Με τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, οι κάποτε υπέρ-εργατικοί Týr (βλέπε 7 άλμπουμ σε 11 χρόνια !!!!!), μας επανασυστήνονται μετά από 5 χρόνια. Οι Týr, όντας το πιο εξαγώγιμο μουσικό προϊόν των μακρινών νήσων Φερόε, αρέσκεται σε μια μίξη παραδοσιακού heavy metal, με αρκετές power – Viking και folk επιρροές. Παραξενεύτηκα με τον τίτλο ballads αρχικά, γιατί είναι κάτι στο οποίο δεν μας έχουν συνηθίσει, αλλά ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Heri Joensen μας έβαλε γρήγορα στο κλίμα, ανακοινώνοντας πως η λέξη μπαλάντα εδώ χρησιμοποιείται με τη μεσαιωνική προέλευση της λέξης, οπότε γρήγορα έδιωξα οποιαδήποτε σκέψη να το γυρίσανε σε υπέρ-χαρούμενα τρία λα λα λα λα.
Όπως και σε κάθε δίσκο, έτσι και εδώ για μένα την παράσταση κλέβουν τα εκπληκτικά φωνητικά του Heri Joensen. Έχει κάτι πολύ ιδιαίτερο στη φωνή του, που τον κάνει να μη μοιάζει με άλλους. Δίνοντας πολύ πάθος και συναίσθημα στις ερμηνείες του, μας χαρίζει υπέροχες και αξιομνημόνευτες στιγμές. Ένα πολύ ξεχωριστό ηχόχρωμα, που μπορεί και κάνει μια φανταστική μίξη της folk και metal μουσικής.
Τραγούδια σαν το “Hammered” & το “Dragons Never Die” με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή. Επιθετικά, επικά, γεμάτα, πιασάρικα riffs και ρεφρέν που θες να τραγουδάς. Θα έλεγε κανείς πως οι Týr είναι μια πιο χαρούμενη έκδοση των Amon Amarth. Ειδικά με το τραγούδι “Row”, νομίζω πως θα κοντράρουν πλέον τους Σουηδούς στις κωπηλατικές μάχες.
Τα 41 λεπτά του δίσκου περνάνε πολύ ευχάριστα, δίχως να κουράζεται ο ακροατής. Οι συνθέσεις χωρίς να κάνουν κάποια ιδιαίτερη υπέρβαση, είναι άκρως κολλητικές και συναυλιακές. Το πρώτο μισό του δίσκου γέμισε νομίζω με τα πιο «καλά» – να πω – τραγούδια; Ένιωσα πως από τη μέση και μετά υπήρξε μια στασιμότητα. Δεν κατάφερε να με κερδίσει όσο ο τελευταίος δίσκος του 2019, με τον τίτλο “Hel”. Όπως και να έχει όμως, ο νέος δίσκος ακούγεται φρέσκος, τα τραγούδια είναι πολύ καλά, και οι φαν του συγκροτήματος θα μείνουν πολύ ευχαριστημένοι.