Οι μπάντες που προέρχονται από την Μεγάλη Βρετανία είναι πολλές. Αυτές όμως που έχουν δημιουργηθεί κι έχουν ξεκινήσει από την Βόρειο Ιρλανδία είναι ελάχιστες αλλά κι άκρως ταλαντούχες, αν πάρουμε ως παράδειγμα τους Two Door Cinema Club. Το τρίο των Alex Trimble, Sam Halliday και Kevin Baird έχει καταφέρει να εμφανιστεί σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ παγκοσμίως, να δεχτεί διθυραμβικές κριτικές από τα Μ.Μ.Ε. και κάθε δίσκος τους αποτελεί σημαντική είδηση για τον κόσμο της μουσικής. Έτσι, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση η νέα τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο “False Alarm” όπου η μπάντα κινείται και σε λίγο πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια από αυτόν τον ήχο που μας έχουν συνηθίσει.
Μιλάμε για ένα άλμπουμ που φλερτάρει πάρα πολύ με την new wave indie έκδοση πολλών μπαντών, όπως οι The National, οι Coldplay κι οι Libertines. Αυτό το γεγονός γίνεται αντιληπτό κιόλας από το πρώτο κομμάτι του δίσκου με τίτλο “Once”. Πολύ καλοκαιρινό και ταξιδιωτικό αλλά με πολύ πιο χαλαρά synthe σε σχέση με το επόμενο “Talk” που το βρίσκουμε και στην εκδοχή του single, στο τέλος αυτής της ωδής στον καλοκαιρινό έρωτα. Εξάλλου ο καλοκαιρινός έρωτας έχει ακριβώς τα ίδια στοιχεία που έχει κάθε κομμάτι του “False Alarm”. Ανελέητο χορό, ροπή στα κλειστά μάτια και κραυγές ελευθερίας και προτροπής προς κάτι πιο μοιραίο κι οδυνηρό. “Let’s Do Something” λοιπόν κι η ικανοποίηση είναι εγγυημένη, όπως μας ενημερώνουν οι T.D.C.C. στο επόμενο τραγούδι που αποτελεί μια συνεργασία με την αφρικάνικη κολεκτίβα των Mokoomba.
Στο “So Many People” που ακολουθεί, γίνεται προφανέστερη η ενασχόληση των στίχων του άλμπουμ με την social media ανθρωπότητα, στην οποία έχουμε εξελιχθεί και πλέον οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Δεν εξαρτάται η επιτυχία της κάθε πλατφόρμας από εμάς αλλά η επιτυχία μας εξαρτάται από τις πλατφόρμες σε πολλά επίπεδα. Αυτό πρέπει να αλλάξει κι αυτό γίνεται μόνο με σκέψη κι ας το ξορκίζει το συγκρότημα με το “Think”. Σίγουρα, οι μέρες που θες να βλέπεις μόνο τον τοίχο υπάρχουν αλλά για να δεις ουρανό, πρέπει να τον σπάσεις γιατί δεν θα γκρεμιστεί μόνος του.
Ακριβώς αυτή η προτροπή της μπάντας προς τους ανθρώπους, στο να σπάσουν τα «τείχη» που δημιουργούν γύρω τους τα social media, «παίρνει στίχους και μουσική» (αντί για σάρκα και οστά) στη συνεργασία με τον rapper Open Mike Eagle στο “Nice To See You”. Το μόνο στοιχείο που με χαλάει σε αυτό το κομμάτι είναι ότι αμφιταλαντεύεται μεταξύ ατμοσφαιρικότητας και pop ενώ αν ήταν λίγο πιο έντονο το ηλεκτρονικό στοιχείο, θα κέρδιζε πολλούς πόντους στα γούστα μου για το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Σε αυτό το σημείο, υπάρχει μία παρένθεση στην tracklist με τίτλο “Break”, όπου για 2 λεπτά κάνουν guest οι άκρως συναισθηματικοί κι αναρχικοί, όσον αφορά τη σύνθεση, Two Door Cinema Club του Beacon πριν από 5 χρόνια. Αυτό διαρκεί λίγο, καθώς βρίσκουμε το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου, το παρορμητικό και ξέφρενο “Dirty Air”. Αν αυτή η δισκογραφική δουλειά τελείωνε με αυτό και το “Satellite”, θα σου άφηνε ίσως την πιο ωραία γεύση του καλοκαιριού. Θαλασσινό αλάτι και παγωτό φουντούκι. Αλλά αντί γι’αυτό, έχουμε το χλιαρό “Already Gone” και τις μικρότερες εκδοχές των single των “Talk” και “Satellite”.
Παρ’ όλα αυτά, το synthe του “Satellite” κι η party διάθεση του “Dirty Air” είναι αυτά που σου μένουν ανεξίτηλα στο μυαλό μετά το τέλος του άλμπουμ και σε κάνουν να χορεύεις μόνος σου, με το ταίρι σου, με το σκυλί σου ή με τα έπιπλα του σπιτιού. Αυτός ο δίσκος είναι πολύ καλογραμμένος και περιεκτικός που θέλω να πιστεύω ότι θα οδηγήσει επιτέλους τους Two Door Cinema Club σε μια μεγάλη διάκριση ώστε να ξεφύγουν πλέον από τα σύνορα του Tudor Cinema, απ’ όπου πήραν το όνομα τους και τα περίχωρα του. Μέχρι τότε, σίγουρα θα εμφανιστούν σε μεγάλα φεστιβάλ, οπότε κάπου μπορεί να τους πάρει το μάτι σας στο εξωτερικό. Αν ναι, δώστε λίγο χρόνο στο synthe τους και στα κιθαρόμπασά τους και δεν θα χάσετε. Αν όχι, βάλτε τους να παίζουν στο αμάξι και πηγαίντε μέχρι την κοντινότερη παραλία χορεύοντας και τραγουδώντας “Hold yourself, hold yourself to it”. ‘Η απλά βάλτε μια ντισκόμπαλα στο σπίτι και πάρτε για ταίρι την σφουγγαρίστρα. Οι Two Door Cinema Club με αυτές τις συνθέσεις πάντως, σίγουρα σας τραγουδούν υπόκωφα “We Want to Break Free”.