Σχεδόν ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του τρίτου album του hardcore συγκροτήματος Turnstile, όλοι όσοι έχουμε ακούσει τον δίσκο, είτε ως οπαδοί της μπάντας είτε ως τυχαίοι ακροατές, σίγουρα ακόμη επεξεργαζόμαστε και αναρωτιόμαστε πώς γίνεται να είναι τόσο καλός αυτός ο ήχος που έρχεται στα αυτιά μας. Όπως καταλαβαίνετε, θα μπορούσε αυτό εδώ το review να ολοκληρωθεί με τα εξής λόγια: Το GLOW ON είναι δισκάρα, οι Turnstile είναι μπαντάρα, χάνετε όσοι είστε κολλημένοι σε ταμπέλες. Παρόλα αυτά, θα το αναπτύξουμε σε περισσότερες λέξεις και θα δηλώσουμε εξαρχής ότι, όπως το Seattle ισοδυναμεί με το grunge, έτσι και η Βαλτιμόρη πλέον ισούται με το hardcore και τους Turnstile. End of story (για την ώρα τουλάχιστον).
Το πρόβλημα που ταλανίζει τους οπαδούς κάθε φορά με τους καινούριους δίσκους συγκροτημάτων -κυρίως του πιο σκληρού ήχου- είναι αν «μαλάκωσαν», αν έγιναν «ξενέρωτοι», αν δηλαδή αξίζει τελικά μόνο το ντεμπούτο τους, με την κλασική ατάκα: «Εντάξει, φίλε σαν το πρώτο τους δεν είναι». Α, και μην ξεχνάμε και τους παρελθοντολάγνους που σαν να τους πέφτει δύσπεπτος ο όρος της εξέλιξης… Όλα αυτά τώρα, έρχονται οι Turnstile και τα πετάνε στον κάδο των αχρήστων. Με το GLOW ON μας τρίβουν στη μούρη την δυναμική τους και πειραματίζονται δίχως αύριο, χωρίς να τους καίγεται καρφί για την γνώμη μας. Από το ξεκίνημά τους και ακολουθώντας την DIY αισθητική που επιτάσσει η hardcore σκηνή, πέρασαν στην μεγάλη δισκογραφική εταιρεία (Roadrunner) και το mainstream επομένως. Βέβαια, αυτό το βήμα στο μυαλό τους συνδυάζεται απλά με την δυνατότητα που πλέον έχουν να πραγματοποιούν όλα τους τα μουσικά οράματα χωρίς δυσκολίες.
Στα μεστά, ουσιαστικά hardcore punk κομμάτια, μικρής διάρκειας του GLOW ON αναγνωρίζουμε τον χαρακτηριστικό εθιστικό στυλ της μπάντας που μας χάρισε το ”Generator” και το ”Moon”, πάντα με μια δόση r’n’b γκρούβας. Δεν είναι καθόλου τυχαία η συνεργασία με τον Mike Elizondo στην παραγωγή καθώς και τον Blood Orange στο ”ALIEN LOVE CALL” καθώς και στο τελευταίο τραγούδι του album ”LONELY DEZIRES”. ”And it’s been so long, Is all the mystery gone?” τραγουδά ο Brendan Yates στο εναρκτήριο ”MYSTERY”, ενώ τα ”BLACKOUT” και ”DON’T PLAY” ακολουθούν χωρίς κανένα έλεος και μας παίρνουν το μυαλό. Η ενσωμάτωση λατινο-φάνκι ρυθμών, μπόνγκος, μελωδικών εισαγωγών με πιάνο ανάμεσα σε σκληρά breakdowns και χαοτικής ατμόσφαιρας αποδεικνύει τη μουσική τους ευφυΐα. Ένα ”UNDERWATER BOI”, το ψιλό-indie/dream pop κομμάτι που κανείς δεν ήξερε ότι ήθελε από τους Turnstile, και ένα ”FLY AGAIN”, από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, που αποτελεί και tribute στον Riley Gale των Power Trip (”Still can’t fill the hole you left behind”). Εξωπραγματικές ριφάρες και απίστευτα τύμπανα, ντυμένα στιχουργικά με μια δόση υπαρξιακής και εσωτερικής αναζήτησης.
Οι Turnstile είναι η μπάντα του «τώρα», της νέας γενιάς της σκηνής και το GLOW ON το τρανό παράδειγμα του επιτυχημένου πειραματισμού και της άψογης εκτέλεσης. Με την ακρόαση του album θα αισθανθείτε ότι αιωρείστε στα χαρντκόρ ροζ συννεφάκια του εξωφύλλου και θα ταξιδέψετε χωρίς καμιά κατεύθυνση και χωρίς κανένα περιορισμό, οπουδήποτε επιθυμείτε. Όπως ακριβώς έπραξαν και οι Turnstile και μας χάρισαν ένα από τα καλύτερα album της χρονιάς!