Την Παρασκευή, 1η του Μάρτη, οι Tuber βάπτιζαν (release show) τo νέο τους δίσκο “Joyful Science”, στο Gagarin 205, και εμείς σαν να γιορτάσαμε την άνοιξη μαζί τους. Αφού δεν είχα μετρήσει πάνω από δύο (κι αυτές μη συγκεντρωμένες) ακροάσεις, άποψη δεν σχηματίζεται (ως προς το συγκεκριμένο album), μα φήμες λένε πως έμπλεξαν με την επιστήμη της χαράς, και έχουν προσθέσει ένα καινούριο υλικό στον πειραματισμό. Όπως και να έχει όμως, είναι από τις μπάντες που απολαμβάνω live, και έχω χρόνια να τους δω.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (πλήρες photo report εδώ)
Τη βραδιά ανοίγουν οι Universe217. Δύσκολος ο ήχος τους, custom made, βαρύς, πολύ βαρύς. Down tempo και doom. Αργόσυρτα σχήματα λοιπόν, γέφυρες και θορυβώδη, μέχρι σπαρακτικά, ξεσπάσματα. Το όλο concept ενισχύει η φωνή της Τάνιας, τόσο γεμάτη σε ύφη και χρωματισμούς, αφήνει αποτύπωμα στη χροιά και στο γρέζι. Πλούσια και δυνατή, σαν τα μαλλιά της. Παρ’όλα αυτά, σε στιγμές μου χάνεται το ενδιαφέρον μουσικά, κάπου εκεί μάλλον, κατά τις πιο βαθιές βουτιές διαρκείας τους στο σκοτάδι. Προσωπικό γούστο το “Seek” οπότε, για τα παλμικά – ζωντανά του (λοξο)περπατήματα, Από την άλλη, το “Μouth” (ή… το “Rest Here”;), είναι αυτό που στο περίπου, αντιπροσωπεύει, το βασικό πεδίο της αναζήτησής τους.
Το ταξίδι των Tuber μας έπιασε από τα αυτιά αρχικά, “Eu Rouge”. Πολύ σύντομα, καθώς τα space στοιχεία που ξεδιπλώνουν “Catclass” λειτουργούν στο έργο σαν διαδρομές-οδηγοί, που χρειαζόμαστε για να εντρυφήσουμε στην πνευματική αναζήτηση, και στην αίσθηση της αιώρησης που πηγαία δημιουργείται μέσω αυτής (άρα και ενός είδους ελευθερίας). Η συνθήκη μεταφέρεται στο χώρο αυθόρμητα και φυσικά, σαν να μπαίνει μια τάξη κοινής ενέργειας και διάθεσης. Η μελωδία, κίνητρο ζωής. Η κοινή αυτή ροή κατόπιν, διατρέχει τις συνάψεις του εγκεφάλου μας, επεξεργάζεται την ελαφρότητα του ήχου (μέσα από ένα καθαρά ροκ σύμπλεγμα), και στη γλύκα που αφήνει, απλά παραδίνεσαι. Με πλήρη αποδοχή και χωρίς προσπάθεια, ο ήχος διαπερνάει τα σπλάχνα μας, μοιάζει ζωτικής σημασίας, κι έτσι έχουμε ήδη συντονιστεί για την περιήγηση και τη διατήρηση της δράσης. “Noman”. Είναι πολλές οι ενδιάμεσες ατμόσφαιρες, όπου μεταξύ desert, stoner και πολύ post, ευφραίνουν την καρδίαν.
Με συν έναν παίκτη (κιθάρα) στο σχήμα, οι διαστάσεις της ορχηστρικής τους εμβέλειας συνηγορούν προσθετικά, και κλείνοντάς μας το μάτι καταλαμβάνουν ακόμα μεγαλύτερο χώρο. Οι κιθάρες σε πρωταρχικό ρόλο, ηγούνται, καθαρίζουν, βρωμίζουν, δημιουργούν το περιβάλλον. Το συναίσθημα καλλιεργεί τη δυναμική του στο μπάσο, τα τύμπανα προσφέρουν τον όγκο κατά την ανάπτυξη, τα ηλεκτρονικά κλειδιά δημιουργούν συνδετικές καμπύλες. Το αποτέλεσμα easy & cosy going, πανέμορφο, κυκλικά ψυχεδελειάζει, παρακινεί, γαργαλάει, αγωνιεί, μεριμνεί, φαντασιώνεται, παθαίνει, ευχαριστεί. “Joyful Science”, όνομα και πράγμα.
Προς το τέλος, στην αλυσίδα από τα σημάδια της μνήμης – αλλά και των εμπειριών φτιαγμένη – “Sex And Depression”. Διακρίνω πινελιές από τον πόνο, κοφτά και εμμονικά περάσματα, ξυσίματα, κρατήματα, και εννοείται, ανοιχτές προοπτικές. Ο αγώνας μοιάζει διαρκής, η διαχείριση μετατοπίζεται στο κέντρο μας και ευγνωμονεί την ύπαρξη.
10 χρόνια μετράμε από την κυκλοφορία του “Desert Overcrowded”, και το ομώνυμο κομμάτι έριξε την αυλαία μέσα σε ένα μουσικό, χασιματικό μεγαλείο, βάλσαμο στο χωροχρόνο, σκανδαλίζοντας το χορευτικό χειροκρότημα. Και εις ανώτερα παιδιά, με άπειρα thanks για τις λυτρωτικές αποδράσεις που απλόχερα προσφέρετε!