Μπορεί η δισκοκριτική αυτή να άργησε κάπως (φταίω), αλλά θα σας παρότρυνα να μην καθυστερήστε να ακούσετε το ντεμπούτο των Unverkalt, L’Origine du Monde. Πρόκειται για μια post rock/metal μπάντα, που κινείται σε σχετικά γνώριμα για το είδος μονοπάτια, με την μουσική τους όμως μπολιασμένη από αρκετά πειραματικά και alternative στοιχεία.
Οι αναπόφευκτες συγκρίσεις με το Mariner των Cult of Luna μαζί με την Julie Christmas πρέπει να γίνουν, καθώς είναι προφανής η επιρροή τόσο των πρώτων όσο και της δεύτερης στην μπάντα. Άλλες μπάντες που έρχονται στο μυαλό ακούγοντας τους Unverkalt είναι οι Brutus και οι (προσωπικά υπεραγαπημένοι) Big Brave. Ειδικά με τους τελευταίους μοιράζονται αρκετά χαρακτηριστικά στις συνθέσεις, αν και οι Unverkalt έχουν λιγότερα heavy στοιχεία συγκριτικά.
Όπως ίσως αντιλαμβάνεστε από τις μπάντες που ανέφερα, κεντρικό ρόλο στους Unverkalt παίζουν τα καταπληκτικά φωνητικά της Demetria Kvu. Το μεγάλο εύρος της φωνής της επιτρέπει την δημιουργία πολύπλοκων συνθέσεων, αλλά και κατευθύνει το ύφος και τον χαρακτήρα των τραγουδιών. Η εκφραστικότητα της σε συνδυασμό με τους πολύ καλούς στίχους δίνουν στην μπάντα ένα θεατρικό στοιχείο που τους κάνει να ξεχωρίζουν από άλλες μπάντες του είδους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της θεατρικότητας είναι το πιο αφηγηματικό σημείο του Wretched Man, εκεί μεταξύ 4:40 και 5:10. Ακούστε το και θα καταλάβετε.
Τα δύο singles του δίσκου The Boundary και Soltitude II σίγουρα είναι από τα καλύτερα κομμάτια, αν και προσωπικό αγαπημένο είναι το πιο αιθέριο Les Fleurs de la vanité. Συνολικά ο δίσκος είναι ιδιαίτερα σφιχτός, χωρίς fillers και ακούγεται σαν σφηνάκι. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει το bonus track Juvenile, που απομακρύνεται από το post και μας παρουσιάζει την alternative πλευρά της μπάντας, χωρίς να χάνει τίποτα σε συνθετική ποιότητα.
Ένα εξαιρετικό ντεμπούτο από μια πολλά υποσχόμενη μπάντα. Αξίζει να το τσεκάρετε είτε είστε φαν του post είτε όχι.
