και παραδίδουν απλόχερα μαθήματα βίας. Ακριβώς αυτό δηλαδή για το οποίο τους αγαπήσαμε στο κλασικό πλέον ντεμπούτο τους, Eternal Nightmare.
Και οι πέντε συνθέσεις κινούνται σε εξουθενωτικούς ρυθμούς και δείχνουν τον τρόπο για το πώς στήνεται το σωστό mosh pit. Εναρκτήριο κομμάτι έχουμε το πρώτο δείγμα που ακούσαμε αρχές Ιανουαρίου. Το “Flesh From Bone” είναι αυτό ακριβώς που περιμένεις από το «παλιομοδίτικο» thrash metal. Είναι απειλητικό με riffs-ξυράφια και σολάρα δια χειρός Phil Demmel και φωνητικά γεμάτα πώρωση από τον αγέραστο Sean Killian. Με την ίδια ορμή και με εντελώς oldschool Slayer αέρα έρχεται το “Screaming Always”. Επόμενο στη tracklist είναι το “Upon the Cross”, το οποίο αποτελεί και το highlight. Είναι πιο αργό συγκριτικά με τα άλλα, παρόλα αυτά ακούγεται τόσο βαρύ και ασήκωτο. Στη συνέχεια σκάει το μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι και μία από τις πιο in your face στιγμές του EP (“Gato Negro”). Πραγματικά ασταμάτητο με μπασάρα στο intro. Τελευταίο τραγούδι έρχεται το ομότιτλο για να γκρεμίσει ότι έχει απομείνει όρθιο. Για ακόμα μία φορά εξαιρετική δουλειά από τον Phil Demmel, ο οποίος αποδεικνύει ξανά ότι είναι από τους καλύτερους (και πιο underrated) κιθαρίστες στη metal σκηνή.
Οι Vio-lence επέστρεψαν και είναι σα να μην πέρασε μια μέρα. Ας ελπίσουμε πως αυτή η επιστροφή θα επισφραγιστεί σύντομα με ένα full length album.