Μία εβδομάδα μετά την πρώτη live εμφάνιση των Viagra Boys στη χώρα μας, θα κάνουμε λόγο πάλι για τους Σουηδούς. Αυτή τη φορά η αφορμή είναι το καινούριο album που κυκλοφόρησαν, το τρίτο κατά σειρά ονόματι Cave World. Αυτό το άκρως χαρισματικό, ενδιαφέρον, με τη σωστή δόση «καψίματος» συγκρότημα, που αποδείχθηκε περίτρανα ότι μπορεί να σαρώσει οποιαδήποτε σκηνή ανέβει, έβγαλε έναν ακόμη δίσκο που στέκεται ισάξια δίπλα στις άλλες δύο δουλειές του.
Τα τρία πρώτα singles που είχαν δημοσιεύσει, “Troglodyte”, “Ain’t No Thief” και “Punk Rock Loser” κινούνταν σε γνώριμα μονοπάτια, σε αυτό που ηχητικά πλέον έχουμε συνηθίσει και περιμένουμε από τους Σουηδούς. Κομμάτια που σου κολλάνε όμως μόλις με το δεύτερο άκουσμα και θέλεις να τα παίζεις σε λούπα. Περισσότερο ενδιαφέρον θα λέγαμε τελικά πως έχουν κάποια από τα υπόλοιπα τραγούδια του Cave World, όπως το ”The Cognitive Trade-Off Hypothesis”, περισσότερο indie ποπ ίσως θα λέγαμε παρά post-punk, με (πολύ πετυχημένο) πειραματισμό στη φωνή του Murphy, καθώς αφηγείται την εξέλιξη του είδους που κατέβηκε από τα δέντρα και αναγκάστηκε να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες.
Στο σύνολό του το Cave World συνδυάζει την πρωτόγονη ζωή, την μετα-πανδημιακή τρέλα του κόσμου, με τις θεωρίες συνωμοσίας να έχουν κυριεύσει το μυαλό πολλών ανθρώπων, “they’re putting little creepy crawlies in the vaccines” (“Creepy Crawlers”). Στα highlights του δίσκου είναι σίγουρα και το ‘‘Big Boy’‘, στο οποίο συνεργάστηκαν με τον Jason Williamson των Sleaford Mods, όπου επιστρέφει για λίγο στο μοτίβο της αποτυχημένης ανδρικής παρουσίας μέσα από πιο clubbάτους house ρυθμούς για το κλείσιμο. Με το ‘‘ADD” προβλέπεται ωραιότατο sing along αν το συμπεριλάβουν στις ζωντανές εμφανίσεις, ενώ το ”Return to Monke” που κλείνει το δίσκο μου θυμίζει τα επικά και χαοτικά κομμάτια που επιλέγουν να βάζουν οι Idles για λήξη.
Ναι, τελικά το Cave World ίσως να το προτιμώ περισσότερο έναντι του Welfare Jazz. Όπως και να έχει όμως, οι VB είναι μάστερ στο να αφήνουν τη σοβαροφάνεια στην άκρη, να κάνουν αυτό που γουστάρουν χωρίς δεύτερες σκέψεις και να μας δίνουν μουσικές που πρέπει να παίζουμε δυνατά για να ακούσουν όλοι.