Στο άκουσμα του Anders Trentemøller, ο νους, αυτόματα πλέον, κινείται σχεδόν καταφατικά, σε ηλεκτρονικά παίγνια, κυρίως χορευτικά. Σπασμωδικά cuts και επαναλαμβανόμενα, συνθετικά μοτίβα, άλλοτε επιπλέον σκοτεινά και ενίοτε θορυβώδη, εξυπηρετούν τη μη ελεγχόμενη μύηση του κορμιού στα beats, ενώ, όπου γλυκές μελωδίες, πλώρη για ηχοτόπια που δεν υπάρχουν ευδιάκριτα στον χάρτη, μπροστά στην αναζήτηση του ονειρικού σταθμού.
Η διάθεση ενεργοποιεί τη μνήμη και βαπτίζει το album Memoria. Μεταξύ γνώσης και εξερεύνησης, στέκεται η εμπειρία, εγείρει ερωτήματα και εισάγει έναν νέο τρόπο ανταπόκρισης. Όσο η μουσική αλληλεπιδρά με το συμβατικό, post-tronic περιβάλλον, άλλο τόσο μοιάζει να ρυθμίζεται στο συμπαντικό κανάλι, όταν όλα συμπίπτουν ή ταυτίζονται, από τη μοναδικότητα στην πολλαπλότητα και αντίστροφα.
Για τη μινιμαλιστική έκφραση, η Lisbet Fritze στα φωνητικά, εισχωρεί ακόμη πιο deep, echoing στο συναίσθημα. ”It feels like the end of a relationship, but is the relationship between two people, or the corporeal being and its earthbound existence?”, στην official αποκωδικοποίηση του “No More Kissing In The Rain”, το οποίο έχει ήδη πετύχει στην αποδοχή του κοινού. Tame Impala η αισθητική, με ”sun flares” από Still Corners και Wolf Alice. ”Το πιο καθοριστικό πράγμα αυτού του κόσμου, είναι η παροδικότητά του”, F. Kafka.
Από τις post επιρροές στις dream-pop κατακτήσεις, η αίσθηση αέναη, η κλίση ατέρμονα ζωντανή. Πικρόγλυκες οι μελωδίες του “Darklands”, που όμορφα ισορροπεί, διασχίζοντας τη γη των ορχηστρικών κομματιών. Το “Glow” θα προσκομίσει στοιχεία από την ambient λογική, τα πλήκτρα εμμονικά οδηγούν το “Τhe Rise” να trip-άρει, αφού διαθέτει κατιτίς από την house έκφραση. Η στροβοσκοπική οπτική του “When The Sun Explodes”, ανακατεύεται με τα θηριώδη τύμπανα, προκαλώντας έτσι εν συνεχεία, τις ιδρωμένες κιθάρες του “Dead Or Alive”, να βρωμίσουν δελεαστικά.
Τέλος, από το “A Summer’s Empty Room” (λείπουμε για διακοπές), μέχρι το φινάλε του album, ο ήχος αναζητά την ηρεμία του στο λίκνισμα. Θα ξεχωρίσω το “Swaying Pine Trees” για τον αναπτυσσόμενο παλμό του και θα με πιάσω να ταλαντεύομαι εξίσου ευχάριστα, κατά το “Drifting Star”. Είναι θέμα αντίληψης, μετασχηματισμού και αλλαγής σκέφτομαι. Στα προτείνονται.
