Για ακόμη μια φορά τα λόγια περισσεύουν για τους Villagers of Ioannina City. Μετά το Θέατρο Βράχων ήταν η σειρά του Tae Kwon Do να κατακλυστεί από τους fans του συγκροτήματος, παλιούς και καινούριους. Πολλά τα στοιχήματα που τέθηκαν και όλα κερδισμένα. Καλοπροαίρετοι και μη, οφείλουμε όλοι να παραδεχτούμε για ακόμη μία φορά πως αυτή τη στιγμή οι VIC παρουσιάζουν ένα από τα καλύτερα -αν όχι το καλύτερο- show μπάντας της σκηνής τους στην Ελλάδα. Οπτικοακουστικό ντελίριο, μουσική που πετυχαίνει αυτό ακριβώς που πρέπει να σου δημιουργεί η μουσική: ευφορία.
Ανταπόκριση: Μυρτώ Ραμμοπούλου / Φωτογραφίες: Σπύρος Φατούρος
Τα πράγματα ξεκίνησαν νωρίτερα σαφώς, με τους Half Gramme of Soma που πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή. Σε αυτό το σημείο να πω το εξής: θέλει πολλά @@ να παίξεις πριν (ή ακόμα χειρότερα μετά) τους VIC. Οτιδήποτε πριν ή μέτα μια τόσο σαρωτική performance κινδυνεύει να πάει στη…λήθη. Παρ’ αυτά οι HGoS τα πήγαν πολύ καλά. Πολύ δυνατοί και με τραγούδια που σε τραβάνε να πας πιο κοντά στη σκηνή, γρήγορο ρυθμό, πολύ σωστά για το είδος φωνητικά, θα έλεγα πως είναι μια από τις καλύτερες stoner μπάντες που έχουμε αυτή τη στιγμή. Φλερτάρουν αρκετά με την ψυχεδέλεια και με μια λιγότερο macho αισθητική ήχου, παραμένοντας αδιαμφισβήτητα heavy. Από εμένα είναι «ναι»!
Ακολουθεί το πιο ακραίο cringe που έχω βιώσει, όταν στη σκηνή ανεβαίνουν μερικές γυναίκες ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές και τραγουδώντας «έχετε γεια βρυσούλες»! Υπάρχει ένα πολύ λεπτό όριο μεταξύ του καλαίσθητου και του κιτς και ειδικά σε ό,τι αφορά την παράδοση, ειδικά με τον τρόπο που επικοινωνείται από μερίδα εκπροσώπων της. Όμως, εδώ υπήρχε ένα βαθύτερο νόημα. Οι γυναίκες αυτές ξεδιπλώνουν μικρά πανώ με συνθήματα κατά των εξωρύξεων που δρομολογούνται στην Ήπειρο, θέση την οποία δηλώνει αργότερα με τον ίδιο τρόπο και το συγκρότημα ότι ενστερνίζεται, με τον Αλέξη Καραμέτη να ανοίγει το δικό του πανάκι «Villagers against fracking».
Οι Villagers of Ioannina City ανεβαίνουν στην σκηνή και το Τae Kwon Do γεμίζει ιαχές για το καλωσόρισμα, που είναι κιόλας αμφίδρομο, αφού πρώτο τραγούδι είναι το “Welcome”. Είναι η εισαγωγή του “Age of Aquarius” και σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα της νέας εποχή, την οποία διανύει το συγκρότημα μουσικά. Με μία μείξη τραγουδιών από τους δύο δίσκους τους, οι VIC παντρεύουν άψογα την ελληνόφωνη και αγγλόφωνη ταυτότητά τους και το δεύτερο και ουσιαστικότερο στοίχημα για αυτούς φαίνεται να έχει κερδηθεί. Αν στην παρουσίαση του δίσκου το κοινό ανταποκρινόταν με δύο διαφορετικές ταχύτητες, πλέον παλιά και καινούρια τραγούδια απολαμβάνουν σχεδόν της ίδιας αποδοχής και το sing along δεν περιορίζεται στις παλίες, καλές, γνώριμες διασκευές των ηπειρώτικων τραγουδιών. Παραμένει η εκτέλεση της “Περδικομάτας” ως η πλέον συγκινητική και ανατριχιαστική στιγμή του show τους κι είναι πραγματικά υπέροχο να ακούς ένα ολόκληρο στάδιο να ουρλιάζει εκστατικό ένα παραδοσιακό τραγούδι και να μην είναι –ξέρω ‘γω- η Πανηπειρωτική Γιορτή Πρατίνας και Τσίπουρου!
Φώτα και εντυπωσιακά visuals, προσθέτουν έξτρα μαγεία, με αυτά του “Dance of The Night” με τα βλέφαρα που ανοιγοκλείνουν και τον υπέρλαμπρο ήλιο του “Father Sun” να καθηλώνουν. Τα πράγματα απογειώνονται μετά το “Zvara” και, παιδιά, αν κάνουμε επανάσταση ποτέ, με αυτό το τραγούδι να την κάνουμε. Δεν ξέρω ποιος θεούλης κατάφερε να περάσει τη φωτοβολίδα, χαλάλι κι ας του την πήραν, αλλά πραγματικά αυτό που γίνεται σ’αυτό το τραγούδι και, φυσικά, στα “Καρακόλια”, δεν υπάρχει!
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και τα περισσότερα τα έχουμε ξαναπεί. Δεν τους σταματάει τίποτα και τους αξίζει να πάνε μακριά και ψηλά. Όσο για το πρώτο στοίχημα της βραδιάς, που ήταν να γεμίσουν το Tae Kwon Do μόλις πέντε μήνες μετά την παρουσίαση του δίσκου και με 15 ευρώ εισιτήριο, δείτε φωτογραφίες και θα καταλάβετε. Κι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αυτό δεν είναι κάτι τυχαίο και κερδίζεται πολύ δύσκολα. Τα σέβη μου για ακόμη μία φορά!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΕΔΩ